ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α3(Α ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ)

3o Γενικό Λύκειο Χαλκίδας

Τίτλος:

Τμήμα: A3

Σχολικό Έτος: 2012-2013

Περιεχόμενα

-Εισαγωγή

-Κεφάλαιο 1: Σκουπίδια και αέρας

-Κεφάλαιο 2: Σκουπίδια και νερό

-Κεφάλαιο 3: Σκουπίδια και γη

-Κεφάλαιο 4: Σκουπίδια και ενέργεια

Πηγές:www.wikipedia.gr

Σκουπίδια και Αέρας

Ατμοσφαιρική ρύπανση

Ατμοσφαιρική ρύπανση ειναι η ρύπανση της ατμόσφαιρας δηλαδή η προσθήκη ουσιών στην ατμόσφαιρα που υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα υπήρχαν ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η ρύπανση της ατμόσφαιρας είναι σοβαρή διότι τα αέρια που την ρυπαίνουν όπως διοξείδιο του άνθρακα έχουν σοβαρές συνέπειες π.χ. την υπερθέρμανση του πλανήτη. Προκαλούνται επίσης προβλήματα υγείας π.χ. αναπνευστικά ή και καρκίνος του πνεύμονα. Κάποιοι από τους παράγοντες που προκαλούν την ατμοσφαιρική ρύπανση ειναι τα εργοστάσια λειτουργούν σαν ηφαίστεια παραγωγής ρύπων σε βαθμό που όχι μόνο υποβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής μας αλλά τη θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο και το περιβάλλον. Τα αυτοκίνητα τώρα προκαλούν μόλυνση στο περιβάλλον αφού πολλές μεγάλες πόλεις βρίσκονται πνιγμένες στο νέφος που δημιουργεί επίσης πολλά προβλήματα τόσο στην υγεία μας όσο και στην ατμόσφαιρα. Άλλος ένας τέτοιος παράγοντας είναι τα αεροπλάνο χρήση λοιπόν αεροσκαφών έχει αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον όπως εκπομπή θορύβων, αλλαγή ποιότητας του αέρα, η χρήση χημικών για την απόψυξη του αεροπλάνου και φυσικά οι εκπομπές καυσαερίων.

Στερεά απόβλητα
Με τον όρο στερεά απόβλητα αναφερόμαστε σε όλες εκείνες τις ουσίες ή τα αντικείμενα που εμφανίζονται κυρίως σε στερεή φυσική κατάσταση και από τα οποία ο κάτοχός τους θέλει ή υποχρεούται να απαλλαγεί.
Η διαχείριση των στερεών αποβλήτων αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα παγκόσμια περιβαλλοντικά προβλήματα, ενώ η μη διαχείριση των στερεών αποβλήτων τείνει να αποτελέσει έναν εφιάλτη για τη χώρα μας. Μέχρι σήμερα η διαχείριση των στερεών αποβλήτων συνίσταται κυρίως στην α) συλλογή και β) τη διάθεση (σε σκουπιδότοπους ή σε χωματερές). Οι επιπτώσεις από την αλόγιστη διάθεση των απορριμμάτων συνοψίζονται στα ακόλουθα: α)αισθητική υποβάθμιση, β)δυσοσμία, γ)εστίες μολύνσεων (έντομα, τρωκτικά), δ)αυτανάφλεξη (εκδήλωση πυρκαγιών), ε)παραγωγή επικίνδυνων αερίων, στ)ρύπανση υδροφόρου ορίζοντα και ζ)πλήγμα στην οικονομία και τον τουρισμό της περιοχής.
Οι Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) είναι χώροι ειδικά διαμορφωμένοι στους οποίους γίνεται η ταφή των απορριμμάτων των πόλεων. Η διαμόρφωση του χώρου των ΧΥΤΑ προβλέπεται να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε τοξικά, οργανικά και άλλα απόβλητα από το χώρο απόθεσης να μη διαφεύγουν στο γύρω περιβάλλον ή στον υδροφόρο ορίζοντα τυχόν κατοικημένων περιοχών που βρίσκονται σε μικρή απόσταση. Αυτό επιτυγχάνεται με τη στεγανοποίηση των απορριμμάτων με τσιμέντο, χώμα, πλαστικές μεμβράνες και άλλα υλικά.
Σε όλη τη χώρα λειτουργούν περισσότερες από 1.100 ανεξέλεγκτες χωματερές στις οποίες πετιούνται χρήσιμα υλικά και επιπλέον αποτελούν εστίες μόλυνσης Σκουπίδια σε ξεχειλισμένους κάδους, μπάζα εδώ και εκεί, χωματερές κορεσμένες και το μέλλον αν όχι άδηλο, σίγουρα βρώμικο. . Η ευρωπαϊκή νομοθεσία μάς δεσμεύει να ακολουθήσουμε μια συγκεκριμένη ιεραρχία στη διαχείριση των απορριμμάτων με πρώτη προτεραιότητα την πρόληψη και τον περιορισμό των αποβλήτων, εν συνεχεία την επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση (συμπεριλαμβανομένης της κομματοποίησης) και στην τελευταία θέση έρχεται η αξιοποίηση με ανάκτηση ενέργειας. Ακολουθεί η τελική διάθεση μόνο των υπολειμμάτων και όχι του συνόλου των απορριμμάτων.

Ελεγχόμενη   Καύση   Σκουπιδιών

Η ταφή των απορριμμάτων, είτε σε ανεξέλεγκτες χωματερές, είτε σε ελεγχόμενους χώρους υγειονομικής ταφής, έχει δεχθεί προ πολλού τα πυρά από πολλές πλευρές και όχι άδικα. Η σπατάλη πρώτων υλών, η ρύπανση των υπόγειων υδροφοριών από τα τοξικά κατασταλάγματα, η πρόκληση πυρκαγιών, οι εκλύσεις τοξικών διοξινών από την εκούσια ή µη καύση των σκουπιδιών, η αφόρητη δυσωδία, η υποβάθμιση περιοχών ,είναι μερικές µόνο από τις επιπτώσεις της επιλογής αυτής. Γι’ αυτό άλλωστε και οι πολίτες των περιοχών που επιλέγονται για υποδοχή απορριμμάτων προς ταφή αντιδρούν και διαμαρτύρονται για την υποβάθμιση της ζωής τους. Ειδικότερα στην Ελλάδα, τα προβλήματα που θίξαµε παρουσιάζονται στον υπερθετικό βαθµό. Οι χωματερές αυτές αποτελούν τη σημαντικότερη πηγή έκλυσης διοξινών στη χώρα, επιβαρύνοντας την τροφική αλυσίδα και εν τέλει την υγεία όλων µας. Ορθώς, λοιπόν αποτελεί πολιτική επιλογή το κλείσιµο όλων των παράνοµων και ανεξέλεγκτων χωµατερών στο άµεσο µέλλον. Από την άλλη όμως Η καύση αποτελεί µια από τις δημοφιλέστερες µεθόδους διάθεσης αστικών αποβλήτων εδώ και πολλά χρόνια, ενώ έχει εφαρµοστεί σε πολλές χώρες και αυτόλογω των σηµαντικών πλεονεκτηµάτων της, τα οποία απαριθμούνται παρακάτω:

1.Σηµαντική µείωση του όγκου των απορριµµάτων. Με την καύση των οικιακών απορριµµάτων επιτυγχάνεται µείωση του αρχικού όγκου τους κατά70-80% και του αρχικού βάρους κατά 40% επιτυγχάνοντας σε ικανοποιητικό βαθµό έναν από τους βασικούς στόχους όλων των µεθόδων ανάκτησης υλικών ή ενέργειας από τα απορρίµµατα, την ελαχιστοποίηση δηλαδή των απορριµµάτων που οδηγούνται προς ταφή. Αυτό οδηγεί στο να θεωρείται η καύση ως η πιο ενδεδειγµένη σε ορισµένες πυκνοκατοικηµένες (αλλά χωρίς προβλήµατα ατµοσφαιρικής ρύπανσης) περιοχές του εξωτερικού, όπου είναι δύσκολο να ευρεθεί χώρος υγειονοµικής ταφής ακόµη και µακριά από κατοικημένες  περιοχές.

Επιπλέον, η καύση, µε ορισµένες παραλλαγές ως προς την προαναφερθείσα, είναι η µόνη ενδεδειγµένη και υποχρεωτική µέθοδος ασφαλούς διάθεσης του πλέον µολυσµατικού µέρους των αστικών απορριµµάτων, των µολυσµατικών δηλαδή των απορριµµάτων των οποίων σύµφωνα και µε την ισχύουσα νοµοθεσία πρέπει να συλλέγονται και να διατίθενται χωριστά από τα υπόλοιπα αστικά απορρίµµατα. Τέλος η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2000/76/ΕΕ που τέθηκε σε εφαρµογή το 2000, θέτει αυστηρά όρια για τις αέριες εκποµπές και τη διάθεση των υγρών και στερεών υπολειµµάτων της καύσης, µε αποτέλεσµα να υποχρεώνει τις προς εγκατάσταση αλλά και τις υπάρχουσες µονάδες να συµµορφωθούν µε αυτά. Το γεγονός αυτόσυνεπάγεται µια σηµαντική επιβάρυνση του κόστους εγκατάστασης και λειτουργίας σε παλιές και νέες µονάδες. Ο υπολογισµός  της πάγιας επένδυσης και των δαπανών λειτουργίας γίνεται ξεχωριστά για το σύστηµα καύσης-ανάκτησης ενέργειας και τα συστήματα καθαρισµού απαερίων, ώστε να εκτιµηθεί η επιβάρυνση που επιφέρει κάθε σύστημα στη συνολική επένδυση.

Οικονομικά οφέλη από τα στερεά απόβλητα

Το σήμερα χαρακτηρίζεται από την οικονομική κρίση που πλήττει τις σημερινές κοινωνίες και της οδηγεί σε μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Θα μπορούσαν λοιπόν τα σκουπίδια να είναι ένα είδος διεξόδου από αυτή την κρίση στη σημερινή εποχή;

Την απάντηση δεν την γνωρίζουμε όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι μπορούμε να βγάλουμε από αυτό.

Πως μπορούμε  να μεταχειριστούμε τα απορρίμματα ώστε να βγάλουμε κέρδος από αυτά;
Ο τρόπος λοιπόν που μπορούμε να βγάλουμε κέρδος από τα σκουπίδια ειναι η επεξεργασία του βιοαερίου. Το βιοαέριο λοιπόν το οποίο δημιουργείτε μετά από χημικές αντιδράσεις στις χωματερές δεσμεύεται από τους χώρους όπου διασπώνται τα σκουπίδια (τα επονομαζόμενα «κύτταρα»), καθαρίζεται από τυχόν προσμείξεις και οδηγείται σε μηχανές εσωτερικής καύσης, όπου αναφλέγεται ελεγχόμενα για να παράγει ηλεκτρισμό. «Έτσι, όχι μόνο αποτρέπουμε τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, μετατρέποντας το μεθάνιο στο σχετικά πιο «αβλαβές» CO2, αλλά και παράγουμε ρεύμα το οποίο μεταφέρεται στο δίκτυο ηλεκτρισμού»,Το πλεονέκτημα, μάλιστα, αυτής της διαδικασίας είναι ότι η άντληση του βιοαερίου από ένα «κύτταρο» ξεκινά αφότου αυτό σταματήσει να δέχεται απορρίμματα, γεγονός που σημαίνει πως αξιοποιείται περαιτέρω και παράγει ηλεκτρική ενέργεια ένας χώρος που κανονικά θα ήταν πλέον άχρηστος.

·         Μερικά ακόμα πλεονεκτήματα του βιοαερίου
είναι ένα “τοπικό” προϊόν, από την άποψη αξίας παραγωγής.

·         μπορεί να αποθηκεύεται, ακόμα και για περιόδους ημερών και εβδομάδων.

·         μπορεί να μεταφέρεται.

·         μπορεί να αναβαθμιστεί σε προϊόν αντίστοιχης ποιότητας με το φυσικό αέριο και μπορεί να διοχετευτεί στο σύστημα διανομής φυσικού αερίου.

·         επιφέρει ανεξαρτησία.

Και όσον άφορα την χώρα μας μερικά οφέλη από το βιοαέριο μέχρι στιγμής είναι το έξης :

Ø      Παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας (συμπαραγωγή) (GWh) 70 84 35 17

Ø      Νέες θέσεις εργασίας 29-179 35-214 15-89 7-43

Ø      Επενδύσεις (M€) 29,5 35,4 14,9 7,2

Βασικά αποτελέσματα:

ü      Ετήσια εξοικονόμηση περίπου 588 kt εκπομπών CO2 ή 0,92% των εθνικών εκπομπών για το 2008.

ü      Περίπου 55 νέες μικρές μονάδες βιοαερίου (0,5 MW η κάθε μία) που δημιουργούν 87-526 νέες θέσεις εργασίας.

ü      Κάλυψη ηλεκτρικών αναγκών 48.061 νοικοκυριών από την ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από το βιοαέριο σε μονάδες συμπαραγωγής.

Μαντασά Θεοδώρα

Μίγγου Σταματία

Μπίρμπας  Ιωάννης

Μπολίνη  Ευσταθία

Ξανθόπουλος Γεώργιος

Σκουπίδια και νερό

  

Η ύπαρξη του νερού στην ζωή

Στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας το Νερό(ύδωρ στα αρχαία) υπήρξε πηγή

 ζωής και πλούτου, καθώς γύρω του αναπτύχθηκαν οι μεγαλύτεροι πολιτισμοί του πλανήτη. Ανέκαθεν θεωρείτο πηγή ζωής, σε φιλοσοφικό, μυθολογικό, θρησκευτικό, αλλά και σε καθαρά επιστημονικό επίπεδο. Η ύπαρξη του νερού ήταν το βασικότερο κριτήριο για τη δημιουργία οργανωμένων κοινωνιών και οικισμών. Η παρουσία του πάνω στον πλανήτη είναι κυριολεκτικά συνώνυμη με την ίδια τη ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της, καθώς, χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε μέσα στο σύμπαν η μικρή γαλαζοπράσινη όαση που αποκαλούμε Γη. Ένας κόσμος χωρίς Νερό θα ήταν ένας κόσμος χωρίς Ζωή.

       Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την μεγαλύτερη βιολογική ποικιλότητα. Η ποιότητα του φυσικού περιβάλλοντος (ακτές, τοπίο, θάλασσα, οικοσυστήματα-βιότοποι0 και η ιδιαιτερότητα του δομημένου και του πολιτιστικού περιβάλλοντος της χώρας μας, (ιστορικά μνημεία, παραδοσιακοί οικισμοί) αποτελεί πολύτιμη κληρονομιά για τις επόμενες γενιές.

Θάλασσα είναι το σύνολο των αλμυρών νερών που σκεπάζουν τα ¾ της επιφάνειας της γης και βρίσκονται ανάμεσα σε κάποια σαφή γεωγραφικά όρια (τμήματα ξηράς, μεγάλα ακρωτήρια κ.ά.). η ζωή γεννήθηκε μέσα στη θάλασσα, ενώ οι σύγχρονοι οργανισμοί, από τους μονοκύτταρους μέχρι και τα θηλαστικά κατοικούν σε περιοχές από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι και τα πιο μεγάλα βάθη της

 -Λύση για την αντιμετώπιση της ρίψης απορριμμάτων στη θάλασσα: 

      Μια αντιμετωπιστική λύση για τη μείωση της ρίψης απορριμάτων στη θάλασσα είναι η διαδικασία της αυτοαποικοδόμησης. Πρόκειται για μια διαδικασία κατά την οποία οι υπεριώδεις ηλιακές ακτίνες διασπούν το πλαστικό σε εκατομμύρια κομμάτια. Αυτά τα κομμάτια επιπλέουν κάτω όσο 300 πόδια (91 μέτρα) κάτω από την επιφάνεια του νερού, και κανείς δεν έχει αναπτύξει ακόμη ένα καλό τρόπο για να τα τραβήξει έξω από το νερό.

-Οι βασικότερες πηγές της ρύπανσης του νερού:

Πηγές ρύπανσης νερού:

Οι σπουδαιότερες πηγές ρύπανσης, οι οποίες επιβαρύνουν κατ΄ αρχήν τα επιφανειακά νερά και στη συνέχεια τους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες, μπορεί να ταξινομηθούν στις εξής κατηγορίες: 

• Αστικά λύματα: Ακάθαρτα νερά πόλεων και οικισμών που προέρχονται από τις κατοικίες και διάφορες άλλες δραστηριότητες (σχολεία και πανεπιστήμια, δημόσιες επιχειρήσεις, χώροι εργασίας, τουριστικές μονάδες, νοσοκομεία, εργαστήρια και ιατρικά κέντρα, βιοτεχνίες κα).

• Βιομηχανικά υγρά απόβλητα, που μπορεί να είναι παρόμοια με τα αστικά λύματα ή να περιέχουν και επικίνδυνα ή και τοξικά στοιχεία.

• Γεωργικά υγρά απόβλητα, τα νερά απορροής εντατικά καλλιεργούμενων εκτάσεων που μπορεί να περιέχουν λιπάσματα ή/και φυτοφάρμακα.

• Κτηνοτροφικά υγρά απόβλητα, τα υγρά απόβλητα που προέρχονται από μεγάλες ή μικρότερες μονάδες εκτροφής ζώων.

• Διείσδυση θαλασσινού νερού λόγω υπεράντλησης των υπόγειων νερών ή λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας εξαιτίας της αλλαγής του παγκόσμιου κλίματος ("φαινόμενο θερμοκηπίου").  

• Όξινη βροχή εξαιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης ή κατακρήμνισης των αέριων ρύπων με τη βροχή, το χιόνι, τον άνεμο ή λόγω βαρύτητας.

-Το νερό, οι διάφορες μορφές του και ο κύκλος του:

      Ο όγκος του νερού είναι πιο βαρύς στην υγρή κατάσταση σε σύγκριση με τη στερεή. Η πηγές του νερού είναι ο αέρας, οι ωκεανοί, οι λίμνες και η ξηρά. Ατμός είναι η αέρια κατάσταση του νερού και κινείται συνεχώς με υδρολογικό κύκλο ανάμεσα σε επιφάνεια της Γης και ατμόσφαιρα. Ενώ το νερό στη ξηρά βρίσκεται μέσα στο χώμα. Από τα 200 δισεκατομμύρια τετραγωνικά μίλια που είναι η έκταση της επιφάνειας της γης τα 140 καλύπτονται από θαλασσινό νερό δηλαδή το 71%, σύμφωνα με εκτιμήσεις. Το 96,5% του νερού βρίσκεται στους ωκεανούς.  Έχει υπολογιστεί ότι από το νερό που υπάρχει στην επιφάνεια του πλανήτη μας το 99% είναι θαλασσινό.  Δυστυχώς το ποσοστό του πόσιμου νερού αποτελεί το 3,5% του συνολικού νερού. Και το 1,74 του ποσοστού αυτού βρίσκεται μέσα στους παγετώνες. Ενώ το υπόλοιπο ποσοστό 97%, αποτελείται από νερά που αποθηκεύονται σε υπόγειες κοιλότητες. Αυτά βρίσκονται σε όλες τις Ηπείρους και είναι γνωστά ως κύρια πηγή νερού… Ένα μέρος των αποθηκευμένων νερών αυτών κατέβηκε κάτω στην τελευταία εποχή των παγετώνων, πριν από περίπου δεκαοχτώ χιλιάδες χρόνια και ονομάζεται ως τα ορυκτά Υδατικών Πόρων.

      Το 1/3 της βροχής που πέφτει στη γη ρέει στους ποταμούς και μετά στη θάλασσα, τα άλλα δύο τρίτα απορροφούνται από το χώμα. Οι σταγόνες της βροχής κυλούν αργά προς τα κάτω σε μια κοιλότητα εναποθήκευσης ύδατος, με ρυθμό περίπου ενός μέτρου ανά έτος. Η κοιλότητα εναποθήκευσης ύδατος ονομάζεται υδροφόρος ορίζοντας (ή υπόγειες δεξαμενές). Το νερό συλλέγεται σε αυτές τις υπόγειες δεξαμενές για εκατοντάδες και χιλιάδες χρόνια.

       Εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού της γης , της μαζικής κατανάλωσης , της κατάχρησης των φυσικών πόρων και της μόλυνσης του νερού η διαθεσιμότητα του πόσιμου νερού δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες της σύγχρονης εποχής και διαρκώς μειώνεται . Για αυτό το λόγο , το νερό αποτελεί στρατηγικής σημασίας αγαθό σε όλη την υφήλιο και αιτία για πολλές πολιτικές διενέξεις . Πολλοί έχουν προβλέψει ότι το καθαρό νερό θα γίνει το πετρέλαιο του μέλλοντος καθιστώντας τον Καναδά με τα πλεονάζοντα αποθέματα νερού την πιο πλούσια χώρα του πλανήτη. Σύμφωνα με την έρευνα της UNESCO που πραγματοποιήθηκε το 2003 για τα παγκόσμια αποθέματα νερού, υπολογίζεται ότι στα επόμενα 20 χρόνια η ποσότητα του νερού που αναλογεί στον καθένα προβλέπεται να μειωθεί κατά 30%.

       Σήμερα ένα ποσοστό περίπου 40% από τους ανθρώπους που ζουν στη γη δεν έχει επαρκές νερό ακόμα και για υποτυπώδη υγιεινή . Περισσότεροι από 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν το 2000 από ασθένειες που σχετίζονται με την κατανάλωση μολυσμένου νερού, ή με ξηρασία. Το 2004, σε μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τη φιλανθρωπική οργάνωση WaterAid αναφέρεται ότι στη Βρετανία ένα παιδί πεθαίνει κάθε 15 δευτερόλεπτα από ασθένειες που σχετίζονται με το νερό. Το πόσιμο νερό - τώρα πολυτιμότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία λόγω της εντατικής χρησιμοποίησης του στη γεωργία, στη σύγχρονή βιομηχανία και στην παραγωγή ενέργειας - χρειάζεται καλύτερη διαχείριση και λογική χρήση εάν δεν επιθυμούμε να ζήσουμε τραγικές καταστάσεις στο μέλλον.

το 96,5% του νερού της Γης βρίσκεται στους ωκεανούς (και τις θάλασσες), 1,7% στα υπόλοιπα επιφανειακά νερά (λίμνες, ποτάμια, έλη, κ.τ.λ.), 1,7% στα παγοκαλύμματα και στις παγωμένες σπηλιές της Ανταρκτικής και της Γροιλανδίας, 0,001% ως υγρασία της ατμόσφαιρας και σε σύννεφα[5][6].

       Μόνο το 2,5% του νερού της Γης είναι «γλυκό» και το 98,8% του πόσιμου νερού βρίσκεται στα παγοκαλύματα και στα υπόγεια ύδατα. Λιγότερο από 0,3% του γλυκού νερού της Γης βρίσκεται σε ποτάμια, λίμνες και στην ατμόσφαιρα και ακόμη μικρότερο ποσοστό (0,003%) περιέχεται στα σώματα των βιολογικών όντων και σε ανθρώπινης παραγωγής προϊόντα[5].

      Το νερό υπάρχει σ' όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, ζωικούς και φυτικούς[2]. Στις τροφές υπάρχει σε μεγάλο ποσοστό. Το γάλα π.χ. περιέχει 87%, οι πατάτες 78 %, τα αβγά 74 %, τα λαχανικά και τα φρούτα μέχρι 93 % νερό. Στο ανθρώπινο σώμα το νερό περιέχεται σε ποσότητα 70% και στο αίμα 90 %. Μερικές φορές προσκολλάται σε διάφορες χημικές ουσίες και σχηματίζει μ' αυτές ένυδρες ενώσεις, συνήθως κρυσταλλικές, όπως είναι ο ένυδρος θειικός χαλκός, ο γύψος, το θειικό ασβέστιο κ.ά. Το νερό αυτό ονομάζεται «κρυσταλλικό νερό». Άλλοτε πάλι το νερό ενώνεται σταθερά με τα μόρια των χημικών ενώσεων και σχηματίζεται νέα χημική ένωση. Έτσι π.χ. το τριοξείδιο του θείου και το πεντοξείδιο του φωσφόρου ενώνονται με το νερό και δίνουν νέες χημικές ενώσεις, το θειικό οξύ και το φωσφορικό οξύ. Το νερό αυτό ονομάζεται «χημικό» και δεν είναι δυνατό να απομακρυνθεί με απλή θέρμανση όπως το κρυσταλλικό νερό.

    Σήμερα τα θαλάσσια οικοσυστήματα αντιμετωπίζουν άνευ προηγουμένου πιέσεις προερχόμενες κατά κύριο λόγο από ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η χημική ρύπανση, η απόρριψη επικίνδυνων ουσιών και η υπεραλίευση. Η πρόσφατη ετήσια έκθεση του Προγράμματος του ΟΗΕ για το Περιβάλλον (UNEP), προειδοποιεί, ότι εκατομμύρια πλαστικά απορρίμματα και υπολείμματα φωσφορούχων γεωργικών λιπασμάτων απειλούν με «ασφυξία» τους ωκεανούς. Υπάρχουν πάνω από 400 «νεκρές ζώνες” για την υδάτινη βιοποικιλότητα στον κόσμο, ενώ το 30% των αλιευτικών αποθεμάτων βρίσκεται εκτός ασφαλών βιολογικών ορίων. Η αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών και η οξίνισή τους, επηρεάζουν δραματικά τα θαλάσσια οικοσυστήματα. Από τη βιομηχανική επανάσταση μέχρι και σήμερα, οι ωκεανοί έχουν γίνει 30% πιο όξινοι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εκτεταμένη εξαφάνιση πολλών θαλάσσιων ειδών. Η προστασία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, η αποκατάσταση όσων έχουν καταστραφεί, αλλά και η ανάσχεση της περαιτέρω απώλειας και υποβάθμισης τους, θα πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, προκειμένου να συνεχίσουν οι ωκεανοί να μας προσφέρουν απασχόληση, διατροφή και μια αναντικατάστατη ασπίδα ενάντια στις κλιματικές αλλαγές.

     Το 30% των αλιευτικών αποθεμάτων βρίσκεται εκτός ασφαλών βιολογικών ορίων. Μπορούν να αποκατασταθούν και σε τι ποσοστό;

Σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και παγκοσμίως, τα ιχθυαποθέματα βρίσκονται σε κρίση. Στην πραγματικότητα τα 2/3 των εμπορικών ειδών ψαριών υφίστανται υπερεκμετάλλευση και κάποια από αυτά, όπως ο κόκκινος τόνος, βρίσκονται στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Τα περισσότερα είδη, αλιεύονται πέρα από τα ασφαλή τους όρια. Στη Μεσόγειο, το ποσοστό των αποθεμάτων εκτός Ασφαλών Βιολογικών Ορίων κυμαίνεται από 44% έως 73%. Πάνω από το 54% των ιχθυαποθεμάτων της Μεσογείου υπεραλιεύεται, με το ποσοστό του ερυθρού τόνου να έχει περιορισθεί στο 15% των αποθεμάτων που υπήρχαν πριν από 40 χρόνια Για την αποκατάστασή τους και να μαζέψουμε επιστημονικά δεδομένα πρέπει να επενδύσουμε στην ενίσχυση της έρευνας και σε γενναίες αποφάσεις, όπως η απαγόρευση της αλιείας ορισμένων ειδών, μέχρι βεβαιωμένα ο πληθυσμός τους να ανακάμψει.

-Είναι εφικτή μια πραγματικά βιώσιμη διαχείριση των αλιευμάτων και με ποιο τρόπο;

     Η βιώσιμη αλιεία δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, είναι ένας πολύ συγκεκριμένος και ποσοτικοποιημένος στόχος, βασισμένος σε επιστημονικά δεδομένα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση δουλεύουμε για την αναθεώρηση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής, η εφαρμογή της οποίας μέχρι σήμερα ομολογουμένως, έχει αποτύχει. Η οικοσυστημική προσέγγιση, θα πρέπει να αποτελέσει την πρωτεύουσα αρχή της νέας Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής και να συνοδευτεί με μακροχρόνιο σχεδιασμό, συμμετοχικές διαδικασίες και την εφαρμογή της «αρχής της πρόληψης». Θα πρέπει να μειώσουμε την αλιευτική ικανότητα των σκαφών μας, σε επίπεδα που να επιτρέπουν τη διατήρηση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων και να επιτρέψουμε σε πληθυσμούς ειδών που τους έχουμε υπερεκμεταλλευτεί, να ανακάμψουν. Για να το επιτύχουμε, χρειαζόμαστε πολυετή διαχειριστικά σχέδια, καθώς και ορισμό θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών, όπου τμηματικά θα απαγορεύεται η αλιεία. Στην Ευρώπη, πρέπει να προωθήσουμε πιο δίκαιες αλιευτικές συμφωνίες με αναπτυσσόμενες χώρες, γιατί οι συμφωνίες που συνάπτουμε ως Ευρωπαϊκή Ένωση με ορισμένα από τα κράτη αυτά έχουν συχνά αποικιοκρατικά χαρακτηριστικά. Το σημαντικότερο ωστόσο, είναι η καταπολέμηση της παράνομης αλιείας μέσω αυστηρών ελέγχων. Οι κυβερνήσεις βέβαια συχνά ισχυρίζονται ότι ο έλεγχος και η εποπτεία στοιχίζουν και αυτό ισχύει. Στην περίπτωση όμως μη διεξαγωγής ελέγχων και μη εξάλειψης της παράνομης αλιείας, το κόστος για την κοινωνία θα είναι υψηλότερο.

       Τι μέτρα πρέπει να λάβει η Ε.Ε ώστε να ελέγξει τη χρήση Σημαιών Ευκαιρίας από τα αλιευτικά σκάφη και τι κινδύνους συνεπάγεται η άναρχη χρήση τους;

Οι Σημαίες Ευκαιρίας είναι σχετικά φθηνές και είναι εύκολο να αποκτηθούν, συνεπάγονται ελάχιστα οφέλη για τις χώρες που τις παρέχουν. Παρόλο που το Διεθνές Δίκαιο ορίζει ότι η χώρα, της οποίας τη σημαία το σκάφος φέρει, είναι υπεύθυνη για τον έλεγχο των δραστηριοτήτων του, οι χώρες που παρέχουν Σημαίες Ευκαιρίας συχνά δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσουν τις δραστηριότητες τέτοιων σκαφών. Η κατάσταση αυτή ευνοεί την παράνομη, λαθραία και άναρχη αλιεία, η οποία προκαλεί περαιτέρω μείωση των αλιευμάτων, ενώ παράλληλα αποκλείει τις τοπικές κοινότητες σε ιδιαίτερα φτωχά μέρη της Γης, από θεμελιώδεις πόρους για τη διαβίωση και την οικονομία τους. Εταιρείες από την Ευρώπη και την Ανατολική Ασία κυριαρχούν στην ιδιοκτησία αλιευτικών σκαφών με Σημαίες Ευκαιρίας, ενώ η χρήση Σημαιών Ευκαιρίας από ευρωπαϊκά σκάφη αυξήθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια κατά 9%. Με δεδομένη τη δέσμευση της ΕΕ για την καταπολέμηση της άναρχης αλιείας, το να τεθεί τέλος στην εκμετάλλευση της Σημαίας Ευκαιρίας από ευρωπαϊκά αλιευτικά σκάφη, αποτελεί ένα αποτελεσματικό μέτρο προς αυτήν την κατεύθυνση.

       Ζητήσατε να προετοιμαστεί Ευρωπαϊκό Σχέδιο Δράσης για μείωση της θανάτωσης θαλασσίων πτηνών. Έχει να κάνει με την ανάγκη προστασίας της βιοποικιλότητας;

Βάσει του Κώδικα Συμπεριφοράς για μια Υπεύθυνη Αλιεία και του Διεθνούς Σχεδίου Δράσης του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO), η Ευρωπαϊκή Ένωση έπρεπε από το 1999 να έχει αναπτύξει ένα Ευρωπαϊκό Σχέδιο Δράσης για τα θαλάσσια πτηνά. Κάθε χρόνο που η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτυγχάνει να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για τη μείωση της παρεμπίπτουσας παγίδευσης θαλάσσιων πτηνών, τουλάχιστον 200.000 πουλιά πεθαίνουν, πολλά από τα οποία αποτελούν προστατευόμενα είδη και απειλούνται με εξαφάνιση. Οι έμμεσες πηγές των αποβλήτων περιλαμβάνουν απόβλητα από τους κήπους, τους χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων, τις οικοδομές, τις χωματερές και τις φάρμες που διοχετεύονται σε λίμνες, ποταμούς και ωκεανούς. Τα λιπάσματα, τα ζιζανιοκτόνα και τα μικροβιοκτόνα από τους κήπους μας μπορούν να ξεπλυθούν από το νερό της βροχής και τους χείμαρρους όταν βρέξει. Από τα χημικά εισάγουν τοξίνες και διάφορα νιτρικά στους υδάτινους πόρους τα οποία. Οι μεγάλες φάρμες παράγουν πολλά ζωικά απόβλητα, που εισέρχονται στους. Αυτά τα απόβλητα μολύνουν τα πόσιμο νερό με επικίνδυνα μικρόβια. Το πετρέλαιο και τα λάδια των αυτοκινήτων, η άμμος, το χαλίκι, το αλάτι και άλλα χημικά κατακάθονται στο έδαφος και στους δρόμους. Όταν βρέχει, πολύ μικρή ποσότητα νερού διαπερνά τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο και το τσιμέντο κι έτσι αυτοί οι ρύπαντες ξεπλένονται από το νερό μιας καταιγίδας που φέρει αφιλτράριστα Η απρόσεκτη εναπόθεση σκουπιδιών στους σκουπιδότοπους μπορεί να μολύνει τα υπέργεια και τα υπόγεια ύδατα. Οι ρύπανση των υδάτων περιλαμβάνει την απελευθέρωση στις θάλασσες ουσίες που διαλύονται η επιπλέουν στο νερό και συγκεντρώνονται σε τέτοιο βαθμό ώστε να διαταράσσουν τη λειτουργικότητα των υδάτινων οικοσυστημάτων. Επίσης περιλαμβάνει την απελευθέρωση ενέργειας από μορφή ραδιενέργειας ή θερμότητας. Κάθε υδάτινη μάζα έχει την ικανότητα να απορροφά  η να ανακυκλώνει ταεισαγόμενα υλικά. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, οι ανόργανες ουσίες διαχέονται σε μεγάλο βαθμό και έχουν μικρή η και καθόλου επίδραση στη ζωή μέσα στις υδάτινες μάζες στις οποίες απελευθερώνονται. Τέλος τα απόβλητα της βιομηχανικής, της γεωργικής και της αστικής δραστηριότητας προκαλούν το φαινόμενο του επιταχυνόμενου ευτροφισμού          

                                                                                 

                                                                                Μακαρώνας Στέφανος

                                                                                Μουχτής Κώστας

                                                                                Μπεκιάρη Γεωργία

                                                                                Μπουλουγούρη Ελευθερία

  Έδαφος

Το έδαφος είναι το ανώτατο στρώμα του φλοιού  της γης δηλαδή το καλλιεργήσιμο επιφανειακό στρώμα σε πάχος 35-50 εκ. Το υπέδαφος στο 1,5-2 μ. ως εκεί που προχωρούν οι ρίζες των φυτών και μπορεί να γίνει η γεωργική εκμετάλλευση  του. Όταν το έδαφος εξαντλεί από την εντατική καλλιέργεια με βαθύ σκάψιμο 1-1,5 μ. το υπέδαφος φαίνεται στην επιφάνεια.

  Η Ρύπανση των εδαφών

Οι ρύποι προέρχονται από την γεωργία, την κτηνοτροφία, την βιομηχανία ,οι απορρίψεις λυμάτων διαχέονται μέσα στα εδάφη. Ακόμη ρυπαίνονται από τις επιπτώσεις των ρυπαντικών σκονών : τοξικοί καπνοί( όπως οι διοξίνες ) από τους αποτεφρωτές απορριμμάτων, ραδιενεργές ουσίες που εκτοξεύονται από τις εναέριες δοκιμές ατομικών βόμβων ( δεκαετίες 1950-1960) και από πυρηνικά ατυχήματα (όπως αυτό του Τσερνομπίλ 1986)

Η μόλυνση του εδάφους

Στην εποχή μας δεν υπάρχουν πολλοί διαθέσιμοι χώροι για να πετάμε απορρίμματα και δεν συμφέρει επίσης να πετάμε στα σκουπίδια υλικά που μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να βελτιώσουμε το έδαφός μας. Κάθε μέρα γίνονται ρίξεις απορριμμάτων σε σκουπιδότοπους όπου έχουν ως συνέπεια να μολύνεται το έδαφος . Με τη μόλυνση του εδάφους μολύνονται ακόμη τα φυτά τα δέντρα , όπου εμείς τα τρώμε και μπορεί να πάθουμε καμιά βλαβερή αρρώστια. Αυτό δημιουργείτε με την όξινη βροχή. Από το μολυσμένο αέρα , το μολυσμένο νερό , και το έδαφος υπάρχουν πολλές ασθένειες που δημιουργούνται καθημερινώς όπως , το άσθμα , που δημιουργείται από τον μολυσμένο αέρα και δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναφύγει από τον ανθρώπινο οργανισμό , παρά μόνο να διασπαστή σε διαφορετική μορφή. Τουλάχιστον το 1/3 των χωματερών και των Χ.Υ.Τ.Α. το γεμίζουμε με οργανικά απορρίμματα του κήπου ή της κουζίνας που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να φτιάξουμε κόμποστ. Μόνο να διαθέσουμε λίγο χρόνο και θα μειώσουμε τα σκουπίδια μας αυξάνοντας ταυτόχρονα την ποιότητα της καλλιεργήσιμης γης μας. Νομίζω ότι και στο παρελθόν κάτι θα έγινε για την αντιμετώπιση του προβλήματος για το περιβάλλον και ίσως να γίνει κάτι , άλλα χρειάζεται πολύς  χρόνος .

                                                                  

                   

 Υδροφόρος ορίζοντας

Υδροφόρος ορίζοντας ονομάζεται η ανώτατη επιφάνεια των στηλών (όγκων) νερού οι οποίες σχηματίζονται όταν τα νερά της βροχής, διαπερνώντας το έδαφος, συγκρατούνται μεταξύ στρωμάτων πετρωμάτων ανόμοιας διαπερατότητας. Η στάθμη του παρουσιάζει μεγάλες εποχικές μεταβολές, είναι δηλαδή χαμηλότερη το καλοκαίρι και ψηλότερη το χειμώνα.

Χωματερές

Οι Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) είναι χώροι ειδικά διαμορφωμένοι στους οποίους γίνεται η ταφή των απορριμμάτων των πόλεων. Η διαμόρφωση του χώρου των ΧΥΤΑ προβλέπεται να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε τοξικά, οργανικά και άλλα απόβλητα από το χώρο απόθεσης να μη διαφεύγουν στο γύρω περιβάλλον ή στον υδροφόρο ορίζοντα τυχόν κατοικημένων περιοχών που βρίσκονται σε μικρή απόσταση. Αυτό επιτυγχάνεται με τη στεγανοποίηση των απορριμμάτων με τσιμέντο, χώμα, πλαστικές μεμβράνες και άλλα υλικά. Η απόθεση των απορριμμάτων μπορεί να διαρκέσει το πολύ 30 έτη. Έπειτα από την παρέλευση αυτού του χρονικού διαστήματος προβλέπεται το κλείσιμο των χώρων απόθεσης, και στα έτη που ακολουθούν γίνονται τα κατάλληλα έργα επαναφοράς του περιβάλλοντος στην αρχική του μορφή, με το θάψιμο των σκουπιδιών και τη στεγανοποίηση του χώρου με γεωμεμβράνες, ώστε να αποφευχθεί η μόλυνση της περιοχής. Τα έργα αυτά μπορεί να διαρκέσουν έως και 20 χρόνια.

Στερεά απόβλητα

Με τον όρο στερεά απόβλητα αναφέρεται σε όλες εκείνες τις ουσίες ή τα αντικείμενα που εμφανίζονται σε στερεή φυσική κατάσταση και από τα οποία ο κάτοχος τους θέλει ή υποχρεούνται να απαλλαγεί. Η διαχείριση των στέρεων αποβλήτων  αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα παγκόσμια περιβαλλοντικά προβλήματα, ενώ η μη διαχείριση των στερεών αποβλήτων τείνει να αποτελεί έναν εφιάλτη για τη χώρα μας.

  

Βιολογικός καθαρισμός

Η ανάγκη για ένα πιο καθαρό περιβάλλον και οι αυξανόμενες απαιτήσεις για νερό επέβαλαν τον καθαρισμό των υγρών αποβλήτων και την επαναχρησιμοποίηση τους. Ο βιολογικός καθαρισμός αποτελεί βασικό τομέα της βιοτεχνολογίας περιβάλλοντος. Η επεξεργασία των λυμάτων στοχεύει  στον καθαρισμό τους από ανεπιθύμητα υλικά και βλαβερές ουσίες,  ώστε το νερό να επανέλθει στη φύση με ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα είναι συμβατά με της επιθυμητές χρήσεις.

Ανακύκλωση

Ανακύκλωση είναι ο διαχωρισμός των απορριμμάτων σε επιμέρους συστατικά η ομοιογενείς κατηγορίες συστατικών και η επαναφορά αυτών στο φυσικό και οικονομικό κύκλο

Κομπόστ

Κομπόστ ονομάζεται  το οργανικό υλικό που προέρχεται από τη διαδικασία της κομποστοποίησης οργανικών υπολειμμάτων. Οι ανθρώπινες  ενέργειες που είχαν σκοπό να επιταχύνουν και να καθοδηγήσουν τις φυσικές διεργασίες της βιοαποδύψησης των οργανικών υπολειμμάτων έχει επικρατήσει να ονομάζεται διεθνώς κομποστοποίηση.

                                                                                    Μπούντρου Μαρία

Νάνου Ελένη 

Νάσαινα Αικατερίνη

Νικολάου Κωνσταντίνα

ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΛΥΜΑΤΩΝ

ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΡΑΓΩΜΕΝΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ .

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αφορούν τις σύγχρονες κοινωνίες  είναι η αντιμετώπιση των απορριμμάτων που συναντάμε σε καθημερινό επίπεδο σε βιομηχανίες , κτηνοτροφικές μονάδες και στη καθημερινή μας ζωή . Σκοπός της ομάδας μας είναι μέσα από την έρευνα να αναφέρει και να προτείνει τρόπους αξιοποίησης των απορριμμάτων αυτών καθώς και τα οικονομικά οφέλη που επιφέρουν οι μέθοδοι  αυτοί.

                       

Αξιοποίηση αστικών λυμάτων και απορριμμάτων

Ενεργειακή αξιοποίηση αστικών απορριμμάτων

Από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες πόλεις,  ιδιαίτερα οι μεγαλουπόλεις, είναι η διαχείριση των παραγόμενων Αστικών Στερεών Απορριμμάτων.

Στην Ελλάδα παράγονται ημερησίως περίπου15.000 τόνοι απορριμμάτων, δηλαδή σχεδόν 5,5 εκατομμύρια τόνοι ετησίως.

Στην Αττική παράγονται ημερησίως 6.500 –7.000 τόνοι απορριμμάτων, περίπου2,5 εκατομμύρια τόνοι ετησίως και λύση για τη διαχείριση τους δεν έχει βρεθεί ακόμη αν και υπάρχει.

Σύμφωνα με την Ιεραρχία Αξιοποίησης απορριμμάτων

                      

Δύο από τους βασικούς στόχους που πρέπει να επιτευχθούν είναι:

Ø      ΕΛΑΤΤΩΣΗ

Ø      ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ

Δυστυχώς , όσον αφορά την ελάττωση και την επαναχρησιμοποίηση δίνεται ελάχιστη σημασία ( π.χ. Εκτιμάται ότι συνολικά , κάθε χρόνο, παράγονται, διακινούνται και απορρίπτονται 3 δισεκατομμύρια πλαστικές σακούλες και 2,6 δισεκατομμύρια πλαστικές φιάλες ) , παρ΄ όλα αυτά στην επαναχρησιμοποίηση κάτι αλλάζει λόγω κρίσης . Η σημασία είναι μεγάλη καθώς 1% ελάττωση στη παραγωγή ΑΣΑ λόγω των άνω δύο δράσεων ισοδυναμεί ( όσον αφορά στις εκπομπές CO2 ) με 3% αύξηση στην ανακύκλωση .

Συγκρίνοντας την Ελλάδα με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες:

Όπως είναι προφανές , η Ελλάδα δεν είναι στην κορυφή , ούτε και στη βάση. Παρ΄ όλα αυτά τα αποτελέσματα δεν είναι καθόλου ικανοποιητικά .

Άρα, οι επόμενοι στόχοι που τίθενται είναι:

Ø      ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ-ΚΟΜΠΟΣΤΟΠΟΙΗΣΗ : 40-60% VS 0%

Ø      ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΣΩ  ΚΑΥΣΗΣ : 30-45% VS  0%

Ø      Ταφή: 1-20% VS 77%

 

Τι κερδίζουμε από την καύση:

Ø      Ελάττωση του όγκου κατά 90%

Ø      Η παραγόμενη ενέργεια κυμαίνεται γύρω στις 500-600 kWh/t ΑΣΑ , όση περίπου ένα τόνο λιγνίτη.

Ø      Από τη ποσότητα αυτή, 50% περίπου θεωρείται Ανανεώσιμη Ενέργεια λόγω του γεγονότος ότι 50% των ΑΣΑ ( ζυμώσιμα και χαρτί ) είναι ανανεώσιμο. 

Ø      Θέσεις εργασίας ( λόγω νέων εργοστασίων ) 

   Για τους ρύπους που παράγονται από την καύση:

Ø       Οι ποσότητες είναι πολύ μικρές . Ένα εργοστάσιο καύσης  1 εκατ. τόνων Απορριμμάτων το χρόνο , παράγει συνολικά μισό γραμμάριο διοξίνες.

Τα ενεργειακά πλεονεκτήματα της καύσης αλλά και το γεγονός ότι αποτελεί μια τεχνολογία φιλική προς το περιβάλλον, πράγμα που εξηγούν τη λειτουργία πλέον των 400 μονάδων στην Ευρώπη , αλλά και την έναρξη λειτουργίας 100 νέων μονάδων μέχρι το 2012 .

 Μερικά από τα εργοστάσια στο εξωτερικό :

Brescia – Ιταλία

Spittelau – Βιέννη

Κάλλιστα θα μπορούσε κανείς να πει ότι πέρα από τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν, έχουν και μία εξαιρετική καλλιτεχνική αισθητική.

Συμπεράσματα

Η ενεργειακή αξιοποίηση των αστικών απορριμμάτων είναι συμβατή με τους περιβαλλοντικούς στόχους παγκοσμίως και τις Ευρωπαϊκές οδηγίες. Μειώνει την ποσότητα των απορριμμάτων προς τελική ταφή και εφαρμόζεται αρκετά χρόνια με επιτυχία παγκοσμίως αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι του σχεδιασμού για την ολοκλήρωμένη διαχείριση των απορριμάτων.

ΑΕΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΥΑΛΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ

Μια  άλλη μέθοδος εκτός της καύσης, είναι και η ΑΕΡΙΟΠΟΙΗΣΗ και ΥΑΛΟΠΟΙΗΣΗ των αποβλήτων με τη χρήση του Πλάσματος

Πλάσμα ( η τέταρτη διάσταση της ύλης ) , είναι ένα ιονισμένο αέριο που έχει την δυνατότητα να άγει το ηλεκτρικό ρεύμα . Το πλάσμα δημιουργείται όταν ένα κοινό αέριο, όπως ο αέρας, υποβληθεί σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες ( άνω  των 5000 βαθμών Κελσίου ) χωρίζοντας τα θετικά ιόντα, από τα αρνητικά .

Ο κεραυνός αποτελεί ένα παράδειγμα δημιουργίας πλάσματος στη φύση 

Αεριοποίηση :

Είναι η θερμική μετατροπή της οργανικής ύλης σε αέριο σύνθεσης αποτελούμενο κυρίως από CO και H2 .

Υαλοποίηση :

Το πλάσμα υλοποιεί την ύλη ταχύτατα και αποτελεσματικά. Το ανόργανο υλικό και τα βαρέα μέταλλα τήκονται γύρω στους 2000°C και παράγεται αδρανές υαλώδες υλικό το οποίο είναι ασφαλές προς χρήση σε διάφορες εφαρμογές.

Διαδικασία :

Τα απόβλητα εισέρχονται σε ένα τεράστιο κλίβανο που έχει εγκατεστημένα δύο ηλεκτρόδια. Το μυστικό είναι ότι μέσω των ηλεκτροδίων  αναπαράγεται ο φυσικός μηχανισμός με τον οποίο δημιουργούνται οι κεραυνοί. Αυτό σημαίνει ότι, με την υψηλή τάση που εφαρμόζεται στα ηλεκτρόδια, ο αέρας διασπάται σε θετικά και αρνητικά ιόντα και μετατρέπεται σε πλάσμα, τη στιγμή που η θερμοκρασία στον κλίβανο αυξάνει πάνω από 5000°C. Ετσι, όλες οι χημικές ενώσεις που περιέχονται στα απόβλητα διαχωρίζονται σε απλούστερα συστατικά, με τα περισσότερα από τα οποία να μετατρέπονται σε μια παχύρρευστη μάζα που, όταν ψυχθεί, παγιδεύει τις επικίνδυνες ουσίες στο εσωτερικό της. Παράλληλα, με αυτήν τη διαδικασία δημιουργείται επίσης ένα αέριο, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Κατά συνέπεια, μπορούμε να παράγουμε όχι μόνο την ενέργεια που χρειάζεται η μονάδα για να λειτουργήσει, αλλά και ρεύμα που θα καταλήξει στο δίκτυο ηλεκτροδότησης.

Επίσης, η τεχνική αυτή επιτρέπει τη διαχείριση επικίνδυνων απορριμμάτων -για παράδειγμα, ιδιαίτερα τοξικών βιομηχανικών διαλυτών-, τα οποία δεν μπορούν να επεξεργαστούν άλλες μέθοδοι, όπως η αποτέφρωση, ενώ το γυαλί που παράγεται αντιστοιχεί μόλις στο 2% του όγκου των αποβλήτων που εισέρχονται στον κλίβανο. Το κυριότερο πάντως είναι ότι αυτή η τεχνολογία θεωρείται πλέον διεθνώς δοκιμασμένη, αφού τα όποια προβλήματα έχουν ανακύψει κατά την εφαρμογή της έχουν να κάνουν μόνο με ζητήματα τεχνικής φύσης, όπως π.χ. ποιο είναι το κατάλληλο υλικό για να κατασκευαστεί ο κλίβανος ή τα ηλεκτρόδια.

Εφαρμογές

Αρκετά κράτη στα οποία έχει δοκιμαστεί η διαχείριση των βιομηχανικών αποβλήτων με την αεριοποίηση πλάσματος, ετοιμάζονται να χρησιμοποιήσουν την ίδια τεχνολογία για την επεξεργασία και αστικών αποβλήτων. Στην Οτάβα του Καναδά, η πιλοτική μονάδα που ήδη κατεργάζεται ημερησίως 100 τόνους απορριμμάτων θα δώσει τη θέση της σε μια μεγαλύτερη για 400 τόνους, ενώ στη Φλόριντα των ΗΠΑ μέχρι το 2011 θα έχει ολοκληρωθεί μια μονάδα κατεργασίας 3.000 τόνων.

Σύμφωνα με ειδικό από το ΕΜΠ, ο λόγος είναι ότι η αεριοποίηση πλάσματος δίνει τη δυνατότητα ακόμη μεγαλύτερης μείωσης των σκουπιδιών που καταλήγουν στους χώρους υγειονομικής ταφής, ενώ παράλληλα προσφέρει τη δυνατότητα αξιοποίησής τους για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η μονάδα στη Φλόριντα θα καλύπτει τις ανάγκες 100.000 νοικοκυριών σε ρεύμα. Απαντά, δηλαδή, σε δύο πιεστικές ανάγκες των σύγχρονων κοινωνιών, γεγονός το οποίο εξηγεί το ενδιαφέρον που έχουν εκφράσει στο Εργαστήριό μας πολλοί ελληνικοί δήμοι γι' αυτή την τεχνολογία.

Ωστόσο δεν είναι εύκολο να εφαρμοστεί στην Ελλάδα απ’ ευθείας σε τόσο μαζική κλίμακα, καθώς προκύπτουν διάφορα τεχνικά προβλήματα.

Συμπεράσματα

Ø      αποτελεί μία περιβαλλοντικά φιλική τεχνολογία επεξεργασίας αστικών απορριμμάτων και άλλων επικίνδυνων αποβλήτων.

Ø      οδηγεί στην ανάκτηση εκμεταλλεύσιμων πόρων από τα απόβλητα (ενέργεια και υλικά) και ελαχιστοποιεί την ποσότητα του στερεού υπολείμματος προς τελική ταφή, το οποίο είναι αδρανές.

Ø      έχει πολύ καλή ενεργειακή απόδοση

Ø      δεν έχει βρει ακόμη ευρεία εμπορική εφαρμογή στην επεξεργασία αστικών απορριμμάτων όπως η καύση, με μονάδες μεγάλης δυναμικότητας

Ø      το κόστος της προς το παρόν είναι σχετικά υψηλότερο από την καύση.

Ανακύκλωση και Οικονομικοί πόροι

Τι είναι ανακύκλωση;

Η συλλογή, αποστολή στο εργοστάσιο ανακύκλωσης, αποσυναρμολόγηση, απορρύπανση (απομάκρυνση επικινδύνων υλικών) και μηχανική επεξεργασία κατά την οποία διαχωρίζονται τα εναπομείναντα υλικά που απαρτίζουν τις συσκευές, τα οποία οδεύουν στις κατάλληλες βιομηχανίες (σιδηρουργίας, υαλουργίες, κλπ) για να χρησιμοποιηθούν ξανά ως πρώτες ύλες.

 Γιατί να ανακυκλώνω;

Για καθαρό περιβάλλον, εξοικονόμηση ενέργειας και πρώτων υλών. Τα ΑΗΗΕ (Εναλλακτική Διαχείριση Αποβλήτων Ηλεκτρικού και Ηλεκτρονικού Εξοπλισμού) έχουν «επόμενη ζωή», δεν είναι σκουπίδια, δεν πετιούνται αλλά συλλέγονται, ανακυκλώνονται και τα περισσότερα από τα υλικά που προκύπτουν επαναχρησιμοποιούνται. Καταυτόν τον τρόπο μειώνεται δραστικά ο όγκος των αποβλήτων που καταλήγει στις χωματερές.

Ποιες συσκευές ανακυκλώνονται;

Όλες οι ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές μπορούν να ανακυκλωθούν! Οι κατηγορίες των προϊόντων που διαχειριζόμαστε είναι οι μεγάλες οικιακές συσκευές, μικρές οικιακές συσκευές, εξοπλισμός πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών, καταναλωτικά είδη, φωτιστικά είδη, ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά εργαλεία (εξαιρουμένων των μεγάλης κλίμακας σταθερών βιομηχανικών εργαλείων), παιχνίδια και εξοπλισμός ψυχαγωγίας και αθλητισμού, ιατροτεχνολογικά προϊόντα (εξαιρουμένων των εμφυτεύσεων και μολυσμένων), όργανα παρακολούθησης και ελέγχου και συσκευές αυτόματης διανομής.

Τι κερδίζουμε από την Ανακύκλωση;

•Τα οφέλη από την ανακύκλωση AHHE είναι κοινά για όλους: Δημιουργούμε ένα καλύτερο περιβάλλον για εμάς και τα παιδιά μας.

•Την προστασία του περιβάλλοντος και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών.

•Την μείωση του όγκου των απορριμμάτων τα οποία καταλήγουν στα ΧΥΤΑ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής απορριμμάτων)

•Την εξοικονόμιση πρώτων υλών.

•Την εξοικονόμηση ενέργειας.

•Την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

•Την συνεισφορά στον πολιτισμό, εφόσον η εναλλακτική διαχείριση των απορριμμάτων αποτελεί δείκτη πολιτισμού.

    Εξοικονόμηση των φυσικών  πόρων. Η τεχνολογική εξέλιξη  στις διαδικασίες ανακύκλωσης έχουν βελτιώσει πολύ την ποιότητα των ανακυκλωμένων υλικών. Επίσης πρέπει να σημειώσουμε ότι έχει επεκταθεί η ποικιλία των δευτερογενή  αντικειμένων που μπορούν να παραχθούν από ανακυκλώσιμα υλικά. Αντί λοιπόν να υποβαθμίζουμε το φυσικό περιβάλλον με την συνεχή εξαγωγή των πρώτων υλών, μπορούμε να μειώσουμε την συγκεκριμένη επίδραση μετατρέποντας  μερικά από τα απόβλητα σε Α ύλη. Με την ανακύκλωση μπορούμε επίσης να εξοικονομήσουμε ενέργεια, να μειώσουμε τη ρύπανση και τις ανάγκες μεταφοράς σε σύγκριση  φυσικά με την παραγωγή που προκύπτει από τις πρώτων υλών.

  Οικονομικοί πόροι

 Το κύριο κόστος της ανακύκλωσης  προκύπτει από την ταξινόμηση και την αποθήκευση των υλικών. Για την ανακύκλωση των διάφορων υλικών μπορείτε να αγοράσετε ειδικά σχεδιασμένους κάδους που να εμφανίζουν και  αντίστοιχο σήμα  (δείτε παρακάτω τις συνδέσεις), ωστόσο  μπορείτε να ελαχιστοποιήσετε τις συγκεκριμένες δαπάνες με την χρήση επαναχρησιμοποιημένων κάδων. Το κόστος διάθεσης εξαρτάται από τη διαθεσιμότητα των τοπικών εγκαταστάσεων ανακύκλωσης. Εάν οι υπηρεσίες των τοπικών αρχών είναι ανεπαρκείς, αξίζει τον κόπο να ερευνήσετε εξουσιοδοτημένες ιδιωτικές εταιρίες ανακύκλωσης. Το κόστος ανακύκλωσης μπορεί να είναι λιγότερο από την ενοικίαση επιπρόσθετων κάδων υποδοχής των αποβλήτων  και από την διάθεση των αποβλήτων (έχει παρατηρηθεί ότι το κόστος διάθεσης των αποβλήτων προς τις χωματερές αυξάνεται όσο εφαρμόζεται η Νομοθεσία για την Υγειονομική Ταφή). Επίσης ερευνήστε τη δυνατότητα να συνεργαστείτε με γειτονικές επιχειρήσεις ώστε να μειώσετε το κόστος ανακύκλωσης.

Γεωργικά απορρίμματα

Τα εναλλακτικά καύσιμα μεταφορών και θέρμανσης, προερχόμενα στην πλειοψηφία τους από ανανεώσιμες πηγές είναι πολύ καθαρότερα από τα συμβατικά και μπορούν να συμβάλλουν αποφασιστικά στο ‘πρασίνισμα’ της ενέργειας, είτε αυτή χρησιμοποιείται για θέρμανση, είτε χρησιμοποιείται για τις μεταφορές. Μπορούν επίσης να αναζωογονήσουν την ελληνική ύπαιθρο που έχει από χρόνια εγκαταλειφθεί από τους αγρότες, μπορούν να δημιουργήσουν μια σειρά νέων επαγγελμάτων και να προσφέρουν θέσεις εργασίας σε μια χώρα ρημαγμένη από την ανεργία. Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στη χώρα μας εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια, έχει οδηγήσει σε μια επενδυτική ύφεση στο χώρο των ΑΠΕ και, όπως ήταν αναμενόμενο, η ‘μπάλα’ πήρε και τον κλάδο των εναλλακτικών/ ανανεώσιμων καυσίμων.

Το ελπιδοφόρο ξεκίνημα στον κλάδο των ανανεώσιμων καυσίμων, το οποίο σε μεγάλο βαθμό προκλήθηκε από τις συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το στόχο 20-20-20, δυστυχώς δεν είχε θριαμβευτική συνέχεια όπως υπολόγιζαν οι αισιόδοξοι.

Τα επενδυτικά προγράμματα που σχεδιάστηκαν πριν την κρίση δεν βρίσκουν σήμερα τραπεζική χρηματοδότηση, η νομοθεσία αν και εκσυγχρονίστηκε δεν πέτυχε την κινητοποίηση όλων των δυνατών επιχειρηματικών δυνάμεων, ενώ η βοήθεια από το εξωτερικό δεν είναι στο ύψος (και με τους όρους…) που όλοι περιμέναμε. Ως εκ τούτου, η αγορά των εναλλακτικών καυσίμων κινείται με ιδιότυπους ρυθμούς – κάποια καύσιμα πάνε καλά κάποια όμως έμειναν πίσω- και οι επιχειρηματίες είναι προβληματισμένοι. Εντούτοις η ανάγκη για αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων, οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας απέναντι την Ε.Ε. αλά και το επιχειρηματικό δαιμόνιο ορισμένων συμπατριωτών μας ενδέχεται να αλλάξουν στο άμεσο μέλλον την εικόνα.

Βιοαέριο: η μεγάλη δύναμη

Το βιοαέριο είναι η δεύτερη μεγάλη ενεργειακή πηγή στον κλάδο των εναλλακτικών/ ανανεώσιμων καυσίμων και, ευτυχώς, υπάρχει άφθονη πρώτη ύλη στις εγκαταστάσεις αξιοποίησης απορριμμάτων και τις κτηνοτροφικές μονάδες. Το βιοαέριο που παράγεται από την αναερόβια κατεργασία των απορριμμάτων είναι ένα μείγμα 50% μεθανίου και 50% CO2, μείγμα που θεωρείται από τους επιστήμονες ως ‘εξαιρετικό’. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα έχουν εγκατασταθεί περίπου 45MW ηλεκτρικής παραγωγής από καύση βιοαερίου από τα οποία τα 30MW ανήκουν σε θυγατρικές εταιρείες του ομίλου Ηλέκτωρ (24MW στη Φυλή). Ο Αθανάσιος Κατρής, ο διευθύνων σύμβουλος της μεγάλης αυτής ελληνικής εταιρείας με δραστηριότητα που ξεπερνάει τα σύνορα της χώρας είναι ένθερμος υποστηρικτής του βιοαερίου και θεωρεί ότι το καύσιμο αυτό μπορεί να αποτελέσει λύση στο ενεργειακό πρόβλημά μας. «Δεν πρέπει να αρκεστούμε στο βιοαέριο που προέρχεται από τους ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ, πρέπει να δούμε σύγχρονες μορφές παραγωγής βιοαερίου. Να δημιουργήσουμε σύγχρονες εγκαταστάσεις, να μετριάσουμε το κλάσμα απορριμμάτων και να παράξουμε εκτός από ενέργεια, εδαφοβελτιωτικό υλικό» υποστηρίζει ο Αθ. Κατρής.

Αυτή τη στιγμή το δίκτυο αποκομιδής απορριμμάτων, αλλά και ο τομέας κατεργασίας αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα και χρειάζεται μια νέα προσέγγιση για να μπορέσει η ελληνική κοινωνία να δημιουργήσει όφελος από τα σκουπίδια της, όπως άλλωστε πράττουν όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη. Σύμφωνα με το διευθύνοντα σύμβουλο του Ηλέκτωρα, αν σε κάθε τετράγωνο υπήρχαν κάδοι για συλλογή των οργανικών απορριμμάτων (απορρίμματα κουζίνας και κήπου), αλλά και μικρές μονάδες ισχύος 0,3-0,5MW, θα μπορούσε να δημιουργηθεί υποδομή για την παραγωγή τοπικής ενέργειας σε επίπεδο δήμου. Η ενέργεια αυτή θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για θέρμανση σε σχολεία και άλλους δημόσιους χώρους, ενώ το παραγόμενο λίπασμα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί όχι μόνο από τις δημοτικές υπηρεσίες αλλά και από τους ίδιους τους πολίτες. Έργα πάντως εξαγγέλλονται αλλά, όπως παρατηρεί ο Αθ. Κατρής τα έργα αυτά είναι υπερβολικά. «Ένα έργο ισχύος 0,25MW χρειάζεται για να λειτουργήσει περίπου 20.000 τόνους σκουπίδια, κάτι που είναι εφικτό για μικρούς δήμους της χώρας. Τέτοια άλλωστε είναι τα έργα που υλοποιούνται στο εξωτερικό. Αντίθετα στην Ελλάδα εξαγγέλλονται έργα 5MW που απαιτούν πάνω από 200.000 τόνους σκουπίδια. Είναι έργα εξωπραγματικά κι οι δήμοι θα πρέπει να σκέφτονται λίγο πιο ρεαλιστικά» σχολιάζει το στέλεχος της ελληνικής εταιρείας.

Αυτή τη στιγμή σχεδιάζονται νέες επενδύσεις στον κλάδο του βιοαερίου το ύψος των οποίων ανέρχεται πλέον σε 3-5 εκατ. ευρώ. Τα έργα αυτά χρειάζονται σημαντική χρηματοδότηση από τα ευρωπαϊκά ταμεία, προκειμένου να προχωρήσουν κι αυτό είναι κάτι που δυσκολεύει τις επενδύσεις. «Αντί να δούμε την πραγματικότητα, εμείς καταφεύγουμε στα ευρωπαϊκά προγράμματα» σχολιάζει δηκτικά ο Αθ. Κατρής και συμπληρώνει «μπορούμε όμως να υλοποιήσουμε τα έργα αυτά χωρίς διεθνή χρηματοδότηση, αξιοποιώντας την ιδιωτική πρωτοβουλία και με έναν μικρό τραπεζικό δανεισμό». Ο Αθ. Κατρής επιμένει μάλιστα ότι μόνο με τέτοια έργα μπορούν να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας σε τοπικό επίπεδο. Τι μπορεί να προσφέρει όμως μια τέτοια επενδυτική δραστηριότητα σε πανεθνικό επίπεδο; Πέρα από τις προφανείς περιβαλλοντικές συνιστώσες, τα εναλλακτικά καύσιμα μπορούν να λειτουργήσουν ξηραντήρια προϊόντων, ιχθυογεννητικοί σταθμοί, να προσφέρουν τηλεθέρμανση σε γειτονικούς του εργοστασίου οικισμούς κ.ά. Πέραν αυτών βέβαια, προσφέρουν αποκεντρωμένη παραγωγή ηλεκτρισμού που τόσο πολύ ανάγκη έχει η ελληνική περιφέρεια.

Ο Αθ. Κατρής θεωρεί ότι λόγω άγνοιας οι τοπικές αντιδράσεις που καταγράφονται σε σχέση με τη διαχείριση των απορριμμάτων είναι αποτέλεσμα άγνοιας συμπληρώνοντας οτι «πρέπει να καταλάβουμε ότι οι ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου έχουν καθαρό περιβάλλον όχι διότι δεν έχουν σκουπίδια ή εργοστάσια παραγωγής αλλά διότι ακριβώς επεξεργάζονται τα απορρίμματά τους».

Pellets: η …ελληνική λύση

Τα pellets (συσσωματώματα ) αποτελούν βιομηχανικό προϊόν που δημιουργείται από αγροτικά και ξυλουργικά υπολείμματα και διαθέτει υψηλή ενεργειακή αξία. Θεωρείται καθαρό καύσιμο αν κι εκφράζονται κάποιες ενστάσεις σχετικά με τη συμμετοχή ορισμένων ρητινών που χρησιμοποιούνται για τη συγκόλληση των μερών που αποτελούν τα pellets. Η θερμική τους αξία είναι μεγάλη: 2 κιλά pellets ισοδυναμούν με 1 λίτρο πετρέλαιο. Η τιμή τους είναι επίσης ανταγωνιστική. Δύο τόνοι pellets (δηλαδή ένας τόνος πετρέλαιο) κοστίζει αυτή τη στιγμή περίπου 400- 600 ευρώ (στις ακριβότερες περιπτώσεις…), ενώ για αντίστοιχο πετρέλαιο πρέπει να δαπανηθούν πάνω από 1.000 ευρώ. «Είναι τραγωδία να καίνε οι αγρότες τα υπολείμματα των χωραφιών τους, δημιουργώντας κινδύνους στη γη. Γι΄ αυτούς δεν έχει καμία αξία αυτό που απομένει στο χωράφι, ενώ για μας είναι πολύτιμη πρώτη ύλη» υποστηρίζει ο Αντώνης Γερασίμου και εξηγεί ότι ο αγρότης μπορεί να έχει μέχρι έσοδα μέχρι και 40 ευρώ το στρέμμα χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα! Η αγορά πάντως, αλλά και η ίδια η ελληνική κοινωνία δείχνει να αποδέχεται το νέο αυτό καύσιμο και ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα κατακτάει μερίδια αγοράς. Όπως πληροφορηθήκαμε ολόκληρη η φετινή παραγωγή είναι πουλημένη (ανέρχεται σε περίπου 300.000 τόνους), ενώ ανάρπαστοι γίνονται και οι σχετικού λέβητες. Μάλιστα στα τέλη του 2011 η παραγγελία για τέτοιο λέβητα εκτελούνταν σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας με καθυστέρηση τριών μηνών λόγω φόρτου εργασιών. Ανάλογη είναι η εικόνα στην Αθήνα, μετά μάλιστα από τη σχετική νομοθεσία.

Βιομάζα

ΑΝΑΕΡΟΒΙΑ ΖΥΜΩΣΗ

ΖΩΙΚΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ

Αναερόβια ζύμωση

(λίπη, πρωτεϊνες, υδατάνθρακες, αγροτικά υπολείμματα, ενεργός ιλύ, οργανικό

κλάσμα αστικών απορριμμάτων, ζωικά απόβλητα)

•Αναβάθμιση γεωργικών και κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων

• Απόκτηση νέων εναλλακτικών αγροτικών εισοδημάτων

• Ενεργειακή αυτονομία κτηνοτροφικών μονάδων

• Περιβαλλοντική αναβάθμιση των περιοχών (ρύπανση, οσμές)

•  Αερόβια ζύμωση

•  Οικονομική ανάπτυξη

•  Δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης

Για την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας

• Διασφάλιση της συνέχειας της περιοχής ως ενεργειακού κέντρου

• Ενίσχυση τηλε-θέρμανσης και θερμοκηπιακών εκμεταλλεύσεων

•  Προβολή της περιοχής λόγω μοναδικότητας

•  Προοπτικές δημιουργίας spin-off εταιρείας

Μονάδα ΑΖ/ΣΗΘ ισχύος 8,4 ΜW, στη

Γερμανία

Κινητήρας ΣΗΘ βιοαερίου 600 kW  

Γενική άποψη μονάδας ΑΖ/ΣΗΘ, στη Δανία

 

Συστοιχία κινητήρων ΣΗΘ βιοαερίου

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ

•Εμπορική διάθεση της παραγόμενης θερμότητας και του λιπάσματος

• Δίκτυο τηλε-θέρμανσης

• Κατασκευή συγκροτήματος θερμοκηπίων

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΧΩΡΟΘΕΤΗΣΗΣ

• Διαθεσιμότητα και ιδιοκτησιακό καθεστώς

•Δυναμικότητα μονάδας

• Επιλογή χωροθέτησης (υποδομές, ενεργειακές καλλιέργειες, οικοσύστημα, κ.α.)

• Μελέτη περιβαλλοντικών και κοινωνικό-οικονομικών επιπτώσεων

• Διαδικασίες αδειοδότησης

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΩΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ

•Καταγραφή καλλιεργειών, παραγωγών και χέρσων εκτάσεων

• Συμβολαιογραφικές καλλιέργειες – Νομικό καθεστώς χέρσων εκτάσεων

• Εδαφολογικές & κλιματολογικές συνθήκες

• Πειραματικές καλλιέργειες – Εκτίμηση αποδόσεων

• Παροχή τεχνογνωσίας και γεωπονικής υποστήριξης

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ

• Διερεύνηση τοπικού ή/και εθνικού ενδιαφέροντος

• Δυνατότητα χωροθέτησης θερμοκηπίου

• Νομικό καθεστώς κατασκευής, ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης

• Προσδιορισμός θερμικών απαιτήσεων

• Μελέτη και υλοποίηση κατασκευής

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΛΙΠΑΣΜΑΤΟΣ

• Διάθεσή του σε τοπικούς παραγωγούς

•Επί τόπου συσκευασία και προώθηση

•Διάθεσή του σε παρακείμενη θερμοκηπιακή μονάδα

ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ

• Είδος υλικών για κάθε κατασκευή

• Διατάξεις τροφοδοσίας, σωληνώσεων (μήκος και γεωμετρία) και συνδέσεων

•Διαχείριση θερμότητας σε κάθε τμήμα

• Εναλλάκτες θερμότητας (τύπος, κατασκευή)

• Αριθμός, τύπος και ισχύς των κινητήρων συμπαραγωγής

• Αισθητήρες, όργανα ελέγχου και ρύθμισης, συστήματα ασφαλείας

• Κόστος παράπλευρων υποδομών

•Αισθητική προσαρμογή στο περιβάλλον της μονάδας

ΓΕΝΙΚΑ ΠΑΓΙΑ ΕΞΟΔΑ

• Χωματουργικές και οικοδομικές εργασίες

• Κόστος αδειοδότησης

• Κόστος παροχής τεχνικών, οικονομικών, νομικών συμβούλων

• Κόστος διαπραγματεύσεων

• Κόστος χρηματοδότησης

•Κόστος εκπόνησης μελετών

                                                             

Παϊσιου Σταματούλα

Μαγκιδάκης Αναστάσιος

Μαρτίνος Κωνσταντίνος

Μπάρκας Δημήτριος

Παπανικολάου Μηνάς