Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

3o ΓΕΛ ΧΑΛΚΙΔΑΣ                                                                          ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2013-2014
ΜΑΘΗΜΑ : ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  (PROJECT)                                                                                                    

ΕΤΗΣΙΟ ΘΕΜΑ :Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΕ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ                                                   

ΤΑΞΗ Α' - ΤΜΗΜΑ : Α 3

         
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΥΤΗ ΔΟΥΛΕΨΑΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ
ΟΜΑΔΑ 1Η : ΕΓΧΡΩΜΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
·         ΜΠΙΛΙΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
·         ΠΛΕΙΩΝΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
·         ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
·         ΣΑΜΑΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΟΜΑΔΑ 2Η  : ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ
·         ΜΠΙΤΑΔΟΥ ΕΛΕΝΗ
·         ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ – ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ
·         ΠΑΝΑΓΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
·         ΣΑΚΚΗ ΙΩΑΝΝΑ
 
ΟΜΑΔΑ 3Η :  ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΜΕ ΗΧΟ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗ
·         ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
·         ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
·         ΠΑΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ
·         ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ
·         ΡΟΓΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΟΜΑΔΑ 4Η : ΒΟΥΒΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

·         ΜΠΟΥΛΓΚΟΥΡΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
·         ΡΗΓΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑ
·         ΝΤΑΛΑΚΑ ΣΤΑΥΡΙΑΝΗ
·         ΣΙΑΠΑΤΟΡΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
 
ΟΜΑΔΑ 5Η : ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
·         ΞΥΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 
·         ΜΠΛΑΝΚΟΒΑ ΛΙΛΙΑΝΑ
·         ΝΤΟΥΡΜΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
·         ΜΠΟΥΡΟΔΗΜΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
·         ΣΠΥΡΟΥ ΕΛΕΝΗ
                                                                                                                            ΔΙΔΑΣΚΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ :ΠΑΠΠΑΣ Θ., ΠΕ12.02   (ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ)

Η παρακάτω εργασία αφορά την εξέλιξη του κινηματογράφου από τις απαρχές του έως σήμερα στην Ελλάδα και τον κόσμο και τη στενή του αλληλεπίδραση με την αλματώδη εξέλιξη της τεχνολογίας. 

http://www.scribd.com/doc/231928592/%CE%913-Project
 
 

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

3o ΓΕΛ ΧΑΛΚΙΔΑΣ                                                                          ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2013-2014
ΜΑΘΗΜΑ : ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  (PROJECT)                                                                                          ΕΤΗΣΙΟ ΘΕΜΑ : ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΘΑΥΜΑΤΑ)                                                    ΤΑΞΗ Β’- ΤΜΗΜΑ : Β2                                                                                                                                      ΔΙΔΑΣΚΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ : ΛΙΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΠΕ12.02   (ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ)

ΟΜΑΔΕΣ
AΡXITEKTONIKA  ΟΡΟΣΗΜΑ                                                                                                                                ΜΠΙΡΜΠΑΣ  ΓΙΑΝΝΗΣ                                                                                                                            ΚΟΥΡΚΟΥΛΗΣ  ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ                                                                                                        ΚΟΥΚΟΥΡΑ  ΕΛΕΝΑ                                                                                                                                                      ΚΙΟΣΣΕ  ΗΡΩ
2  ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ                                                                                                                                                          ΜΠΑΛΤΑ  ΚΩΝ/ΝΤΙΝΑ                                                                                                                            ΚΟΛΛΑΡΟΥ  ΣΤΕΦΑΝΙΑ                                                                                                                     ΚΑΦΟΥΣΙΑΣ  ΒΑΣΙΛΗΣ                                                                                                                                          ΛΑΜΠΑΚΗΣ  ΜΠΑΜΠΗΣ
STONEHEDGE                                                                                                                                       ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ  ΖΩΗ                                                                                                                            ΚΟΡΟΒΕΣΗ  ΔΗΜΗΤΡΑ                                                                                                              ΚΩΣΤΟΥΛΑ  ΒΑΛΙΑ                                                                                                                                 ΜΑΝΤΑΣΑ  ΘΕΟΔΩΡΑ 
4  ΣΙΝΙΚΟ ΤΕΙΧΟΣ                                                                                                                                                     ΚΑΝΑΚΗ  ΒΑΣΩ                                                                                                                         ΜΠΟΥΛΟΥΓΟΥΡΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ                                                                                                ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΗΣ  ΚΩΣΤΑΣ                                                                                                                     ΜΑΡΤΙΝΟΣ  ΚΩΣΤΑΣ
5  ΑΓΑΛΜΑ  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ                                                                                                                                 ΛΑΜΠΡΟΥ  ΓΙΑΝΝΗΣ                                                                                                                                      ΜΠΙΡΜΠΑΣ  ΓΙΩΡΓΟΣ                                                                                                                                                                   ΜΠΟΥΝΤΡΟΥ  ΜΑΡΙΑ                                                                                                                                         ΚΟΚΟΡΙΚΟΣ  ΓΙΩΡΓΟΣ       
6  ΠΑΛΑΤΙΑ                                                                                                                                                           ΜΠΕΚΙΑΡΗ  ΓΕΩΡΓΙΑ                                                                                                                                                                                                                 ΜΠΟΛΙΝΗ  ΕΥΣΤΑΘΙΑ                                                                                                                                              ΜΙΓΚΟΥ  ΣΤΑΜΑΤΙΑ                                                                                                                            ΜΑΚΑΡΟΝΑΣ  ΣΤΕΦΑΝΟΣ      
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΟΡΟΣΗΜΑ                           Ομαδα 1

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟ
Το Κολοσσαίο άρχισε να κατασκευάζεται στην εποχή του Βεσπασιανού το 72 μ.Χ., συνεχίστηκε την εποχή του Τιτου και ολοκληρώθηκε όταν ήταν αυτοκράτορας ο Δομιτιανός 80 μ.Χ. Ονομαζόταν αμφιθέατρο των Φλαβίων, από το όνομα της δυναστείας των αυτοκρατόρων που το έκτισαν. Στο Κολοσσαίο πραγματοποιούνταν αγώνες με ελεύθερη είσοδο, οι οποίοι διοργανώνονταν από τους αυτοκράτορες για να αυξάνουν την δημοτικότητά τους. Οι αγώνες διαρκούσαν μία μέρα ή και περισσότερες. Ξεκινούσαν με κωμικές πράξεις και εξωτικά ζώα, και ολοκληρώνονταν με τις μονομαχίες μεταξύ ζώων και μονομάχων, ή μόνο μεταξύ μονομάχων. Οι μονομάχοι ήταν αιχμάλωτοι πολέμου ή δούλοι. Το 80 μ.Χ. πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Κολοσσαίου, με αγώνες που διήρκεσαν συνολικά 100 ημέρες. Το Κολοσσαίο λειτούργησε για περίπου 400 χρόνια, με μια διακοπή μεταξύ των ετών 217-238 μ.Χ., εξαιτίας ενός κεραυνού που κατέστρεψε μεγάλο τμήμα του.
 Οι θεατές έμπαιναν στο κτήριο μέσα από 80 εισόδους, 4 από τις οποίες χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά από τους ρωμαίους γερουσιαστές και άρχοντες. Οι πολλές πύλες έδιναν στο Κολοσσαίο τη δυνατότητα να γεμίσει μέσα σε 15 λεπτά, και να αδειάσει μέσα σε μόλις 5. Στην κονίστρα (αρένα) οδηγούσαν δύο πύλες: η «πύλη της ζώσης σαρκός», από την οποία οι μονομάχοι εισέρχονταν στην αρένα, και η «νεκρική πύλη», από την οποία απομακρύνονταν οι νεκροί της μάχης. Το Κολοσσαίο έμεινε θρυλικό ως το κέντρο των αιμοχαρών θεαμάτων που απολάμβανε η ρωμαϊκή αυλή στην εποχή της παρακμής της. Η ορχήστρα είχε διαμορφωθεί κατάλληλα για να πραγματοποιούνται ναυμαχίες, μονομαχίες και θηριομαχίες τοις οποίες χρηματοδοτούσαν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Εκεί γίνονταν επίσης μαρτύρια χριστιανών.
ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΙΦΕΛ
Ο πύργος του Άιφελ είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης του Παρισιού. Κατασκευάστηκε το 1889 από τον μηχανικό Γουστάβο Άιφελ και σήμερα αποτελεί ένα από τα γνωστότερα κτίρια στον κόσμο. Με ύψος 325 μέτρα (300 χωρίς την κεραία) ήταν το πιο ψηλό κτίριο στον κόσμο μέχρι που το ξεπέρασε το Εμπάιρ Στέιτ της Νέας Υόρκης το 1931. Έχει βάρος 10.100 τόνους και η κατασκευή του είναι τόσο σταθερή ώστε παρεκκλίνει μόλις έως 7,5 εκατοστά με σφοδρό άνεμο. Ο πύργος επικρίθηκε πολύ από το κοινό όταν κατασκευάστηκε, καθώς πολλοί είχαν την άποψη πως ήταν αντιαισθητικός. Οι καθημερινές εφημερίδες γέμισαν με οργισμένες επιστολές από την καλλιτεχνική κοινότητα του Παρισιού.

Ο Γουστάβος Άιφελ ήταν Μασόνος. Κατά συνέπεια στον Πύργο του θα πρέπει να βρούμε πολλούς συμβολισμούς, είτε μασονικούς είτε άλλους.
Ο αριθμός 5, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, όταν αναφερόταν στο Ε ή Ει των Δελφών, συμβολίζει τον αριθμό του Σύμπαντος, αλλά είναι κι ένας τύπος της φύσης. Θα μου πείτε «και τι σχέση έχει αυτό με τον Πύργο του Άιφελ;» Ίσως και να έχει. Αν πολλαπλασιάσουμε το ύψος 324 επί τις τέσσερις πλευρές που τον αποτελούν, έχουμε 1296. Πολλαπλασιάζοντας τις 5 ζώνες επί τις 4 πλευρές, κάνει 20. Και, 20 Χ 1296 = 25920. Το νούμερο αυτό είναι ο Μεγάλος Ενιαυτός του Πλάτωνα και σχετίζεται άμεσα με την Μετάπτωση των Ισημεριών (μία εκ των κινήσεων της Γης).
ΟΠΕΡΑ ΤΟΥ ΣΙΔΝΕΥ
Η Όπερα του Σύδνεϋ (Sydney Opera House) βρίσκεται στο Σίδνεϋ, στη Νότια Νέα Ουαλία της Αυστραλίας. Είναι ένα από τα πιο διάσημα κτήρια του 20ού αιώνα, και ένας από τους διασημότερους τόπους άσκησης τεχνών στον κόσμο.Κι όμως ο σχεδιασμός της διάσημης Όπερας του Σίδνεϊ στηρίχτηκε στα αρχαία ελληνικά θέατρα! Αυτό αναφέρεται στο ένθετο Review της εφημερίδας The Weekend Australian, στις σελίδες αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος όπου καταγράφεται η ιστορία της κατασκευής του γνωστού αξιοθέατου του Σίδνεϊ, του κτιρίου της Όπερας.
ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΓΚΙΖΑΣ
Οι πυραμίδες της Γκίζας είναι το αρχαιότερο σωζόμενο μνημείο από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου και είναι οι πιο διάσημες πυραμίδεςτου κόσμου. Βρίσκονται στην Αίγυπτο. Η κατασκευή χρονολογείται στο 2580 π.Χ. και βρίσκεται στη Νεκρόπολη της Γκίζας. Το σύμπλεγμα πιθανολογείται ότι χρησιμοποιήθηκε για τον ενταφιασμό Φαραώ και κατασκευάστηκε από την τέταρτη δυναστεία των Αιγυπτίων.

ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΧΕΟΠΑ

Η μεγαλύτερη και πιο διάσημη είναι η πυραμίδα του Χέοπα (ή Χούφου) ενώ οι άλλες δύο είναι μικρότερες και βρίσκονται κάποια μέτρα μακρύτερα από την πυραμίδα του Χέοπα.
Έχει ύψος 146,60 μ. και τέλεια τετράγωνη βάση με πλευρά 230,35 μ. προκαλεί δε εντύπωση στους σύγχρονους ερευνητές για τα δεδομένα της εποχής της κατασκευής της. Έχει όγκο 2.521.000 κυβικά μέτρα, καλύπτει επιφάνεια 54.000 τετραγωνικών μέτρων και το υπολογιζόμενο βάρος της φθάνει τους 6,5 εκατομμύρια τόνους. Συμπεριλαμβάνονταν στα Επτά Θαύματα του κόσμου. Για την αποπεράτωσή της χρειάστηκαν 30 χρόνια δουλειάς από 100.000 εργάτες-δούλους, πολλοί από τους οποίους πέθαναν κατά τη διάρκεια κατασκευής της. Το μνημείο σήμερα συγκινεί τους επισκέπτες της Αιγύπτου για το μεγαλείο του και την τεχνική του και προβληματίζει τους σύγχρονους ειδικούς για το πώς μπόρεσαν να λύσουν τα τόσα προβλήματα μηχανικής και στατικής οι αρχαίοι συνάδελφοί τους. Εξωτερικά, η πυραμίδα του Χέοπα είναι επιστρωμένη με πλάκες από γρανίτη. Το εσωτερικό ήταν λαβύρινθος από διαδρόμους και δωματιάκια, που εμπόδιζαν την εύκολη διείσδυση στον κύριο χώρο, όπου βρισκόταν η σαρκοφάγος του Φαραώ. Ο χώρος αυτός είχε ύψος 5 μ., πλάτος 5,34 μ. και μήκος 10,33 μ. Η λάρνακα, μέσα στην οποία βρισκόταν η μούμια του Φαραώ, ήταν από ροζ γρανίτη.

« Έχουμε να κάνουμε με ένα μυστήριο που βρίσκεται πέρα από την κοινή λογική.» Δρ. Γκοχέντ, του Πανεπιστημίου του Καΐρου.
Αυτό το μυστήριο λοιπόν, τις αινιγματικές Πυραμίδες, θα προσπαθήσουμε να ξεδιαλύνουμε  ταξιδεύοντας στο παρελθόν συλλέγοντας γεγονότα, θρύλους και αποτελέσματα από έρευνες. Πότε κατασκευάστηκαν και από ποιον; Με τι υλικά και μέσα ; Και τέλος, ποιος ο λόγος κατασκευής τους;
Αρκετοί αρχαιολόγοι, ερευνητές και συγγραφείς, έχουν διατυπώσει άπειρες φορές τα παραπάνω ερωτήματα σχετικά με τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Τα πράγματα ίσως είναι πολύ πιο πολύπλοκα απ’ ότι αρχικά φαίνεται. Και ξεκινάω με το πρώτο ερώτημα: πότε πραγματικά κατασκευάστηκαν; Πολλοί ερευνητές πιστεύουν πως οι πυραμίδες ( μαζί με την  Σφίγγα) κατασκευάστηκαν γύρω στο 2.800 π.Χ. και από τις δυναστείες των Φαραώ. Είναι όμως έτσι; Μάλλον όχι, αφού πλήθος από ευρήματα και αποκαλύψεις, μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως οι πυραμίδες είναι παλαιότερες απ’ όσο νομίζουμε.
   Κατ’ αρχήν αξίζει να αναφερθεί ότι σε κανένα κείμενο των Αιγυπτίων, δεν αναφέρεται τίποτα για τον τρόπο κατασκευής των πυραμίδων. Οι Αιγύπτιοι-αν υποθέσουμε πως ήταν οι κατασκευαστές- δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να εξηγήσουν τον τρόπο κατασκευής των πυραμίδων;
Ο Άραβας ιστορικός  Αμπού Μπάχλι μεταφράζοντας τις επιγραφές που βρίσκονται στο εσωτερικό της μεγάλης πυραμίδας, συμπεραίνει πως αυτές κατασκευάστηκαν την εποχή που ο αστερισμός της Λύρας βρισκόταν στον αστερισμό του Καρκίνου, δηλαδή γύρω στο 73.000 π.Χ., την εποχή του θεού Ουρανού. Μέχρι στιγμής, οι θεωρίες του παραμένουν ανοιχτές.
  Ο  Ιμπ Μπαλούσι τοποθετεί την κατασκευή της πυραμίδας το 25.000, εποχή του θεού Κρόνου, με αρχιτέκτονα τον θεό Ερμή. Είναι γνωστή δε η λατρεία των Αιγυπτίων προς τον Έλληνα θεό ( ας θυμηθούμε και τον Ερμή τον Τρισμέγιστο) .
   Επίσης, ο Ηρόδοτος γράφει πως οι πυραμίδες κατασκευάστηκαν πριν το 11.000 και τέλος, ο Άραβας Αλ Μασούντι γράφει πως κατασκευάστηκαν από τον Μεγάλο Σουρίντ (Σείριο) το 10.000.
Πυραμίδα του χέοπα 
1.   Πρόκειται για γεωδαιτικό σημείο, αφού απόστασης των δύο πόλων ( όχι των μαγνητικών) της γης.
    2.  Αποτελεί αστρονομική αναφορά της ακριβούς διαρκείας ενός αστρικού έτους, των αποστάσεων μεταξύ γης-ήλιου και γης- σελήνης.
    3.   Είναι μνημείο αφιερωμένο στον αριθμό π=3,14 και στον αριθμό φ=1.618, την γνωστή Χρυσή Τομή. Η ακρίβεια γενικά των μνημείων, είναι σχεδόν…βασανιστική.
ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ

Βορειοδυτική άποψη του Παρθενώνα
Ο ναός που οι Αθηναίοι αφιέρωσαν στην προστάτιδα της πόλης τους, Αθηνά Παρθένο, είναι το λαμπρότερο δημιούργημα της αθηναϊκής δημοκρατίας στην περίοδο της μεγάλης ακμής της και το αρτιότερο ως προς τη σύνθεση και την εκτέλεση από τα οικοδομήματα του Ιερού Βράχου. Κτίσθηκε κατά τα έτη 447-438 π.Χ., στο πλαίσιο του ευρύτερου οικοδομικού προγράμματος που συντελέσθηκε στην Ακρόπολη με πρωτοβουλία του Περικλή, και πάνω στη θέση παλαιότερων ναών αφιερωμένων στην Αθηνά. Ο Περίκλειος Παρθενών (Παρθενών ΙΙΙ) διαδέχθηκε έναν προηγούμενο ναό, το μαρμάρινο Προπαρθενώνα (Παρθενών ΙΙ), που άρχισε να κτίζεται μετά τη νίκη στο Μαραθώνα, περίπου το 490 π.Χ., αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ γιατί καταστράφηκε το 480 π.Χ. από τους Πέρσες. Αυτός με τη σειρά του είχε οικοδομηθεί στη θέση παλαιοτέρου ναού, του πρωταρχικού Παρθενώνα (Παρθενών Ι), που κτίσθηκε γύρω στο 570 π.Χ. Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει το μαρμάρινο Παρθενώνα των χρόνων του Περικλή, σχεδιασμένο από τον Ικτίνο με συνεργάτη τον Καλλικράτη. Την ευθύνη του γλυπτού διακόσμου και του χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς, που βρισκόταν στο εσωτερικό του, καθώς και όλου του οικοδομικού προγράμματος του ναού, είχε ο διάσημος γλύπτης Φειδίας. 
Πρόκειται για περίπτερο διπλό δωρικό ναό, που παρουσιάζει πολλά πρωτότυπα και μοναδικά στοιχεία στον αρχιτεκτονικό του σχεδιασμό. Έχει κυρίως ναό, ένα οπίσθιο διαμέρισμα στα δυτικά, πρόσταση στη δυτική και στην ανατολική πλευρά, και πτερό με 8 κίονες στη στενή πλευρά και 17 στη μακριά. Η διάμετρός τους ήταν ίδια με αυτή των κιόνων του Παρθενώνα ΙΙ, ώστε να αξιοποιηθούν τα μάρμαρα που είχαν ετοιμασθεί για εκείνους. Για την κατασκευή του ναού χρειάσθηκε να διαπλατυνθεί η στενή πλευρά του, αλλά χωρίς να απαιτηθούν μεγαλύτεροι κίονες. 
Γιατί όμως και από τι ξεχωρίζει αυτό το οικοδόμημα; Οι λεπτομέρειες και τα μεγάλα μυστικά του, ήταν...
γνωστά στον ευρύτερο κόσμο της αρχαιότητας. Θα μπορούσαν σήμερα να γίνουν γνωστά ώστε να κατασκευαστεί ένας πανομοιότυπος Παρθενώνας; Πώς οι άνθρωποι εκείνης της εποχής κατείχαν όλες αυτές τις γνώσεις και πώς μπόρεσαν να τις εφαρμόσουν; Υπάρχουν πάρα πολλά αινίγματα από τα οποία, ελάχιστα εξηγούνται.

Σύγχρονοι επιστήμονες, έχουν παραδεχτεί πως ακόμα και με τα σύγχρονα μέσα και τα μηχανήματα που διαθέτουμε, είναι πρακτικά αδύνατον να μπορέσει να ξαναφτιαχτεί το ίδιο κτίσμα με τις ίδιες λεπτομέρειες!

Το διαβάσαμε από το: 
Παρθενώνας... Το θαύμα των θαυμάτων και τα παράξενα μυστικά του http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/11/blog-post_4631.html#ixzz2qJBxwIyI
Μέσα στον Παρθενώνα, όμως, στην κάθε αναλογία του, θα συναντήσουμε και κάτι άλλο: Την ακολουθία Φιμπονάτσι (Fibonacci). Δηλαδή την ακολουθία στην οποία ο κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, κ.λ.π. (κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων).
Επιπλέον, ο λόγος δύο διαδοχικών αριθμών της ακολουθίας τείνει προς την αποκαλούμενη Χρυσή Τομή, ή Χρυσή αναλογία, ή Αριθμό Φ.

Αλλά επίσης, μέσα στον Παρθενώνα, υπάρχει βέβαια και ο αριθμός π = 3,1416, ο οποίος εκφράζεται και αυτός με τη σχέση 2Φ2/10 = 0,5236 μέτρα. Οι έξι πήχεις μας δίνουν π = 3,1416, Κι αν υποθέσουμε ότι όλα αυτά ήταν γνωστά, τι θα λέγατε εάν πούμε ότι μέσα στο τέλειο αυτό οικοδόμημα θα συναντήσουμε και το Νεπέριο αριθμό e = 2,72, που είναι περίπου ίσος με Φ2 = 2,61802;


Αυτοί οι τρεις αριθμοί, εμπεριέχονται σε όλη τη φύση, υπάρχουν σε όλη τη Δημιουργία, και τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αυτά. Το αίνιγμα ωστόσο είναι μεγάλο: Γνώριζαν οι δημιουργοί του ναού αυτούς τους αριθμούς και τις μεταξύ τους σχέσεις, και πώς κατάφεραν να τους συμπεριλάβουν με τόση λεπτομέρεια και ακρίβεια σε ένα κτίριο;


Οι κίονες, ως γνωστόν, υφίστανται μία εξόγκωση (η οποία καλείται «ένταση») στο μέσον περίπου του ύψους του κίονα. Εκείνο, που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι πως οι άξονες των κιόνων, όπως και το επιστύλιο με το διάζωμα, έχουν μια ανεπαίσθητη κλίση προς τα μέσα, που κυμαίνεται από 0,9 έως 8,6 εκατοστά. Αυτή η κλίση σημαίνει πως αν προεκτείνουμε νοερά τους άξονες προς τα πάνω, θα ενωθούν σε κάποιο ύψος σχηματίζοντας μια νοερή πυραμίδα.

Με ή χωρίς μυστικά, η Ακρόπολη, ήταν, είναι και θα παραμένει πάντα το πιο γοητευτικό, το πιο λαμπρό, το πιο υπέροχο μνημείο του κόσμου!

ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ --- ΑΓΓΛΙΑ

Το ΒασιλικόΠαλάτικαιΦρούριοτηςΑυτήςΜεγαλειότητας, πιοκοινώςγνωστόως ΠύργοςτουΛονδίνου, είναιιστορικό κάστρο στηβόρειαόχθητουΤάμεση στο Λονδίνο, στηνΑγγλία. Βρίσκεταιμέσαστο Άμλετς του Λονδίνου, χωριζόμενοαπότηναριστερήόχθητου Σίτι  του Λονδίνου μετονανοιχτόχώροπουείναιγνωστόςως Τάουερ Χιλ. Ιδρύθηκεπροςτοτέλοςτου 1066 ωςμέροςτης Νορμανδικής Αγγλίας.


ΟΠύργοςτουΛονδίνου, όπωςφαίνεταιαπότονΠοταμόΤάμεση. Διακρίνεταιηπύλητηςτάφρουαποκαλούμενη "ΠύλητωνΠροδοτών" ("Traitors' Gate")  

ΤΑΖ ΜΑΧΑΛ  —  ΙΝΔΙΑ

του αμέτρητα βασανιστήρια, εκτελέσεις και φόνοι και έχουν α
τουΤο ΤατζΜαχάλ (Taj Mahal) είναιέναπερισπούδαστοκτιριακόσυγκρότημαπουβρίσκεταιστην Ινδία, κτισμένοστηνότιαόχθητουποταμού Γιαμούνα κοντάστηπόλη Άγκρα. Τοσυγκρότημααναπτύσσεταιγύρωαπότο μαυσωλείο πουανήγειρεο Μουγκάλ ΤζαχανΑυτοκράτορας (Σάχης) προκειμένουνατιμήσειτηπολυαγαπημένητουσύζυγο ΜουμτάζΜαχάλ πουπέθανετο 1631 κατάτηδιάρκειατοκετού.Γιατηνανέγερσήτου, πουέγινεσεσχέδιαομάδαςαρχιτεκτόνωναπότηνΙνδία, τοσημερινό Πακιστάν καιάλλαμέρητης Ασίας, απασχολήθηκαν 20.000 εργάτεςπουξεκίνησαντο 1632 δουλεύονταςκαθημερινά, γιανατοολοκληρώσουντο 1649. Πληνόμωςγιαναολοκληρωθούνόλατακτίσματατουσυγκροτήματοςχρειάστηκαν 22 χρόνια.Ηέκτασηπουκαταλαμβάνειτοκυρίωςμαυσωλείοκαιόλοτοσυγκρότημαείναιένα ορθογώνιο μεδιαστάσεις 580×350 μέτρα, μετετράγωνοκήποστοκέντροπουπλαισιώνεταιαπόδύοάλλαμικρότεραεπιμήκηκτίριαπροσανατολισμένακατάδιεύθυνσηΒορρά - Νότου. Επίτηςνότιαςπλευράςτουόλουσυγκροτήματοςβρίσκεταιηκύριαπύλητουσυγκροτήματοςπουείναιαπό ψαμμίτη. ΗβόρειαπλευράτουσυγκροτήματοςπεριλαμβάνειτοΜαυσωλείοκαικαταλήγειστηνόχθητουποταμούΓιαμούνα. ΔεξιάτουΜαυσωλείουέχειανεγερθεί τζαμί καιαριστεράκτίριοομοιόμορφομετοτζαμί, λεγόμενο τζαβάμπ, πουδιατηρείτηναισθητικήαρχιτεκτονικήισορροπία. Τοόλοσυγκρότημαπερικλείεταιαπόψηλότειχικόπερίβολοπουφέρειανάδιαστήματαοκταγωνικούςπυργίσκους. Έξωδεαπότονπερίβολοαυτόκαιπροςνότοβρίσκονταιταβοηθητικάκτίσματατηςφρουράςκαθώςκαι σταύλος. ΧρωματικάτοΜαυσωλείοείναικτισμένοαπόλευκό μάρμαρο πουέρχεταισεαντίθεσημεταδύοπαραπλήσιακτίρια, τοτέμενοςκαιτοτζαβάμπ, πουείναικτισμένααπόκόκκινοψαμμίτη. ΤοκυρίωςκτίσματουΜαυσωλείουβρίσκεταισεμαρμάρινοβάθρούψους 7 μέτρωνενώσεκάθεπλευράφέρειλοξέςγωνιώδειςκατασκευέςστιςοποίεςυπερέχειανάμιατεράστιατοξοειδήςπύληύψους 33 μέτρων. Εσωτερικάοκυρίωςχώροςτουαποτελείοκταγωνικόθάλαμομεανάγλυφεςδιακοσμήσεις, στοκέντροτουοποίουβρίσκονταιταδύο κενοτάφια τουΣάχηκαιτηςαγαπημένηςτουΜαχάλπουπεριβάλλονταιαπόδιάτρητομαρμάρινοκιγκλίδωμα. Αμέσωςμετάαυτώνκαιστοεπίπεδοτουκήπουβρίσκονταιοιπραγματικοίτάφοιτους. ΤοΤατζ Mαχάλεπιστέφεται απόέναδιπλόθόλο (τρούλο) βολβοειδούςμορφήςαπόίδιολευκόυλικό.
ΤοΤατζΜαχάλσήμεραθεωρείταιένααπότασημαντικότερααρχιτεκτονικάδημιουργήματαπαγκοσμίως, καιτομέγιστοτης Μουγκάλ αρχιτεκτονικής, τοοποίοκαιπεριλαμβάνεταισταΜνημεία_Παγκόσμιας_Πολιτιστικής_Κληρονομιάς"..!!!
 Λονδίνου (00 χρόνια έχουν συμβεί στο εσωτερικό του αμέτρητα βασανιτήρια, εκτελέσεις και φόνοι και έχο Φε
βρουαρίου του 1957, στις 3 μετά τα μεσάνυχτα ένας φύλακας,υ 1957, στις 3 μετά τα μεσάνυχτα ένας φύλακας, ενώ έκανε τη βάρδια του, ένιωσε κάτι να πάνω του από το ταβάνι. Όταν βγήκε έξω ευκή, ακέφαλη φιγούρα στην κορυφή το αποκεφαλιστεί στον

ΠΥΡΓΟΣ  ΤΗΣ  ΠΙΖΑΣ
Κεκλιμένος Πύργος της Πίζας (ιταλικά:Torre pendente di Pisa) ήαπλάο Πύργος της Πίζας (Torre di Pisa) είναιτολεγόμενοιταλικά "καμπανίλε" (καμπαναριό), ανεξάρτητοκωδωνοστάσιο, του καθεδρικού ναούτηςΙταλικήςπόληςτης Πίζας. ΒρίσκεταιπίσωαπότονΚαθεδρικόκαιείναιητρίτηπαλαιότερηκατασκευήστηνΠλατείατουΝτουόμο, τηςΠίζας (Piazza del Duomo) μετάτονΚαθεδρικόναόκαιτοκυκλικούσχήματοςΒαπτιστήριο, ενώδίπλαβρίσκεταικαιτοΚοιμητήριο. Εργασίεςδιάσωσης 1990
ΤονΙανουάριοτου 1990 οιιταλικέςΑρχές, λόγωαύξησηςτηςκλίσηςδιέκοψαντηλειτουργίατουΠύργουκαιαπαγόρευσαντηνείσοδοσεεπισκέπτες. Τρίαχρόνιαμετάξεκίνησανοιεργασίεςσχεδίουδιάσωσηςτουμνημείου. Περίπου 860 τόνοι μολύβδουχύθηκανστηβάσητουπροκειμένουν΄αντισταθμίσουντηνκλίση, ενώ 18 χαλύβδινοιτένοντεςαγκίστρωσαναυτόστοέδαφοςδημιουργώνταςέτσιμιαασφαλήανάσχεσηστονκίνδυνοκατάρρευσης. Παράλληλασκάφτηκετοέδαφοςτηςβόρειαςπλευράςώστεναμετατοπιστείοκατακόρυφοςάξονας. Αποτέλεσματωνεργασιώναυτώνπουολοκληρώθηκαντο 2001 ήταννα "ψηλώσει" τομνημείοκατά 23 εκατοστάκαινασυνεχίσειπλέονναείναιεπισκέψιμοστοκοινό.

ΆΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Το Άγαλμα του Χριστού Λυτρωτή (Cristo Redentor στα πορτογαλικά) είναι ψηλό άγαλμα το οποίο εικονίζει τον Ιησού Χριστό με απλωμένα τα χέρια και βρίσκεται στην κορυφή του λόφου Κορκοβάντο (Corcovado), πάνω από το Ρίο ντε Τζανέιρο, στο εθνικό πάρκο του Δάσους Τιζούκα (Tijuca). Στέκεται με απλωμένα τα χέρια σαν να καλωσορίζει τον κόσμο, σε ύψος 710 μέτρων. Έχει ύψος 32 μέτρα, ζυγίζει 1.000 τόνους και μάλιστα είναι εγκατεστημένο με τρόπο ώστε να ατενίζει την πόλη του Ρίο. Το άγαλμα θεμελιώθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1931. Είχε διοργανωθεί εντυπωσιακή τελετή εγκαινίων παρουσία του προέδρου της τοπικής κυβέρνησης Τζετούλιο Βάργκα και του καρδινάλιου Σεμπαστιάο Λέμε. Οι οργανωτές και οι εμπνευστές του μνημειώδους αγάλματος ήθελαν να εντυπωσιάσουν το κοινό από την πρώτη μέρα που θα στηνόταν στην κορυφή του βουνού. Είναι χαρακτηριστικό ότι για το φωτισμό του αγάλματος του Χριστού εκείνη την ημέρα είχαν σχεδιάσει να ανάψει με τρόπο φαντασμαγορικό: τα φώτα θα τα άναβε ο πρωτοπόρος Γουλιέλμος Μαρκόνι από το αγκυροβολημένο σκάφος του στη Νάπολι της Ιταλίας. Θα έστελνε ηλεκτρικό σήμα σε ένα σταθμό στο Ντόρτσεστερ της Αγγλίας κι αυτό με τη σειρά του θα μεταφερόταν σε μια κεραία στο Jacarepagua στο Ρίο, απ' όπου θα άναβαν τα φώτα του αγάλματος. Ωστόσο, ο καιρός δεν βοήθησε, το σήμα ήταν αδύναμο, και τα φώτα τα άναψαν οι τεχνικοί του Ρίο.
Ύψος μνημείου: 32 μέτρα
Ύψος βάσης: 8 μέτρα
Βάρος: 1.000 τόνοι (30 τόνοι είναι το βάρος του κάθε χεριού -8 τόνους ζυγίζει μόνο ο βραχίονας).
Υψόμετρο: 710 μέτρα, στην κορυφή του όρους Κορκοβάντο
Εγκαίνια: 1931
Εργασίες αναστήλωσης: Το 1980 με την ευκαιρία της επίσκεψης του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β'. Το 2000 αρχίζει ένα μεγαλύτερο πρόγραμμα αποκατάστασης του μνημείου με νέο φωτισμό και πιο αυστηρές προδιαγραφές προστασίας του.
Θέα: Οι επισκέπτες μπορούν να δουν το Ρίο ντε Τζανέιρο πανοραμικά, τον κόλπο, το βουνό Σουγκαρλόαφ και τις παραλίες Ιπανέμα και Κοπακαμπάνα.
Η ΓΟΡΓΟΝΑ ΤΗΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ
Έναν αιώνα ζωής μετρά το άγαλμα της Μικρής Γοργόνας στη Δανέζικη πρωτεύουσα, της ηρωίδας του παραμυθιού του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, αν και ο ίδιος ο μύθος της χάνεται στο βάθος των χρόνων. Οι Δανοί γιόρτασαν την επέτειο αυτή με μια εντυπωσιακή παράσταση στην προκυμαία της πρωτεύουσας, στην οποία συμμετείχαν 100 «ζωντανές» γοργόνες.
Το χάλκινο άγαλμα της Κοπεγχάγης, φόρος τιμής στον Δανό παραμυθά Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, κάθεται σκαρφαλωμένο επάνω σε ένα βράχο, στο λιμάνι. Κοιτάζει με θλίψη προς την θάλασσα και τον χαμένο της έρωτα, και προσελκύει εκατομμύρια επισκέπτες. Έχει ύψος μόλις 1,25 μέτρο. Χιλιάδες επισκέπτες της πόλης ποζάρουν κάθε χρόνο για μια αναμνηστική φωτογραφία με τη Μικρή Γοργόνα. Μεταξύ αυτών ήταν ακόμη και ο πρώην πρόεδρος της Κίνας Χου Τζιντάο.
Το άγαλμα του κοριτσιού με την ψαρίσια ουρά έχει γίνει κατ' επανάληψη στόχος βανδάλων και φαρσέρ: δύο φορές έχασε το κεφάλι του, του έχουν πετάξει μπογιές και του έχουν φορέσει μπούρκα. Το 2010 μεταφέρθηκε για έξι μήνες στην Κίνα και εκτέθηκε στο περίπτερο της Δανίας στη Διεθνή Έκθεση του 2010 που φιλοξενήθηκε στη Σαγκάη.
Γυναίκες με μπικίνι και με ζωγραφισμένα τα σώματά τους σε καφέ τόνους συμμετείχαν σε πολλές εκδηλώσεις που οργάνωσε ο Οργανισμός Τουρισμού της Δανίας σε πολλές άλλες πόλεις, όπως στο Άμστερνταμ, το Αμβούργο και το Όσλο, το Παρίσι και το Σύδνεϋ.
Ειδικοί λένε ότι η Μικρή Γοργόνα κατάγεται από τέρατα τρομερά και αρχαία, με ρίζες στη Μυθολογία διαφόρων λαών. Διατηρεί, λένε, τον θρύλο, και την γοητευτική της θηλυκότητα επειδή κατάγεται από τρομακτικές Σειρήνες, σύμβολο του αρχέγονου ανδρικού φόβου για τη γυναίκα, και την θάλασσα που είναι άστατη και της μοιάζει.
Στην αρχαία Ελλάδα, το ανάλογο ήταν οι τρεις κόρες του ποταμού Αχελώου και της νύμφης Καλλιόπης. Συγκέντρωσαν επάνω τους τις φοβίες και τις προκαταλήψεις του ανδρικού κόσμου των ναυτικών για τη γυναίκα που ξελογιάζει, αλλά δεν ικανοποιεί, και έγιναν Σειρήνες, σύμβολα του πειρασμού, στα οποία ενέδωσαν άτυχοι σύντροφοι του Οδυσσέα.
Η ουρά του ψαριού ήταν μια φυσική εξέλιξη στον μύθο, απεικόνιση της διπλής φύσης του πόθου του άνδρα για την ξελογιάστρα που με το πρόσωπο, την φωνή και το στήθος τον παρασύρει σε όνειρα, αλλά αρνείται ή δεν μπορεί να του παραδοθεί ολόκληρη.
Απόγονος του αρχαίου συμβόλου φέρεται η «Παναγιά η Γοργόνα», όπως την βλέπουμε στα ακρόπλωρα των καϊκιών. Και φυσικά η «Αδελφή του Μεγα-Αλέξανδρου» που μονότονα, μαζί με τον ήχο από τα κύματα, κάνει και ξανακάνει στους αιώνες την ερώτηση «Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;». Και σε αυτόν τον ρόλο είναι ένα μυθικό πλάσμα, με επικίνδυνες διαθέσεις. Ο θρύλος λέει ότι αν ο θαλασσινός της πει την αλήθεια, εκείνη που την ξέρει αλλά δεν θέλει να την ακούει, βουλιάζει το καράβι του.
ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ                                 ΟΜΑΔΑ 2

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ!
 Ήταν δηλαδή ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα (!) ή όχι; Πολλά έχουν ειπωθεί αλλά τίποτα δεν είναι βασισμένο πάνω σε απτές αποδείξεις… Το μυστήριο που κρύβει μία ιστορία, η οποία μπορεί να ανατρέψει ολόκληρη την κοσμοθεωρία, έχει ηλικία 11.000 ετών! 
ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ:
Η εξερεύνηση όμως των πυραμίδων για κάποιους ήταν μοιραία διότι ,. από τους 42 αρχαιολόγους, οι 36 βρήκαν τον θάνατο. Οι επιστήμονες λένε πως οι θάνατοι αυτοί οφείλονται σε δύο λόγους:
1)  Επειδή ο χώρος των πυραμίδων  παρέμεινε κλειστός  για πολλά χρόνια, αναπτύχθηκαν βλαβεροί μύκητες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αρρωστήσουν βαριά οι ερευνητές.
2)  Επίσης  από  μέτρηση που έγινε βρέθηκαν ανεξήγητες ποσότητες ραδιενέργειας και άνθρακα 14στο εσωτερικό των πυραμίδων.
3)  Ωστόσο, υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή: οι θάνατοι αυτοί να προέρχονται από τις κατάρες των Αιγυπτίων, σε περίπτωση που ο ερευνητής παραβίαζε τον ιερό χώρο.
 ΚΑΜΕΡΑ :
Ακόμα , να σημειώσω πως οποιαδήποτε προσπάθεια φωτογράφησης ή βιντεοσκόπησης των εσωτερικών χώρων της πυραμίδας, κατέληγε συχνά σε αποτυχία.
ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ:
Το σχήμα τους δεν είναι τυχαίο. Σύμφωνα με έρευνες σε αυτό το σχήμα υπάρχει μια βιοκοσμική ενέργεια η οποία ευθύνεται για παράδειγμα στην πιο γρήγορη ανάπτυξη ενός φυτού που βρίσκεται μέσα σε αυτή, εν αντίθεση με ένα άλλο ίδιο που είναι εκτός. Επίσης έχει αποδειχθεί ότι συντελεί στην αφυδάτωση των κρεάτων.
ΑΣΤΕΡΙΑ:
Οι πυραμίδες συνδέονται άμεσα και με τα αστέρια και συγκεκριμένα με τον αστερισμό του Ωρίωνα ,το ουράνιο στερέωμα. Οι τρεις πυραμίδες είναι στην ίδια ακριβώς θέση με τα τρία φωτεινά άστρα αυτού του αστερισμού. Εξίσου εντυπωσιακό είναι πως το σχήμα του Νείλου στην περιοχή των πυραμίδων, μοιάζει εκπληκτικά με το σχήμα του γαλαξία μας (Milky Way) στην περιοχή της ζώνης του Ωρίωνα. Μέχρι και ο προσανατολισμός των τριών άστρων της ζώνης προς τον γαλαξία, είναι ίδιος με τον προσανατολισμό των πυραμίδων προς τον Νείλο.
ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΑ:
Ακόμα  ο προσανατολισμός τους είναι τέλειος προς τα σημεία του ορίζοντα. Δείχνουν με απίστευτη ακρίβεια Ανατολή- Δύση- Βορρά και Νότο. Ο αστερισμός του Ωρίωνα αντιπροσώπευε για τους αρχαίους Αιγυπτίους τον θεό Όσιρι και ο Σείριος την θεά Ίσιδα, το πρώτο βασιλικό ζεύγος στην αιγυπτιακή μυθολογία.
  1. Το βάρος της πυραμίδας το οποίο είναι 5.273.000 τόνοι, με την προσθήκη 15 μηδενικών μας δίνει το βάρος της γης.
  2. Αν πολλαπλασιάσουμε το ύψος της πυραμίδας με το δέκα και υψώσουμε το γινόμενο στην 9η δύναμη θα βρούμε την απόσταση Γης - Ήλιου.
 ΣΚΙΑ:
Τέλος να σημειώσουμε πως οι πυραμίδες είναι σε τέτοιο σημείο και έτσι αρχιτεκτονικά χτισμένες όπου δεν δημιουργούν καθόλου σκιά !
όλες οι πυραμίδες έχουν τα παράξενά τους. Κατά τους ιστορικούς χρόνους δεν είναι λίγες οι φορές που η επιστήμη της αρχαιολογίας έχει παρουσιάζει ανεξήγητα γεγονότα… Αμέτρητα πειράματα που έχουν γίνει σε αυτές, επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι στις Πυραμίδες της Αιγύπτου τα βακτηρίδια σκοτώνονται, η σήψη σταματά και η οργανική ύλη μουμιοποιείται.
Σε ένα από τα πολλά πειράματα τοποθετήθηκαν για 13 ημέρες σε πυραμίδες ψάρια. Αυτά δεν σάπισαν αλλά αφυδατώθηκαν χάνοντας τα 2/3 του βάρους τους. Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται σε όλες τις πυραμίδες, εφόσον αυτές είναι προσανατολισμένες ακριβώς στον άξονα Βορρά-Νότου, είναι τετράπλευρες και έχουν συγκεκριμένες αναλογίες.
ΩΗΒΨΞ.jpg
ΛΟΓΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
Οι πυραμίδες είναι τάφοι για τους βασιλιάδες της Αιγύπτου, τους Φαραώ. Σκοπός της πυραμίδας ήταν  να <<στεγάσει>> το νεκρό Φαραώ κατά τη διάρκεια της μεταθανάτιας  ζωής του. Οι αρχαιολόγοι λένε ότι χτίστηκαν έτσι οι πυραμίδες  ώστε η κάθε πλευρά τους να συμβολίζει  τις ακτίνες του ήλιου. Επίσης υποστηρίζουν πως οι βαθμιδωτές πυραμίδες συμβολίζουν την σκάλα με την οποία ο νεκρός θα έφτανε στα αστερία μαζί με τους άλλους θεούς.
 Οι πρώτες πυραμίδες εμφανιστήκαν κατά την διάρκεια του Αρχαίου Βασιλείου (3.200-2.300 π.χ.)  ανάμεσα σε αυτές και η Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.

Πυραμίδα του Χέοπα

Η μεγαλύτερη και πιο διάσημη είναι η πυραμίδα του ΧέοπαΧούφου) ενώ οι άλλες δύο είναι μικρότερες και βρίσκονται κάποια μέτρα μακρύτερα από την πυραμίδα του Χέοπα.
Έχει ύψος 146,60 μ. και τέλεια τετράγωνη βάση με πλευρά 230,35 μ. προκαλεί δε εντύπωση στους σύγχρονους ερευνητές για τα δεδομένα της εποχής της κατασκευής της. Έχει όγκο 2.521.000 κυβικά μέτρα, καλύπτει επιφάνεια 54.000 τετραγωνικών μέτρων και το υπολογιζόμενο βάρος της φθάνει τους 6,5 εκατομμύρια τόνους. Συμπεριλαμβάνονταν στα Επτά Θαύματα του κόσμου. Για την αποπεράτωσή της χρειάστηκαν 30 χρόνια δουλειάς από 100.000 εργάτες-δούλους, πολλοί από τους οποίους πέθαναν κατά τη διάρκεια κατασκευής της. Το μνημείο σήμερα συγκινεί τους επισκέπτες της Αιγύπτου για το μεγαλείο του και την τεχνική του και προβληματίζει τους σύγχρονους ειδικούς για το πώς μπόρεσαν να λύσουν τα τόσα προβλήματα μηχανικής και στατικής οι αρχαίοι συνάδελφοί τους. Εξωτερικά, η πυραμίδα του Χέοπα είναι επιστρωμένη με πλάκες από γρανίτη. Το εσωτερικό ήταν λαβύρινθος από διαδρόμους και δωματιάκια, που εμπόδιζαν την εύκολη διείσδυση στον κύριο χώρο, όπου βρισκόταν η σαρκοφάγος του Φαραώ. Ο χώρος αυτός είχε ύψος 5 μ., πλάτος 5,34 μ. και μήκος 10,33 μ. Η λάρνακα, μέσα στην οποία βρισκόταν η μούμια του Φαραώ, ήταν από ροζ γρανίτη.

Οι Μεγάλες Πυραμίδες

Στην αρχαία Νεκρόπολη της Γκίζας ανήκουν: η Πυραμίδα του Χέοπα, γνωστή και ως "η Μεγάλη Πυραμίδα", η λίγο μικρότερη Πυραμίδα του Χεφρήνου και η σχετικά μετρίου μεγέθους Πυραμίδα του Μυκερίνου. Ανήκουν και οι τρεις στην Τέταρτη δυναστεία. Όλες μαζί σχημάτιζαν ένα απέραντο συγκρότημα από μικρότερες πυραμίδες (των βασιλισσών), νεκρικούς ναούς, Μαστάμπες και τάφους αξιωματούχων

Πυραμίδες της Γκίζας

All Gizah Pyramids.jpg
Χώρα μέλος
Τύπος
Πολιτισμικό
Περιοχή(β)
Βόρεια Αφρική
Ιστορικό εγγραφής
Εγγραφή:
1979 (3η συνεδρίαση)

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c5/Egypt.Giza.Sphinx.01.jpg/240px-Egypt.Giza.Sphinx.01.jpg
http://bits.wikimedia.org/static-1.23wmf18/skins/common/images/magnify-clip.png
Η πυραμίδα του Χεφρήνου ή Κχεφρέν
Οι πυραμίδες της Γκίζας είναι το αρχαιότερο σωζόμενο μνημείο από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου και είναι οι πιο διάσημες πυραμίδες του κόσμου. Βρίσκονται στην Αίγυπτο. Η κατασκευή χρονολογείται στο 2580 π.Χ. και βρίσκεται στη Νεκρόπολη της Γκίζας. Το σύμπλεγμα πιθανολογείται ότι χρησιμοποιήθηκε για τον ενταφιασμό Φαραώ και κατασκευάστηκε από την τέταρτη δυναστεία των Αιγυπτίων.
ΣΦΣ.jpg
ΟΙ ΠΡΏΤΕΣ ΠΥΡΑΜΊΔΕΣ
           Οι πρώτες πυραμίδες εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του Αρχαίου Βασιλείου (3200 – 2300 π.Χ.) ανάμεσα σε αυτές και η Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Οι πρώτοι τάφοι των Αιγυπτίων ήταν τύμβοι που φτιάχνονταν όταν κάλυπταν έναν απλό τάφο με χαλίκια. Αργότερα, οι αξιωματούχοι και οι Φαραώ θάβονταν σε στενόμακρα κτήρια από τούβλα λάσπης, τους μασταμπάδες. Μερικοί μασταμπάδες καλύπτονταν, επίσης  με τούβλα. Ωστόσο η πρώτη πυραμίδα και ο πρώτος πέτρινος τάφος ήταν η Βαθμιδωτή πυραμίδα του Φαραώ Ζονέρ. Σιγά σιγά όμως η μορφή άρχισε αλλάζει. Οι βαθμιδωτές πυραμίδες συμβόλιζαν την σκάλα με την οποία ο νεκρός θα έφτανε στα αστέρια μαζί με τους άλλους θεούς. Κατά την διάρκεια του χρόνου, όμως, ο  ήλιος πήρε μεγαλύτερη σημασία από τα αστέρια, κι έτσι χτίστηκαν  οι πραγματικές πυραμίδες που οι πλευρές τους συμβόλιζαν τις ακτίνες του ήλιου.
ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ
Η κοπή όμως των ογκολίθων γίνεται με σιδερένια εργαλεία ενώ οι Αιγύπτιοι και μετά το 2.800 είχαν χάλκινα οπότε δεν μπορούσαν να κόψουν τις πέτρες
ΑΣΤΡΑΦΤΕΡΟΣ ΑΣΒΕΣΤΟΛΙΘΟΣ
Όταν τελείωσε το κύριο μέρος της πυραμίδας έμοιαζε με σκάλα. Στη συνέχεια αυτά τα σκαλοπάτια τα κάλυψαν με κύβους από άσπρο ασβεστόλιθο, που κόπηκαν έτσι που να σχηματίζουν μια γυαλιστερή επιφάνεια. Ταίριαξαν τόσο καλά που δε χωρούσε ανάμεσά τους να μπει μια λάμα μαχαιριού. Το τελικό ύψος της οικοδομής έφτασε τα 147 μέτρα. Κάθε πλευρά της βάσης της Μεγάλης Πυραμίδας έχει 230 μέτρα! Καλύπτει μια έκταση πιο μεγάλη από 9 γήπεδα ποδοσφαίρου.
Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ

Οι πυραμίδες βρίσκονται στο αρχαίο νεκροταφείο της Γκίζας, στην απέναντι όχθη του Νείλου από το Κάιρο. Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι για την κατασκευή της μεγάλης πυραμίδας του Χέοπα, χρειάστηκαν 20 χρόνια και εργάστηκαν κάπου 100.000 άνθρωποι. χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 2 εκατομμύρια ογκόλιθοι, βάρους 2,5 τόνων ο καθένας. Ο εργάτες τους μετέφεραν χρησιμοποιώντας κεκλιμένα επίπεδα, μοχλούς, κυλίνδρους και στη συνέχεια τους προσάρμοζαν χωρίς να χρησιμοποιούν κονίαμα.
Η πυραμίδα της Γκίζας έχει 756 μέτρα μήκος σε κάθε πλευρά και 481 μέτρα ύψος. Αποτελείται από 2.3 εκατομμύρια πέτρες, που ζυγίζουν περίπου 3 τόνους η καθεμία, με συνολική μάζα 6,5 εκατομμύρια τόνους. Ο θρύλος λέει ότι το κτίριο φτιάχτηκε σε διάστημα 20 ετών και ο ρυθμός χτισίματος απαιτούσε χιλιάδες σκλάβους να δουλεύουν νυχθημερόν.ΩΗΒΗ.jpg
Το κάτω μέρος της πυραμίδας κατασκευάστηκε από πέτρες που σύρθηκαν πάνω σε μια εξωτερική ράμπα. Αλλά για όλη την υπόλοιπη πυραμίδα οι Αιγύπτιοι έφτιαξαν μια άλλη, εσωτερική ράμπα με ανοδική πορεία, η οποία ειχε είχε ελαφριά κλίση και πάνω σε αυτή τοποθετούνταν οι ογκόλιθοι.ΗΩΗ.jpg
ΩΓΔΩΔ.jpg

ΣΚΙΑ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ

σε οποιοδήποτε αδιαφανές σώμα πέφτει το φως, δημιουργεί σκιά.
μέτρησε το ύψος της ο Θαλής ο Μιλήσιος γύρω στο 600π.Χ?
Το ότι οι πυραμίδες της Αιγύπτου δεν έχουν σκιά είναι μια παραπληροφόρηση, που ξεκίνησε παρερμηνεύοντας μια πληροφορία. Όντως μία συγκεκριμένη μέρα, μία συγκεκριμένη στιγμή, η πυραμίδα του Χέωπα δέν έχει σκιά. Αλλά τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου η πυραμίδα έχει σκιά.
Εαρινή Ισημερία
ΗΒΞ.JPG

Η στιγμή κατα την οποία η πυραμίδα του Χέωπα δεν έχει σκιά είναι το μεσημέρι της μέρας της Εαρινής Ισημερίας στο βόρειο ημισφαίριο (δηλαδή στις 21 ή 22 Μαρτίου). Κατα την Ισημερία, γνωστή και ως «Αστρική Ημέρα», το κέντρο του ηλιακού δίσκου, βρίσκεται σε ίσο χρονικό διάστημα πάνω και κάτω από τον ορίζοντα (διαγράφει ίσα τόξα). Κατα τη διάρκεια της ημέρας οι ακτίνες του ήλιου προσπίπτουν στον ισημερινό με γωνία 90 μοιρών (κάθετα), παρουσιάζοντας έτσι μηδενική απόκλιση. Γι’αυτό καλείται και ισημερία.
Χωρίς Σκιά
Το γεγονός ότι η πυραμίδα δεν έχει σκιά τη συγκεκριμένη στιγμή οφείλεται στο γεωγραφικό πλάτος στο οποίο είναι χτισμένη (29 degrees, 58 minutes, 51.06 seconds north latitude) και στη κλιση των πλευρών της. Έτσι την συγκεκριμένη στιγμή όλες οι τριγωνικές πλευρές της πυραμίδας λούζονται από ηλιακό φώς.

ΥΓΒΞ.gif
Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ
Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι μετά το θάνατο όφειλαν να φροντίζουν το σώμα του νεκρού, ώστε το πνεύμα του να επιβιώσει. Αφαιρούσαν τα εσωτερικά όργανα, κάλυπταν το υπόλοιπο σώμα με άλατα και το τύλιγαν με γάζες. Το σώμα γινόταν μια μούμια. Μετά έθαβαν τη μούμια μαζί με ρούχα, τρόφιμα, κοσμήματα και άλλα χρήσιμα πράγματα για τη μεταθανάτια ζωή. Η μούμια του Χέοπα τοποθετήθηκε σε έναν ταφικό θάλαμο μέσα στην πυραμίδα.
Πέρασαν πολλοί αιώνες από τότε που ο άνθρωπος πρωτοαντίκρισε τη μεγάλη πυραμίδα και γεύτηκε τα έντονα συναισθήματα, που γεννιούνται απ’ αυτό το εκπληκτικό θέαμα. Δέος και φόβο γεύεται ο άνθρωπος μπροστά στην πυραμίδα. Δέος εξαιτίας των οφθαλμών του και φόβο εξαιτίας του μυαλού του. Εντυπωσιάζεται ο άνθρωπος απ’ αυτό το κολοσσιαίο δημιούργημα, που απέχει πολύ από τη δική του φύση. Παράλληλα φοβάται, γιατί δεν μπορεί να αντιληφθεί τη δύναμη, που αναζήτησε και πέτυχε αυτήν τη δημιουργία. Ακόμα κι αν αρνείται τη θεϊκή παρέμβαση, είναι αδύνατο να μη γευθεί το φόβο.
θβξν.jpg
Στο εσωτερικό των πυραμίδων είναι ζωγραφισμένες διάφορες τοιχογραφίες οι οποίες αναπαριστούν έθιμα και συνήθειες της καθημερινότητας των αρχαίων Αιγύπτιωνόπως η παρακάτω :
vsijghvn.jpg
ΚΟΛΛΑΡΟΥ , ΚΑΦΟΥΣΙΑΣ
ΜΠΑΛΤΑ    ,  ΛΑΜΠΑΚΗΣ




Stonehedge                                  Ομαδα 3



Εισαγωγη
C:\Documents and Settings\User\Επιφάνεια εργασίας\project\project Β λυκειου\εικονες\images0.jpeg
Το Stonehenge θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα και εντυπωσιακότερα μεγαλιθικά μνημεία στον κόσμο. Οι λόγοι για τους οποίους κατασκευάστηκε είναι άγνωστοι, αν και οι υποθέσεις που υπάρχουν είναι πολλές.Βρίσκεται τοποθετημένο στην πεδιάδα Salisbury τρία χιλιόμετρα από την πόληWiltshireστηννοτιοδυτικήΑγγλιαhttps://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIL4_XQXeoeHM3Yht-9QmFcyrVQqhFKlUwBmdCNjnkpQw8lFbHmwPt242rLupYjVcgekvd3B33SKiqGUTc6J_tu8g-3ZHHbAVRZqotFFkqPhpdapCAIqcRWcramLpVPnKMTnKt3Domp2o/s320/local_map+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF.gif
Ετυμολογια- προελευση ονοματος.
Το όνομα Στόουνχεντζ (Stonehenge) προέρχεται από τις αρχαίες αγγλικές λέξεις Stanhen gist, που σημαίνουν 'κρεμαστοί λίθοι' και έδωσαν το όνομά τους σε μια ολόκληρη κατηγορία μνημείων γνωστών ως henge(s), δηλαδή κυκλικές ή οβάλ σχήματος περιοχές με διακριτά χαρακτηριστικά τους το κυκλικό ανάχωμα και την τάφρο που το περιβάλλει. Οι αρχαιολόγοι καθορίζουν τα henge(s) ως εκχωματώσεις που συνίστανται από ένα κυκλικό έγκλεισμα, περιβεβλημένο με κρηπιδωμένη κυκλική τάφρο. Όπως συμβαίνει συχνά με την αρχαιολογική ορολογία, η λέξη είναι δάνεια από τους παλιούς αρχαιοδίφες. Όμως, ο όρος henge δεν είναι και ο καταλληλότερος για την περιγραφή του Στόουνχεντζ, στην περίπτωση του οποίου το κρηπίδωμα βρίσκεται εσωτερικά της τάφρου. Παρόλο που το Στόουνχεντζ ως μνημείο είναι σύγχρονο άλλων τυπικότερων. Το σύνολό του δεν είναι δυνατόν να καταχωρηθεί σε κάποια κατηγορία. Μορφολογικά έχει μακρινή μόνον συγγένεια με τους υπόλοιπους λίθινους κύκλους των Βρετανικών νήσων, όπως ο κύκλος του Μπρόντγκαρ (Ring of Brodgar), για παράδειγμα, ενώ τα περίφημα τρίλιθά του το καθιστούν μοναδικό. Το Στόουνχεντζ και ο περιβάλλων χώρος του προστέθηκαν στον κατάλογο της UNESCO για την Παγκόσμια Πολιτισμική Κληρονομιά το 1986.
Αρχαιολογική άποψη
·        Πρόκειται για έναν κύκλο μεγαλίθων, που κατασκευάστηκε σύμφωνα με τις πλέον αποδεκτές αρχαιολογικές εκτιμήσεις ανάμεσα στο 2500 π.Χ. και το 2000 π.Χ.. Το αρχαιότερο κυκλικό ανάχωμα και η περιφερειακή τάφρος, που ανήκουν σε πρωιμότερη φάση του μνημείου, χρονολογήθηκαν προσφάτως περί το 3100 π.Χ..
·        Κατά τον Pierre Grimal στο Λεξικό Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας: «Την ώρα που γεννήθηκε ο θεός, ιεροί κύκνοι άρχισαν να πετούν πάνω από το νησί, κάνοντας το γύρο 7 φορές γιατί ήταν η έβδομη μέρα του μήνα. Ο Δίας πρόσφερε αμέσως δώρα στον γιο του. Μια χρυσή μίτρα, μια λύρα και ένα άρμα ζεμένο με κύκνους. Κατόπιν του παράγγειλε να πάει στους Δελφούς. Οι κύκνοι, όμως, οδήγησαν τον Απόλλωνα πρώτα στη χώρα τους, στις όχθες του Ωκεανού, πέρα από τη χώρα του Βόρειου ανέμου, στους Υπερβόρειους,
οι οποίοι ζούσαν κάτω από έναν ουρανό πάντα καθαρό και οι οποίοι καθιέρωσαν για τον Απόλλωνα την λατρεία, που γιόρταζαν χωρίς διακοπή. Εκεί ο θεός έμεινε ένα χρόνο και δέχονταν τις τιμές των Υπερβορείων, ύστερα γύρισε πίσω στην Ελλάδα και το κατακαλόκαιρο έφτασε στους Δελφούς μέσα σε γιορτές και τραγούδια».
Οι Υπερβόρειες χώρες σχετίζονται με τον πόλο, σαν κέντρο. Το δόγμα της αρχέγονης παράδοσης τοποθετεί την καταγωγή της στις υπερβόρειες περιοχές ή χώρες. Σύμφωνα με τον συμβολισμό του χώρου, το υπερβόρειο ανταποκρίνεται στο πιο υπερυψωμένο, σχετικά με το «επίπεδο» έδαφος.
Επομένως δεν υπάρχει αμφιβολία πως μιλάμε για βόρειες χώρες, όχι για βόρεια περιοχή της Ελλάδας.
Η λατρεία του Απόλλωνα ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στους Υπερβόρειους. Όταν ο Απόλλων εξολόθρευσε τους Κύκλωπες, τους τεχνίτες του κεραυνού με τον οποίο ο Δίας είχε σκοτώσει το γιο του Ασκληπιό, έκρυψε το τόξο που είχε χρησιμοποιήσει για να πάρει εκδίκηση, μέσα στον μεγάλο κυκλικό ναό που είχε στη μέση της κύριας πόλης των Υπερβόρειων. Ποιοί μπορεί να ήταν οι Υπερβόρειοι και ποιός ο κυκλικός ναός του Απόλλωνα;
Σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη: Στο νησί υπάρχει επίσης και μεγαλοπρεπές τέμενος του Απόλλωνος και ναός αξιόλογος σφαιροειδής στο σχήμα, διακοσμημένος με αναθήματα πολλά. Οι υπερβόρειοι έχουν και δική τους ιδιαίτερη γλώσσα και τρέφουν πολύ φιλικά αισθήματα για τους Έλληνες, κυρίως για τους Αθηναίους και τους κατοίκους της Δήλου, φιλία που κληρονόμησαν από τα παμπάλαια χρόνια.
Όταν αναφερόμαστε σε μεγάλα νησιά στο βορρά, με κάποιον μεγάλο κυκλικό ηλιακό ναό, η σύνδεση με το Στόουνχεντζ είναι αναπόφευκτη.



Εικόνα



Ο Dennis Price, εμπειρογνώμονας στην ιστορία του Στόουνχεντζ πρώην συνεργάτης της αρχαιολογικής υπηρεσίας του Έσσεξ, θεωρεί ότι η χαμένη πόλη του Απόλλωνα βρίσκεται στην κορυφογραμμή του βουνού πάνω από το Στόουνχεντζ. Η χαμένη πόλη θεωρείται από πολλούς μυθική αλλά, μετά από συνεργασία με τους γλωσσικούς εμπειρογνώμονες στο πανεπιστήμιο του Έξετιερ, ο κ. Price είναι πεπεισμένος ότι η πόλη υπάρχει και βρίσκεται στα περίχωρα του Σαλίσμπερυ. Η ομάδα αποκρυπτογράφησε προσεκτικά τις εργασίες ενός αρχαίου Έλληνα ναυτικού του Πυθέα του Μασσαλιώτη.
Το πρώτο γνωστό πρόσωπο που επισκέφτηκε την αρχαία Μεγάλη Βρετανία και άφησε απολογισμό των ταξιδιών του ήταν ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης, ο οποίος βρέθηκε σε αυτό το νησί γύρω στο 325 π.χ.χ.
Αποσπάσματα του έργου του έχουν διασωθεί στις γραφές ιστορικών όπως ο Εκαταίος από τα Άβδηρα και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης.
Το διασημότερο απόσπασμα θεωρείται πως αναφέρεται στο Στόουνχεντζ, και δεν είναι δύσκολο να δούμε πως μιλάει για μια εξαιρετική ανακάλυψη στο νησί Υπερβόρεια ή Μεγάλη Βρετανία:
«Και υπάρχει επίσης στο νησί ένας θαυμάσιος ιερός περίβολος του Απόλλωνα και ένας ξεχωριστός ναός που διακοσμείται με πολλές προσφορές… σφαιρικός στη μορφή [και] μια πόλη που είναι εκεί ιερή σε αυτόν τον Θεό… και οι βασιλιάδες αυτής της πόλης και οι επόπτες του ιερού περιβόλου καλούνται Βορεάδες, δεδομένου ότι είναι απόγονοι του Βορέα…»
«Εκείνοι που έχουν γράψει για τους αρχαίους μύθους, ο Εκαταίος και ορισμένοι άλλοι λένε ότι στις περιοχές πέρα από το έδαφος των Κελτών βρίσκεται στον ωκεανό ένα νησί όχι μικρότερο από τη Σικελία. Αυτό το νησί, είναι τοποθετημένο στο Βορρά, και κατοικείται από τους Υπερβόρειους, οι οποίοι ονομάζονται έτσι επειδή η χώρα τους είναι πέρα από το σημείο από όπου φυσά ο βόρειος άνεμος…»
Ο Αιλιανός, Πάνω στη Φύση των Ζώων 11.1 (παραθέτοντας της Ιστορίες του Εκαταίου από τα Άβδηρα) αναφέρει:
Έτσι όταν στο συνήθη χρόνο εκτελούν το καθιερωμένο τελετουργικό του προαναφερθέντος Θεού ορμούν κάτω από το αποκαλούμενο Ριφαίον όρος σύννεφα κύκνων, αναρίθμητα, και αφού περιβάλλουν το ναό σαν τον καθαρίζουν με την πτήση τους, κατεβαίνουν στον περίβολο του ναού, μια περιοχή απέραντου μεγέθους και αξεπέραστης ομορφιάς. Τώρα όποτε οι τραγουδιστές τραγουδούν τους ύμνους τους στο Θεό και οι άρπες συνοδεύουν τις χορωδίες με την αρμονική μουσική τους, τότε οι κύκνοι με μια συμφωνία συμμετέχουν και αυτοί στο άσμα και δεν τραγουδούν ποτέ μια φάλτσα νότα ή εκτός τόνου, αλλά σαν να τους έδωσαν το κλειδί του μαέστρου ψέλνουν ομόφωνα με τους ντόπιους που είναι ειδικευμένοι στις ιερές μελωδίες. Κατόπιν όταν τελειώνουν τον ύμνο οι προαναφερθείς φτερωτοί χορωδοί, για να τους πούμε έτσι, μετά από τη συνήθη υπηρεσία τους προς τιμήν του Θεού και μετά από το τραγούδι και τον εορτασμό του εγκωμίου του κατά τη διάρκεια της ημέρας, φεύγουν.
Αυτός ο ναός που τραγούδησαν οι κύκνοι μοιάζει πολύ με το Στόουνχεντζ.


Εικόνα



Τέλος, υπάρχουν ελληνικές χαράξεις στις πέτρες του Stonehedge που μπορούμε να ελέγξουμε.
Στους ογκόλιθους του Στόουνχεντζυπάρχουν χαραγμένοι μινωικοί διπλοί πέλεκυς και μυκηναϊκό εγχειρίδιο το οποίο ιδιαίτερα ήταν η αφορμή αυτής της θεωρίας
Εξετάζοντας τα ευρήματα, βλέπουμε πως το ύφος είναι παράλληλο με τους πρώτους Μυκηναϊκούς τύπους κάτι που έχει οδηγήσει σε ενδείξεις για την ύπαρξη εμπορικών οδών ανάμεσα στο Έσσεξ και τις Μυκήνες.



Εικόνα


Εικόνα


Θα ήταν, λοιπόν υπερβολικό να υποθέσουμε πως ο αρχικτίστης των Μυκηνών έγινε αρχιτέκτονας στην υπηρεσία του άρχοντα του Έσσεξ;

Πηγές:
ΙΧΩΡ τεύχος 30
Juan-Eduardo Cirlot: Το Λεξικό των Συμβόλων
en.wikipedia.org
stonepages.com
Encyclopedia of the Celts




Πιθανοι τροποι κατασκευης
Ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρθηκαν οι πέτρες και τοποθετήθηκαν στις θέσεις τους,  προβληματίσει ακόμα τους επιστήμονες.
To Μυστήριο του Στόουνχετζ
Υπάρχουν συνολικά περίπου 60 πέτρες όπου η μεγαλύτερη από αυτές έχει  ύψος 7 μέτρα πάνω από τη γη και 2,4 θαμμένα στο έδαφος. Το βάρος τους φτάνει και μέχρι 45 τόνους και η κοντινότερη πηγή βρισκόταν σε απόσταση 30 χιλιομέτρων. Μερικοί υποστηρίζουν ότι σύρανε τις πέτρες πάνω σε κυλινδρικά ξύλα μέχρι ενός σημείου μετά τα μετέφεραν μέσω ποταμού και ύστερα πάλι τις σύρανε. Στη συνέχεια για να τοποθετηθεί κάθε πέτρα στην θέση της χρειάζονταν περίπου 600 άντρες και καλός συγχρονισμός. Τέλος αυτό το εγχείρημα έγινε σε μία πολύ μεγάλη χρονική περίοδο. (Πράγμα που σημαίνει ότι τα άτομα που πήραν μέρος στην κατασκευή του εναλλάσσονταν, κάτι που δυσκόλευε ακόμα πιο πολύ την οργάνωσητης όλης επιχείρησης. )Οι επιστήμονεςπέρα από τις εικασίες δεν έχουν κάτι χειροπιαστό στο οποίο να μπορούν να βασιστούνε και να κατανοήσουν πως δημιουργήθηκε όλο αυτό το οικοδόμημα.


Ποιοι έχτισαν το Στόουνχετζ
Ποιοι το έχτισαν αυτό το μεγαλολιθικο μνημειο και για πιο σκοπο μας είναι αγνωστο .Οι θεωριες για το ποιοι το κατασκευασαν εμπλεκκουν τους δρυΐδες, τους Έλληνες, τους  Φοίνικες και τελος τους Άτλαντες. Πολλοι είναι αυτοι που πιστευουν ότι οι δρυΐδες το κατασκευασαν σαν ένα τοπο λατρειας. Όμως πολλοι υποστηριζουν ότι οι Δρυ’ί΄δες  εφτασαν στην Γηραια Αλβιωνα μαζι με την κελτικη θρησκεια 2000 χρονια  μετα την κατασκευη του Stonehenge και ότι ακομα οι Δρυ’ί’δες  λατρευουν τη φυση με ναους στα δαση και όχι με πετρινα μνημεια .
Η κατασκευή
Η κατασκευή του χωρίστηκε σε τρία μέρη και χρειάστηκαν συνολικά 25 γενιές για να ολοκληρωθεί. Η πρώτη φάση της κατασκευής του έγινε την περίοδο 2950-2900 π.Χ. όπου δημιουργήθηκε ο κύκλος της κατασκευής, διαμέτρου 100 μέτρων και τοποθετήθηκαν ξύλα σε 56 τρύπες που δημιουργήθηκαν γύρω από την περιφέρεια του κύκλου. Η δεύτερη φάση κάλυψε την περίοδο 2900-2400 π.Χ. όπου τοποθετήθηκαν οι πρώτες πέτρες και δημιουργήθηκε και το κέντρο του μνημείου με την τοποθέτηση ξύλων. Τέλος στην Τρίτη φάση που διήρκησε μεταξύ 2550-1600 τοποθετήθηκαν και οι υπόλοιπες πέτρες και πήρε την σημερινή του μορφή. Πάντως η χρήση του ανακαταλήφθηκε γύρω στο 1400 π.Χ.





Η Ανάπτυξη του Στόουνχεντζ
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cb/Stonehenge_plan.jpg/220px-Stonehenge_plan.jpg
http://bits.wikimedia.org/static-1.23wmf1/skins/common/images/magnify-clip.png
Σχέδιο του Στόουνχεντζ σήμερα σύμφωνα με τον Cleal et al και Pitts
Το σύμπλεγμα του Στόουνχεντζ ολοκληρώθηκε σε αρκετές φάσεις κατασκευής που εκτίνονται σε χρόνικό βάθος 2.000 χρόνων αν και υπάρχουν ευρήματα που μαρτυρούν δραστηριότητα πριν και μετά από αυτή τη χρονική περίοδο. Οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει μεσολιθικέςπασσαλότρυπες, κάτω από το σύγχρονο χώρο στάθμευσης, που χρονολογούνται περίπου από το 8000 π.Χ., αν και επιβεβαιώνεται ότι συνδέονται με το μεταγενέστερο μνημείο.H χρονολόγηση και η κατανόηση των διαφορετικών φάσεων του Στόουνχεντζ δεν είναι απλή υπόθεση. Είναι μια μάλλον περίπλοκη διαδικασία που στηρίζεται στα ελλιπή αρχεία των πρώτων ανασκαφών, σε πολύ λίγες ακριβείς επιστημονικά χρονολογήσεις. Οι γενικότερα αποδεκτές φάσεις ολοκλήρωσης του μνημείου ακολουθούν λεπτομερειακά παρακάτω.
C:\Documents and Settings\User\Επιφάνεια εργασίας\project\project Β λυκειου\εικονες\images9.jpeg


Στόουνχεντζ 1
Το αρχικό μνημείο ήταν ένα κυκλικό ανάχωμα περιβεβλημένο με τάφρο περίπου 115 μ. (320 πόδια) διάμετρο με μια μεγάλη είσοδο βορειοανατολικά και μια μικρότερη νότια. Οι πρώτοι οικοδόμοι τοποθέτησαν οστά ελαφιών και βοδιών στον πυθμένα της τάφρου, πολύ αρχαιότερα από τα οστέινα εργαλεία εκσκαφής που ανακαλύφθηκαν επί τόπου. Το χρονολογικό βάθος τοποθετείται περίπου στο 3100 π.Χ.. στο εξωτερικό χείλος της περικλεισμένης περιοχής είχε σκαφθεί ένας κύκλος 56 λάκκων, που εμειναν γνωστοί ως τρύπες του Όμπρεϊ , από τον αρχαιοδίφη του 17ου αιώνα Τζον Όμπρεϊ , που λέγεται ότι τους ανακάλυψε πρώτος. Πιθανώς επρόκειτο για πασσαλότρυπες, αν και δε βρέθηκαν ίχνη ξυλείας κατά τις ανασκαφές. Μια μικρή εξωτερική της τάφρου εκχωμάτωση ανήκει πιθανώς στην ίδια περίοδο (9).
Στόουνχεντζ 2
Ορατές μαρτυρίες της δεύτερης φάσης δεν υπάρχουν πλέον. Όπως φαίνεται από τις πασσαλότρυπες που χρονολογούνται στη συγκεκριμένη περίοδο υπήρξε κάποια ξύλινη κατασκευή στον περίκλειστο χώρο στην αρχή της 3ης χιλιετηρίδας π.Χ. Φαίνεται πως ξύλινες κατασκευές υπήρχαν επίσης στη βορειοανατολική είσοδο, ενώ παράλληλοι δοκοί απλώνονταν από την νότια είσοδο. Το ανάχωμα εκσκάφθηκε για να μειωθεί το ύψος του, ενώ τουλάχιστον στις 25 από τις τρύπες του Όμπρεϊ βρέθηκαν ταφικά ευρήματα που επιβεβαιώνουν την καύση νεκρών. Άσχετα, λοιπόν, από τον αρχικό προορισμό τους οι πασσαλότρυπες φαίνεται πως έγιναν τάφοι ενός ιδιαίτερου τύπου κατά την Φάση 2. Τριάντα επιπλέον καύσεις επιβεβαιώνονται σε άλλα σημεία μέσα στο μνημείο, κυρίως στην πλευρά του ανατολικού ημικύκλιου. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ενίοτε το Στόουνχεντζ ερμηνεύεται ως περίκλειστος χώρος καύσης νεκρών εκείνης της εποχής, ο αρχαιότερος του είδους του στα βρετανικά νησιά. Σπαράγματα άκαυστων ανθρώπινων οστών βρέθηκαν επίσης στην τάφρο. Βρέθηκαν επίσης κεραμεικά της ύστερης Νεολιθικής που βοηθούν στη σχετική χρονολόγηση της συγκεκριμένης φάσης.




Επιστημονικες ερμηνειες
Μέχρι σήμερα οι μελετητές και οι αρχαιολόγοι δεν γνωρίζουν ποιοι ήταν αυτοί που έχτισαν το μεγαλιθικό αυτό μνημείο. Οι μαρτυρίες που έχουμε είναι αμφισβητούμενες και είναι οι εξής:
  • Το 1740 ο Γουίλιαμ Στάκλεϊ δημοσιεύει το βιβλίο του Στόουνχετζ, Ένας ναός επανακτάται από τους Βρετανούς Δρυΐδες στο οποίο παραθέτει στοιχεία τις περιοχής, που προέκυψαν μέσω δεκαετούς έρευνας, μαζί με αξονομετρικό σχέδιο του μνημείου και με ακριβείς μετρήσεις αυτού. Ο Στάκλεϊ επανεξέτασε την υπόθεση ότι το έχτισαν οι Δρυΐδες και αποφάσισε ότι είναι η μόνη πιθανή εξήγηση για το ποίος ανέγειρε αυτό το μνημείο. Ο Τζον Όμπρεϊ στο έργο του υποστηρίζει ότι το Στόουνχετζ ήταν ναός χτισμένος από τους Δρυΐδες και ανήκε στη δικαιοδοσία τους
  • Ο Εκαταίος ο Αβδηρίτης και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρουν στα έργα τους έναν λαό με το όνομα Υπερβόρειοι, οι οποίοι κατοικούσαν σε ένα νησί πέρα από τη γη των Κελτών της Γαλατίας (σημερινή Γαλλία) και είχαν κατασκευάσει έναν μεγάλο κυκλικό ναό όπου λατρεύανε το θεό Απόλλωνα. Κατά πολλούς μελετητές, αυτή η εκδοχή θεωρείται αληθινή, καθώς το Στόουνχετζ χρησιμοποιούνταν ως παρατηρητήριο για τη θέση του ήλιου, πράγμα που μπορεί να μπέρδεψαν οι αρχαίοι Έλληνες εξερευνητές με τη λατρεία του Ήλιου, που για τους ίδιους ταυτιζόταν με τον θεό Απόλλωνα.
  • Ο Γουόλτερ Τσάρλτον εκφράζει τη πεποίθηση ότι το μνημείο ανεγέρθη από τους Δανούς και αποτελούσε το κοινοβούλιο τους. Την άποψη αυτή τη βρίσκουμε καταγεγραμμένη το 1663 στο βιβλίο του Τσάρλτον Χορεία γιγάντων ή το Στόουνχετζ επανακτάται από τους Δανούς
Μυθικες ερμηνειες
  • Ο Τζέφρεϊ του Μονμάουθ το 1135 μ.Χ., στο έργο του αναφέρει ότι το μνημείο διέταξε να αναγερθεί από το βασιλιά των Βρετανών Αυρήλιου Αμβρόσιου εις ανάμνηση της άγριας σφαγής, απο τον Χέωγκιστ το Σάξονα, 500 ευγενών το 490 μ.Χ. Για να κατασκευάσει το μνημείο ο Αμβρόσιος ζήτησε τη βοήθεια του μάγου Μέρλιν , ο οποίος συμβούλεψε να πάρουν τους ογκόλιθους από τη νήσο της Ιρλανδίας από ένα άλλο μεγαλιθικό μνημείο στη θέση Κίλαρ. Επειδή οι ογκόλιθοι ήταν τεράστιοι, ο Μέρλιν ανέλαβε τη μεταφορά τους όπου με μαγικό τρόπο "έκανε τις πέτρες να χορεύουν πάνω από τη θάλασσα" όπως γράφει ο Μόνμαουθ. Σύμφωνα με τους μελετητές, ο παραπάνω μύθος έχει ελάχιστα πραγματικά στοιχεία και δημιουργήθηκε κυρίως για να προβάλει το βρετανικό παρελθόν έναντι του σαξονικού, καθώς ο μύθος γράφτηκε τη περίοδο της νορμανδικής κυριαρχίας στη Βρετανία.
  • Μια ιστορία επισης αναφέρει ότι οι πέτρες είναι διέξοδοι από το μέρος απ’ όπου προήλθαμε. Ο θρύλος συνεχίζει με τον υπαινιγμό ότι κάθε 5000 χρόνια κάποιος προσπαθεί να ανοίξει μία από αυτές τις εισόδους, πράγμα το οποίο φέρνει καταστροφικά και φριχτά αποτελέσματα.
    Δαιμονικές δυνάμεις συσχετίζονται επίσης με το Στόουνχεντζ. Ένας από τους μύθους αναφέρει την ιστορία ενός δαίμονα, ο οποίος αγοράζει τους μαγικούς λίθους από μία ιρλανδή γυναίκα. Τις μεταφέρει δια μέσου του αέρα στην πεδιάδα Σώλσμπερυ και στη συνέχεια προκαλεί ολόκληρο το χωριό να υπολογίσουν πόσες πέτρες είναι, δίνοντάς τους από έναν εκκεντρικό γρίφο. Ο μοναχός του χωριού, ως απεσταλμένος, του λέει ότι είναι πάρα πολλές για να υπολογίσουν. Ο δαίμονας εξοργίζεται τόσο πολύ με το μοναχό και ρίχνει πάνω του μία από τις πέτρες με αποτέλεσμα να τον πετύχει στην φτέρνα. Παρόλο που ο μοναχός δε χτυπήθηκε πολύ, η πέτρα έκανε ένα βαθούλωμα και από τότε ονομάστηκε Πέτρα της Φτέρνας (Heel Stone).

Συμπερασματα των επιστημονων
Μέχρι σήμερα μελετητές από όλο τον κόσμο υποστηρίζουν πως το μνημείο είτε χτίστηκε από Μυκηναίους, είτε από Ρωμαίους, είτε από Βρετανούς, ενώ ορισμένοι υποστηρίζουν την κατασκευή του ακόμα και από εξωγήινους πολιτισμούς. Τα μόνα σίγουρα στοιχεία για το Στόουνχετζ, την ανέγερσή του και τη χρήση του είναι ότι:
  • Σύμφωνα με πετρογραφική ανάλυση των ογκόλιθων, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αυτοί οι μονόλιθοι λαξεύτηκαν και μεταφέρθηκαν από λατομεία της Ουαλίας και της νοτιοδυτικής Αγγλίας.
  • Σύμφωνα με τη χρήση αστρονομικών διαγραμμάτων, οι αρχαιολόγοι υπολόγισαν ότι το μνημείο παρέμεινε σε χρήση για 1.500 χρόνια περίπου ως λατρευτικός χώρος και ως αστρονομικό παρατηρητήριο.
  • Με τη χρήση ραδιενεργών μετρήσεων οι αρχαιολόγοι υπολογίζουν ότι ανεγέρθη μεταξύ του 3000 π.χ. και του 2000 π.χ.

Στόουνχεντζ και Αρχαιοαστρονομία
Κατ’ αρχάς τι είναι η αρχαιοαστρονομία; Η αρχαιοαστρονομία είναι ένα επιστημονικό πεδίο που συσχετίζει την αρχαιολογία με την ανθρωπολογία, την μυθολογία και την αστρονομία. Καμιά φορά αποκαλείται και ιστορική αστρονομία. Το Στόουνχεντζ λόγω της σχέσης του με το θερινό ηλιοστάσιο αποτελεί ένα πεδίο ενδιαφέροντος αυτής της επιστήμης.
Ήδη από το 18ο αιώνα ο βρετανός αρχαιοσυλλέκτης Γουίλιαμ Σάκλεϊ παρατήρησε ότι ο πεταλοειδής σχηματισμός των μεγάλων τρίλιθων και των 19 γαλαζόπετρων στο Στόουνχεντζ ανοιγόταν προς την κατεύθυνση της ανατολής του ηλίου κατά τη διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου. Γρήγορα εικάστηκε ότι το μνημείο σκόπιμα σχεδιάστηκε έτσι ώστε κατά το πρωινό του θερινού ηλιοστασίου ο ήλιος να ανατέλλει κατευθείαν πάνω στις πέτρες της Φτέρνας και οι πρώτες ακτίνες φωτός να φεγγοβολούν στο κέντρο του μνημείου.
Η ανακάλυψη αυτή είχε τεράστιο αντίκτυπο στην μετέπειτα ερμηνεία του Στόουνχεντζ. Για τον Σάκλεϊ του 18ου αιώνα και τον Σερ Νόρμαν Λόκιερ του 20ου αιώνα η ευθυγράμμιση αυτή υποδήλωνε ένα τελετουργικό συσχετισμό με την λατρεία του ηλίου και γενικά συμπέραναν ότι Στόουνχεντζ κατασκευάστηκε ως τόπος λατρείας του ηλίου. Πιο πρόσφατα ο αστρονόμος Τζέραλντ Χόκινς ισχυρίστηκε ότι το Στόουνχεντζ δεν ήταν ένα μέρος απλά για την παρατήρηση ηλιακών και σεληνιακών φαινομένων, αλλά χρησιμοποιούταν και για την πρόβλεψη άλλων γεγονότων, όπως οι εκλείψεις. Πιο απλά το Στόουνχεντζ ήταν κάτι παραπάνω από ναό, ήταν ένα αστρονομικό παρατηρητήριο. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όποιος έκτισε το Στόουνχεντζ είχε ακριβή αστρονομική γνώση της τροχιάς του ηλίου και ακόμη περισσότερο γνώριζε που ακριβώς επρόκειτο να ανατέλλει ο ήλιος το πρωινό του θερινού ηλιοστασίου.

Η χρηση του μνημειου- παγανισμοςTo Μυστήριο του Στόουνχετζ
Το σιγουρο είναι ότι οσοι ελεγχαν το Stonehenge ειχαν μεγαλη δυναμη. Θεωρειται το πρωτο αστρονομικο παρατηρητηριο στην ιστορια του ανθρωποιυ στο οποιο σημειωνονται συγκεκριμενα γεγονοτα . Ουσιαστικα χρησιμευει σαν αστρονομικο ημερολογιο για το φεγγαρι και τη Σελινη..Υπαρχουν τελος και αυτοι που πιστευουν ότι αντικατοπτριζει έναν αντρα και μια γυναικα.Το πιο περιεργο παντως με την κατασκευη του Stonehenge είναι ότι κατά το θερινο ηλιοστασιο στις 21 ιουλιου οπου ο ηλιος ανατελλει κατά μηκος της HeelStone  και όταν φτασει στο υψηλοτερο σημειο του μοιαζει σαν να ισορροπει πανω στην πετρα δημιουργοντας μια σκια  που εκτεινεται μεχρι το κεντρο του μνημειου . Το ιδιο συμβαινει και στο χειμερινο ηλιοστασιο προς την αντιθετη μερια όμως. Αυτό πιστευεται ότι συνδεεται με διαφορες θρησκευτικες τελετες. 
Ξαναχρησιμοποιήθηκε στο μεσαίωνα για ιεροτελεστίες των δρυϊδων και μετέπειτα στις μέρες για διάφορα ετήσια φεστιβάλ Pop/rock και για τουριστικούς λόγους. Τέλος απαγορεύτηκε η προσέλευση του κοινού από το 1978 και μετά λόγω καταστροφής του μνημείου. Παρατηρήθηκε πτώση και καταστροφή των πετρών μέχρι και γκράφιτι πάνω σε αυτές. Οι μόνοι πλέον που έχουν πρόσβαση είναι οι δρυΐδες και αυτοί μόνο για συγκεκριμένες μέρες το χρόνο.
Προσκυνητές του θεού Ήλιου, παγανιστές αλλά και χίπιδες, γιόρταζουν το θερινό ηλιοστάσιο στο κορυφαίο μνημείο της Βρετανίας, το Stonehenge. παγανισμός (από το λατινικόpaganus: 'άνθρωπος της υπαίθρου) είναι όρος που προσδιορίζει τις πολυθεϊστικές θρησκείες. Η λέξη Παγανισμός προέρχεται απ’ το λατινικό pagani, που σημαίνει άνθρωπος του αγρού, της εξοχής. Μακριά απ’ τα χωριά –κυρίως στα δάση- γιόρταζαν οι λαοί της Ευρώπης τους θεούς των προγόνων τους.
Η λέξη Παγανισμός σε πολλά ελληνικά λεξικά ταυτίζεται με την ειδωλολατρία, γεγονός που αποδεικνύει-ως ένα βαθμό- και γλωσσολογικά τη σύγχυση που έχει προκαλέσει η πολύχρονη δυσφήμηση των εθνικών θρησκειών απ’την χριστιανική θρησκεία. Πρακτικά παγανιστές ήταν όσοι αρνούνταν να υποκύψουν στα διατάγματα του Θεοδοσίου(380 π.Κ.Χ. και 381 π.Κ.Χ).
Παρότι ο Νεοπαγανισμός εμφανίστηκε ως ιδεολογικό ρεύμα το 19ο αιώνα , μόλις τα τελευταία 30 χρόνια βρήκε τεράστια απήχηση και κατάφερε να δημιουργήσει ένα πραγματικό μαζικό κίνημα στις μέρες μας. Οι αιτίες που προκάλεσαν αυτήν την «επιστροφή στις ρίζες» ήταν η τελειωτική ισοπέδωση των ιδεολογιών, η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας και ο οικολογικός κίνδυνος που απειλεί τον πλανήτη.
Βασικές όψεις του Παγανισμού είναι :
α) ο Ανιμισμός (κοσμοθεωρία, που σύμφωνα με την οποία ό,τι μας περιβάλλει έχει ψυχή).
β) ο Πολυθεϊσμός (η πολλαπλή εκδήλωση του Θεού).
γ) ο Πανθεϊσμός (ο αιώνιος κόσμος που ταυτίζεται με το Θεό, είναι η μοναδική πραγματικότητα).
δ) ο Σαμανισμός (το ταξίδι της Ψυχής και του Πνεύματος στη προσπάθεια ένωσης του Ανθρώπου με το Υπερφυσικό) και τέλος
ε) οι σύγχρονες νεοπαγανιστικές - φυσιολατρικές ομάδες, γνωστές με το όνομα modern pagans, που τα μέλη τους ανακαλύπτουν ένα βαθύτερο φιλοσοφικό νόημα στην Μητέρα Φύση, στην Γαία κλπ. Ο σεβασμός στην ελεύθερη βούληση και τις επιλογές του κάθε ατόμου είναι ένα από τα κύρια γνωρίσματα του Νεοπαγανιστικού κινήματος.



http://cosmo.gr/Epikairotita/Paraxena/article1206809.ece/ALTERNATES/w620/stonehenge210611.jpg

C:\Documents and Settings\User\Επιφάνεια εργασίας\project\project Β λυκειου\εικονες\Stonehenge_10.jpghttps://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSd43L-kl8J_kURyp7GvBtlpN99NzvnjPLdRjoykJhystYnC9aITQ

Περισσότερα από 18.000 άτομα, από όλες τις γωνιές της Γης, συγκεντρώνονται  ώστε να παρακολουθήσουν τις παραδοσιακές παγανιστικές τελετές, καθώς και την ανατολή του ήλιου, κατά την μεγαλύτερη ημέρα του έτους.


Επιστημονικες αποψεις που αμφισβητουν την ιστορικη σπουδαιοτητα του μνημειου.
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQfNM75oSAQ2-D0h-OE30upHkSnyrbY3BUBlK70nwiqJj3IyrXhjpvChOx4tTmjkq1dEixCSz8T3uXkm-zveF12Eyu1C-aB6pQimgot-N1nWZugTc0GylLbIJMc-_kTrU7OHV1N7fg5g0/s320/%25CE%25A3%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B6.jpg
Μετά από δέκα χρόνια συνδυασμένων μελετών, η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα έρευνα πάνω στο ζήτημα, την οποία διεξήγαγε μία ομάδα επιστημόνων από αρκετά βρετανικά πανεπιστήμια, κατέληξε στην προσγειωμένη ετυμηγορία της σχετικά με το διάσημο μεγαλιθικό μνημείο του Στόουνχεντζ, η οποία μάλλον θα απογοητεύσει τους σύγχρονους παγανιστές, αποκρυφιστές κλπ., που συρρέουν στην περιοχή.

Όπως ανακοίνωσαν οι επιστήμονες, δεν ήταν ούτε προϊστορικό αστρονομικό παρατηρητήριο, ούτε ναός του ήλιου ή των αρχαίων Δρυιδών, ούτε θεραπευτήριο σωμάτων και ψυχών, ούτε -πολύ περισσότερο- χτίστηκε από εξωγήινους!

Ήταν απλώς το πρώτο σύμβολο ενότητας των λαών της Βρετανίας, οι οποίοι ένιωσαν την ανάγκη να το κατασκευάσουν μετά από μία μακρά περίοδο συγκρούσεων ανάμεσα στους κατοίκους των ανατολικών και των δυτικών περιοχών, κάνοντας έτσι τα πρώτα βήματα για ένα Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι μεγάλοι λίθοι που χρησιμοποιήθηκαν, πιστεύεται ότι συμβόλιζαν τους προγόνους των επιμέρους ομάδων (πατριών και φυλών) των πρώτων αγροτικών κοινοτήτων της Βρετανίας.

Οι ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Σέφιλντ, του Μάντσεστερ, του Σαουθάμπτον, του Μπούρνεμουθ και του University College του Λονδίνου, που συνεργάστηκαν για μία δεκαετία στο πλαίσιο του Προγράμματος "Stonehenge Riverside", μελέτησαν εξονυχιστικά το ίδιο το μνημείο που κατασκευάστηκε μεταξύ 3.000 και 2.500 π.Χ., καθώς και τις ευρύτερες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες εκείνης της εποχής.

Όπως ανέφερε ο επικεφαλής καθηγητής Μάικ Πάρκερ Πίρσον του πανεπιστημίου του Σέφιλντ, και μόνο το γεγονός της κατασκευής, που απαίτησε τη συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι έπρεπε να συνεργαστούν για να μεταφέρουν τις πέτρες από τεράστιες αποστάσεις (μέχρι και από τη δυτική Ουαλία), να τις λαξεύσουν και να τις τοποθετήσουν, αποτέλεσε ένα σύμβολο ενότητας.

Σε μία εποχή όπου ήδη στη Βρετανία εμφανίζονταν τα πρώτα σημάδια ενός ενιαίου πολιτισμού από το Βορρά έως το Νότο (π.χ. ίδιο στιλ σπιτιών και κεραμικών), σε αντίθεση με τις περιφερειακές διαφορές που υπήρχαν έντονες έως τότε.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι αρχαίοι Βρετανοί διάλεξαν μια τοποθεσία για το μνημείο τους, η οποία είχε ήδη ιδιαίτερη σημασία για τους ίδιους, πιθανώς επειδή τη θεωρούσαν ως το κέντρο του κόσμου (τους) και όπου ήδη συνέρρεαν μαζικά για να γιορτάσουν τα θερινά και χειμερινά ηλιοστάσια.

Οι επιστήμονες απέρριψαν κατηγορηματικά τα κατά καιρούς ευφάνταστα σενάρια ότι οι κατασκευαστές του Στόουνχεντζ εμπνεύστηκαν από τους αρχαίους Αιγύπτιους ή…τους εξωγήινους.

«Όλες οι αρχιτεκτονικές επιρροές του Στόουνχεντζ μπορούν να εντοπιστούν σε προηγούμενα μνημεία και κτίρια μέσα στη Βρετανία, με προέλευση από την Ουαλία και τη Σκωτία. Στην πραγματικότητα, οι Νεολιθικοί άνθρωποι της Βρετανίας ήσαν απομονωμένοι από την υπόλοιπη Ευρώπη επί αιώνες.

Η Βρετανία μπορεί να ενώθηκε, παρ’ όλα αυτά δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για να έρθει σε επαφή με λαούς στην απέναντι όχθη του καναλιού (της Μάγχης).

Το Στόουνχεντζ φαίνεται ότι υπήρξε η τελευταία πνοή του πολιτισμού της Εποχής του Λίθου, που ήταν απομονωμένη από την Ευρώπη και από τις νέες τεχνολογίες των εργαλείων από μέταλλα και από τον τροχό», δήλωσε ο καθηγητής Πίρσον, το νέο βιβλίο του οποίου «Στόουνχεντζ: Εξερευνώντας το μεγαλύτερο μυστήριο της Λίθινης Εποχής» (εκδόσεις Simon & Schuster, 2012) παρουσιάζει αναλυτικά τα νέα ευρήματα. Πηγή: nooz.gr















ΣΙΝΙΚΟ ΤΕΙΧΟΣ         Ομαδα 4

       Τι είναι το Σινικό τείχος;
GreatWall 2004 Summer 4.jpg

Το Σινικό τείχος, είναι κινεζική οχύρωση που κατασκευάστηκε από το τέλος του 14ου αιώνα μέχρι την αρχή του 17ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της δυναστείας Μινγκ, προκειμένου να προστατευθεί η Κίνα από τις επιδρομές από τις μογγολικές και τουρκικές φυλές. Η δόμησή του στη σημερινή μορφή προηγήθηκε από διάφορα άλλα τείχη που χτίστηκαν από τον 3ο αιώνα π.Χ. ενάντια στις επιδρομές των νομαδικών φυλών που προέρχονται από τις περιοχές που ανήκουν σήμερα στη Μογγολία και τη Μαντζουρία.Το τείχος εκτείνεται σε μήκος 21.196 χλμ, σύμφωνα με πρόσφατη μέτρηση, αποτελώντας το μεγαλύτερο σε διαστάσεις ανθρώπινο οικοδόμημα. Μόνο το 8,2% του αρχικού τείχους παραμένει ανέπαφο, ενώ το υπόλοιπο βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση, σύμφωνα με νέα μελέτη, η οποία μάλιστα αποκάλυψε συνολικά 43.721 πολιτιστικές τοποθεσίες, που περιλάμβαναν τμήματα του Σινικού Τείχους.
Το Τείχος τελειώνει στη θάλασσα, σε ένα σημείου που ονομάζεται το Κεφάλι του Δράκου, γιατί θυμίζει ένα μεγάλο δράκο που έχει ξαπλώσει και πίνει νερό από τη θάλασσα, στην περιοχή Shanhaiguan, στον Ειρηνικό.





Ιστορία .


Τα πρώτα τείχη

Οι Κινέζοι μέχρι την άνοιξη και το φθινόπωρο μεταξύ  του 8ου και 5ου αιώνα π.Χ. εξοικιώθηκαν με τις τεχνικές χτισίματος τειχών. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου και την επακόλουθη περίοδο των εμπόλεμων κρατών, τα κράτη των Κιν , Γουέι , Ζάο , Κι ,Γιαν  και Ζόνγκσαν όλα κατασκεύασαν εκτεταμένες οχυρώσεις για να προστατεύσουν τα δικά τους σύνορα . Χτισμένα για να αντέχουν στις επιθέσεις μικρών όπλων , όπως για παράδειγμα σπαθιά και δόρατα , εκείνα τα τείχη είχαν κτιστεί κυριώς από σφράγιση χώματος και χαλικιών. Ο Κιν Σι Χουάνγκ κατέκτησε όλα τα αντίπαλα κράτη και ένωσε την Κίνα το 221 π.Χ.  δημιουργόντας την δυναστεία Κιν .Με σκοπό να επιβάλλει συγκεντρωτική εξουσία και να εμποδίσει την αναβίωση των τοπικών αρχόντων  έδωσε την εντολή να κατεδαφιστούν τα κομμάτια των τειχών που χώριζαν την αυτοκρατορία του ανάλογα με τα σύνορα των πρώην αντίπαλων κρατών. Για να τοποθετήσει την αυτοκρατορία του ενάντια στους Χιόνγκνου (ανθρώπους του βορρά) , έδωσε την διαταγή να χτιστεί ένα νέο τείχος για να ενώθει με τις υπόλοιπες οχυρώσεις στα βόρεια σύνορα της αυτοκρατορίας του.Η μεταφορά των μεγάλων ποσοτήτων υλικών για την κτίση ήταν δύσκολη, έτσι οι κτίστες πάντα προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν τοπικά υλικά. Πέτρες από τα βουνά χρησιμοποιούνταν στις ορείνες περιοχές ,ενώ σφραγισμένο χώμα στις πεδιάδες . Δεν υπάρχουν  ιστορικά αρχεία που να μας λένε για το ακριβές μήκος του του τείχους της περιόδου του Κιν. Τα περισσότερα από τα αρχαία τείχη εχούν διαβρώθει με τους αιώνες, και πολύ μικρά κομμάτια μένουν μέχρι και σήμερα. Το ανθρωπινο τίμημα για την κτίση αυτού του τείχους είναι άγνωστο , αλλά έχει υπολογισθεί από κάποιους συγγραφείς ότι εκατοντάδες χιλιάδες αν όχι ένα εκατομμύριο ,εργάτες έχασαν την ζώη τους κατά την διαρκεια κτίσης του τείχους  των Κιν. Αργότερα οι Χαν , Σούι και οι βόρειες δυναστείες όλες επιδιόρθωσαν , ξαναέχτισαν ή εξάπλωσαν κομμάτια του τείχους με μεγάλο τίμημα για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους από εισβολείς από τον βορρά.Οι δυναστείες Τανγκ και Σονγκ δεν έκτισαν μεγάλα κομμάτια του τείχους . Οι Λϊάο , Τζιν και Γιουάν δυναστείες οι οποίες κυριάρχισαν στον βορρά κατά τον 10ο– 13ο αιώνα , έκτισαν αμυντικά τείχη πολύ πιο βόρεια μέχρι την σημερινή Μογγολία.

Εποχή των Μινγκ
Η αυτοκρατορία Μινγκ μετά από συντριπτίκες ήττες από τους Μογγόλους και άλλους βάρβαρους λαούς αποφάσισε να αναγεννήσει την όλη ιδέα του τείχους.Αναγνωρίζοντας τον Μογγολικό έλεγχο στην έρημο Όρντο, έκτισαν το τείχος στην νότια άκρη της ερήμου από το να ακολουθήσουν τον κίτρινο ποταμό . Αντίθετα από τις υπόλοιπες οχυρώσεις η κτίση των Μινγκ ήταν πιο ισχυρή και πιο λειτουργική χάρης την χρήση τούβλων και όχι χώματος. Μέχρι και 25,000 πυργίσκους είχαν χτίσει στο τείχος. ‘Οσο οι Μογγόλοι επιδρομείς  συνεχόμενα έκαναν επιθέσεις με τα χρόνια οι Μινγκ αφοσίωσαν σεβαστό ποσό πόρων για την επιδιόρθωση και την ενίσχυση του τείχους . Κομμάτια κοντά στην πρωτεύουσα των Μινγκ το Πεκίνο ήταν εξαιρετίκα δυνατά. Ο Κι Τζιγκουάνγκ μεταξύ 1567 και 1570 και εκείνος επιδιόρθωσε και ενίσχυσε το τείχος , έκτισε 1200 πυργίσκους από το πέρασμα Σανχαϊγκούαν στο Τσανγκπίνγκ για να προειδοποιούν για Μογγόλους επιδρομείς. Κατά το 1440 με 1460 οι Μινγκ ακόμα έκτισαν το αποκαλούμενο τείχος Λϊάοντονγκ . Παρόμοια χρήση με το σινικό ( του οποίου κατά κάποιο τρόπο ήταν κομμάτι ) αλλά πιο βασικό στην κατασκευή το τείχος Λϊάοντονγκ προστάτευε τις αγροτικές περιοχές από κάπιους επιδρομείς.
Κατά το τέλος της δυναστείας Μινγκ το μέγα τείχος βοήθησε ενάντια στις εισβολές των Μάντσουοι οποίες ξεκίνησαν κατά το 1600. Ακόμα και μετά τον χαμό του Λϊάοντονγκ , ο στρατός του Μινγκ κράτησε το βαριά οχυρωμένο πέρασμα Σανχαϊγκουάν, σταματόντας τους Μάντσου από το να κατακτήσουν τον Κινεζικό οπωρώνα. Οι Μάντσου κατάφεραν επιτέλους να περάσουν το σεινικό τείχος το 1644 , αφού το Πεκίνο είχε είδη πέσει στα χέρια των επαναστατών του Λι Ζίτσενγκ. Πριν από αυτή τη φορά οι  Μάντσου είχαν καταφέρει να περάσουν από το τείχος πολλαπλές φορές αλλά μόνο για επιδρομές , αλλά αυτή τη φορα ηταν για κατάκτηση.Οι πύλεςτου Σανχαϊγκούαν είχαν ανοίχτεί από τον στρατηγό του Μινγκ Γου Σανγκούι στις 25 Μαϊου ο οποίος εκανε συμμαχία με τους Μάντσου, με σκοπό να τους χρησιμοποιήσει για να ξαναπάρει το Πεκινο από τους επαναστάτες. Οι Μάντσου κατέκτησαν το Πεκίνο καταστρέφοντας τις δυνάμεις της ,ιδρυμένης από τους επαναστάτες, δυναστείας Σουν και τις υπόλοιπες δυνάμεις των Μινγκ   καθιερώνοντας την δυναστεία Κινγκ κυρίαρχο όλης της Κίνας. Κάτω από την κυριαρχία του Κινγκ, τα σύνορα της Κίνας επεκτάθηκαν έξω αππό το τείχος και η Μογγολία έγινε μέρος της αυτοκρατορίας έτσι η κτίση του τείχους διακόπηκε .Αφ ‘ ετέρου το αποκαλούμενο χαράκωμα της Ιτιάς ακολουθόντας μια γράμμη παρόμοια με εκεινη του Μινγκ Λϊαοντόνγκ τείχους , φτιάχτηκε από τους αυτοκράτορες του Κινγκ από την Ματσουρία. Ο σκοπός του ηταν όχι αμυντίκος αλλα για να ελέγχονται τα σύνορα για μετανάστες.
  Περίληψη για τον σχεδιασμό
Το τείχος συμπληρώνεται από αμυντικούς πύργους-παρατηρητήρια, στους οποίους οι υπερασπιστές των τοίχων μπορούσαν να υποχωρήσουν, σε περίπτωση που βρισκόταν σε δυσχερή θέση. Κάθε πύργος διαθέτει σκάλες και εισόδους ειδικά σχεδιασμένες, έτσι ώστε να προκαλείται σύγχυση στους επιτιθέμενους.Κάθε αμυντικός πύργος-παρατηρητήριο έχει οπτική επαφή με τον προηγούμενο αλλά και με τον επόμενο, ώστε σε περίπτωση επίθεσης να μεταδίδεται από πύργο σε πύργο το μήνυμα μέχρι το Πεκίνο.
Οι στρατώνες και τα διοικητικά κέντρα του τείχους βρίσκονται απλωμένα κατά μήκος τείχους σε μεγαλύτερα διαστήματα.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c8/Great_Wall_unrestored_Guard_Tower.jpg/240px-Great_Wall_unrestored_Guard_Tower.jpg
Φαίνεται το Σινικό Τείχος από το διάστημα;
Το 1938 ο Χαλιμπάρτον Ρίτσαρντ στο δεύτερο βιβλίο των θαυμάτωνέγραψε ότι το τείχος είναι το μόνο ανθρώπινο κατασκεύασμα που είναι ορατό από τη Σελήνη. Αυτός ο μύθος έχει διαδοθεί ευρέως, και έχει γίνει ένας από τους γνωστότερους αστικούς μύθους, ενώ μερικές φορές έχει γραφτεί ακόμα και σε σχολικά εγχειρίδια. Στην πραγματικότητα απλά το τείχος είναι ανθρωπίνως αδύνατο να γίνει ορατό με γυμνό οφθαλμό από τόσο μεγάλη απόστασηΩστόσο, από τη χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, χίλιες φορές πιο κοντά στη Γη από ό,τι στη Σελήνη, το Τείχος μπορεί να είναι ορατό μόνο όμως υπό ευνοϊκές συνθήκες. Άλλωστε, το πλάτος του είναι μόνο λίγα μέτρα, είναι δηλαδή πιο στενό από τους αυτοκινητόδρομους και επιπλέον έχει σχεδόν το ίδιο χρώμα με το έδαφος που το περιβάλλει.http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ac/Gwc-from-space.jpg/100px-Gwc-from-space.jpg


ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ                          Ομαδα 5


Το δώρο του γαλλικού έθνους προς τον αμερικανικό λαό, για τα 100 χρόνια ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών, μπορεί να καθυστέρησε 10 χρόνια να παραδοθεί αλλά δεν ήταν και ένα εύκολο εγχείρημα. Η αρχική χρονολογία παράδοσης του αγάλματος ήταν το 1876, αλλά εξαιτίας προβλημάτων -κυρίως στη χρηματοδότηση- παραδόθηκε το 1886.
Ακολουθούν μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για το άγαλμα-σύμβολο, του οποίου το πλήρες όνομα είναι η «Ελευθερία που διαφωτίζει τον κόσμο»...
Ολοκλήρωση και παράδοση
Η κατασκευή του κολοσσιαίου αγάλματος ξεκίνησε το 1875, ολοκληρώθηκε στο Παρίσι τον Ιούνιο του 1884, παραδόθηκε στον Αμερικανικό λαό στις 4 Ιουλίου του 1884 σε 350 κομμάτια και πακεταρισμένο σε 214 κιβώτια, συναρμολογήθηκε και εγκαινιάστηκε στη θέση που βρίσκεται σήμερα, στις 28 Οκτωβρίου του 1886. Η συναρμολόγησή του κράτησε 4 μήνες.
Οι εγκέφαλοι πίσω από το τιτάνιο αυτό εγχείρημα ήταν ο Frédéric Auguste Bartholdi, υπεύθυνος γλύπτης, ενώ επικεφαλής μηχανικός ήταν ο Alexandre Gustave Eiffel (ο γνωστός). Οι φήμες μάλιστα θέλουν το μοντέλο για το πρόσωπο του αγάλματος να είναι η μητέρα του γλύπτη, Charlotte Bartholdi. Το σχέδιο, τέλος, του αγάλματος είναι εμπνευσμένο από ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, το Άγαλμα του Κολοσσού της Ρόδου. Ο Κολοσσός της Ρόδου απεικόνιζε τον Ήλιο να κρατάει έναν πυρσό, σε ένα άγαλμα ύψους 30 μέτρων, τοποθετημένο στην είσοδο του λιμανιού της Ρόδου.
Το εσωτερικό του αγάλματος
http://downloads.naftemporiki.gr.edgesuite.net/static/13/05/20/olo.jpg
Παρ’ ότι η βάση του αγάλματος και το μουσείο είναι και πάλι ανοιχτά στο κοινό (οι τρομοκρατικές επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους το 2001 είχαν αναγκάσει σε απαγόρευση εισόδου για λόγους ασφαλείας), το εσωτερικό του αγάλματος παραμένει κλειστό. Ενώ έχει γίνει πρόταση να ανοίξει για το κοινό, μέχρι να γίνει αυτό, οι επισκέπτες μπορούν να βλέπουν το σκελετό του αγάλματος μέσα από το διαφανές ταβάνι της βάσης. Από τα θεμέλια της βάσης μέχρι και την κορυφή αυτής, υπάρχουν 192 σκαλιά, ενώ από τη βάση του αγάλματος μέχρι το στέμμα του, 354 σκαλιά. Ωστόσο, λόγω των ζημιών που προκλήθηκαν από τον τυφώνα Sandy τον Οκτώβριο του 2012, το Liberty Island και το Ellis Island είναι κλειστά για επισκευές. Θα ανοίξουν ξανά στις 4 Ιουλίου του 2013.
Η ασύγκριτη θέα
Παλαιότερα οι επισκέπτες του αγάλματος είχαν τη δυνατότητα να ανέβουν τη σπειροειδή σκάλα στο εσωτερικό του και να καταλήξουν στο στέμμα του αγάλματος, για να θαυμάσουν από ψηλά την εντυπωσιακή θέα του λιμανιού της Νέας Υόρκης. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, οι προσβασιμότητα στο στέμμα άλλαξε και μόνο συγκεκριμένος αριθμός επισκεπτών επιτρέπεται να ανέβει κάθε φορά. Τα μόνα πράγματα που επιτρέπεται να έχουν μαζί τους στο Στέμμα, είναι η φωτογραφική τους μηχανή και τυχόν φάρμακα. Διπλός έλεγχος ασφαλείας απαιτείται για όσους φτάνουν τόσο ψηλά.
Ανακαίνιση και αυθεντική δάδα
Με έναν προϋπολογισμό πολλών εκατομμυρίων, το μνημείο ανακαινίστηκε και εγκαινιάστηκε στις 4 Ιουλίου του 1986. Τότε ήταν που το άγαλμα απέκτησε νέα δάδα, καθώς η αρχική είχε υποστεί διαβρώσεις μη επιδεχόμενες επιδιόρθωσης, ενώ η αυθεντική δάδα φυλάσσεται στο μουσείο του μνημείου. Η φλόγα της νέας δάδας, είναι καλυμμένη με λεπτές στρώσεις χρυσού 24 καρατίων. Ακόμη, το στρώμα χαλκού που καλύπτει ολόκληρο το άγαλμα είναι τόσο λεπτό, όσο το πάχος δυο κερμάτων και το πράσινο χρώμα που όλοι αναγνωρίζουμε στο άγαλμα, είναι αποτέλεσμα της οξείδωσης του χαλκού, από την έκθεσή του στις καιρικές συνθήκες.
Φάρος
Από τα πρώτα εγκαίνια, το 1886 μέχρι και το 1902, το άγαλμα της ελευθερίας τελούσε και χρέη φάρου. Ένα μικρό εργοστάσιο ηλεκτρισμού εγκατεστημένο στο νησί, παρείχε ενέργεια για το φώς του φάρου, ικανής έντασης να ειδωθεί από απόσταση περίπου 40 χλμ.
http://downloads.naftemporiki.gr.edgesuite.net/static/13/05/20/our.jpg
Οι αριθμοί και τα μεγέθη του αγάλματος
Το άγαλμα έχει διάσταση μέσης 10,5 μέτρα και το συνολικό του βάρος είναι 225 τόνοι. Το ύψος του, χωρίς τη βάση, είναι 46 μέτρα ενώ με τη βάση, το ύψος του φτάνει τα 96 μέτρα. Τα σανδάλια (το πέλμα ουσιαστικά) του αγάλματος, έχουν μήκος 7,5 μέτρα, ενώ στο στέμμα υπάρχουν 25 παράθυρα και 7 καρφιά, τα οποία συμβολίζουν τις 7 θάλασσες. Πλήθος άνω των 4 εκατομμυρίων επισκέπτεται ετησίως το Άγαλμα της Ελευθερίας.
Σύμβολο ελευθερίας
Το Άγαλμα της Ελευθερίας, συμβολίζει την ελευθερία, την ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή και τη φιλία μεταξύ των εθνών. Τοποθετήθηκε στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης, για να «καλωσορίζει» τα εκατομμύρια των μεταναστών που κατέφθαναν καθημερινά στην Αμερική, με πρώτο σταθμό πριν την είσοδό τους στη «γη της επαγγελίας», το νησί των μεταναστών, ως λέγεται, Ellis Island και το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στο Liberty Island.
http://downloads.naftemporiki.gr.edgesuite.net/static/13/05/20/kef.jpg
Η επιγραφή
Η επιγραφή στην πλάκα που κρατάει στα χέρια του το άγαλμα, αναγράφει την ημερομηνία διακήρυξης της ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, «4 Ιουλίου, 1776» (με λατινική γραφή).









ΤΑ 4 ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΠΑΛΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ομαδα 6


1.ΑΛΑΜΠΡA


Η Ιστορία της Αλάμπρα

Από το Ρομαντισμό του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα, πολλά κτίρια και τμήματα κτιρίων παγκοσμίως χρησιμοποιούν στοιχεία εμπνευσμένα από την Αλάμπρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ένα σπίτι με στοιχεία Μαυριτανικής Αναγέννησης στο Στιλγουότερ της Μινεσότα (Stillwater, Minnesota), που κατασκευάστηκε και ονομάστηκε από την Αλάμπρα. Επίσης το κύριο τμήμα του Irvine Spectrum Center στο Irvine της Καλιφόρνια είναι μία μεταμοντέρνα έκδοση του Αίθριου των Λεόντων, ενώ υπάρχει και το Θέατρο Αλάμπρα (Alhambra Theatre), στο κέντρο το Μπράντφορντ (Bradford) της Αγγλίας.

  Κατασκευασμένη μετά την κατάληψη της Ισπανίας από τους Μουσουλμάνους βασιλείς η Αλάμπρα είναι η ζωντανή απεικόνιση του Μουσουλμανικού πολιτισμού στην Δυτική Ευρώπη. Η λεπτή κατασκευή της, που θυμίζει έντονα μιναρέ, οι εκτενείς λεπτομέρειες και η μίξη των φυσικών στοιχείων με αυτά που δημιούργησαν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν την ικανότητα των Μαυριτανών τεχνιτών και καλλιτεχνών. Η μετάφραση της λέξης Αλάμπρα, που σημαίνει κόκκινο φρούριο, προέρχεται από το χρώμα του κόκκινου αργίλου του χώρου όπου κατασκευάστηκε το φρούριο. Τα κτίσματα της Αλάμπρα ήταν αρχικά ασπρισμένα, σήμερα όμως φέρουν μία κοκκινωπή απόχρωση.

Η πρώτη αναφορά στο Qal’at al Hamra έγινε στους πολέμους μεταξύ των Αράβων και των Μουλάδων (Muladies), κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αμπτουλάχ Ιμπν Μοχάμεντ (‘Abdullah ibn Muhammad, 888-912). Σε μία άγρια και αιματηρή μάχη οι Μουλάδες επικράτησαν των Αράβων, οι οποίοι αναγκάστηκαν να βρουν καταφύγιο σε ένα πρωτόγονο κόκκινο κάστρο που βρισκόταν στην επαρχεία της Ελβίρα (Elvira), όπου σήμερα βρίσκεται στην Γρανάδα. Σύμφωνα με τα έγγραφα της εποχής το κόκκινο κάστρο ήταν μικρό και τα τείχη του δεν ήταν ικανά να αποτρέψουν ένα στρατό που είχε σκοπό την άλωσή του. Το κάστρο δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστό μέχρι τον ενδέκατο αιώνα, όταν τα ερείπια του ανακατασκευάστηκαν από τον Σάμιουελ ιμπν Ναγκχράλα (Samuel ibn Naghralla), βεζίρη του Βασιλιά Μπαντίς (Rey Badis) της δυναστείας των Ζιρίδων (Dinastia Ziri), σε μία απόπειρα να διατηρήσει τον μικρό Εβραϊκό οικισμό του επίσης βρισκόταν στον λόφο Σαμπικά (Sabikah hill). Όμως, όπως προκύπτει από Αραβικά κείμενα της εποχής, το φρούριο ήταν εύκολο να αλωθεί και η Αλάμπρα, όπως σώζεται σήμερα, κτίστηκε κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Νασριδών (Dinastia Nasri).

Ο Ιμπν Νασρ (Ibn Nasr), ιδρυτής της δυναστείας των Νασριδών, αναγκάστηκε να καταφύγει στο Jaen για να αποφύγει την δίωξη από τον Βασιλιά Φερδινάνδο και τους υποστηρικτές του, στην προσπάθειά τους να απαλλάξουν την Ισπανία από την κυριαρχία των Μαυριτανών. Μετά την υποχώρησή του στη Γρανάδα, ο Ιμπν Νασρ κατέλυσε στο παλάτι του Μπαντίς (Palacio de Badis) της Αλάμπρα. Μερικούς μήνες αργότερα άρχισε την ανοικοδόμηση της νέας Αλάμπρα, κατάλληλης για κατοικία βασιλιά. Σύμφωνα με ένα Αραβικό χειρόγραφο, που δημοσιεύτηκε με τον τίτλο Anonimo de Granada y Copenhague, «Τη χρονιά 1238 ο Αμπντάλα Ιμπν Αλ-Αχμάρ ανέβηκε σε ένα μέρος που ονομαζόταν Αλάμπρα, το επιθεώρησε, έθεσε τα θεμέλια για ένα κάστρο και άφησε κάποιον επικεφαλής της κατασκευής…». Η σχεδίαση περιελάμβανε σχέδια για έξι παλάτια, πέντε από τα οποία θα βρίσκονταν στο βορειοανατολικό τεταρτημόριο σχηματίζοντας το βασιλικό κατάλυμα, δύο κυκλικούς πύργους και πολυάριθμα λουτρά. Κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Νασριδών η Αλάμπρα μεταμορφώθηκε σε μία πόλη – παλάτι, με αρδευτικό σύστημα που αποτελούνταν από κανάλια για τους κήπους που βρισκόταν εκτός του φρουρίου. Η παλιά Αλάμπρα εξαρτιόταν από το νερό της βροχής το οποίο συλλέγονταν από μία δεξαμενή και από ότι μπορούσε να μεταφερθεί από το Αλμπαϊσίν (Albaicin). Η δημιουργία του Καναλιού του Σουλτάνου (Canal del Sultan) ενίσχυσε την ταυτότητα της Αλάμπρα περισσότερο ως πολυτελής πόλης – παλάτι παρά ως αμυντικό και ασκητικό κτίσμα.

Οι Μουσουλμάνοι ηγεμόνες εγκατέλειψαν τελικά τη Γρανάδα και την Αλάμπρα το 1492, χωρίς όμως το φρούριο καθαυτό να δεχθεί επίθεση, όταν ο βασιλιάς Φερδινάνδος ο 2ος και η βασίλισσα Ισαβέλα κατέλαβαν την περιοχή με πολυάριθμο στρατό.


Θέση της Αλάμπρα

Το πλάτωμα όπου βρίσκεται η Αλάμπρα έχει μήκος περίπου 740 μέτρα (2.430 πόδια) και το μέγιστο πλάτος του είναι περίπου 205 μέτρα (674 πόδια). Εκτείνεται δυτικά – βορειοδυτικά με ανατολικά – νοτιοανατολικά και καλύπτει έκταση περίπου 142.000 τετραγωνικών μέτρων.

  Στο δυτικότερο σημείο βρίσκεται το Αλκαζάμπα (alcazaba), η ακρόπολη τοποθετημένη σε μία ισχυρά οχυρωμένη θέση. Το υπόλοιπο πλάτωμα αποτελείται από παλάτια, τα οποία περικλείονται από ένα σχετικά αδύναμο τείχος, με δεκατρείς πύργους και κάποια αμυντικά παρατηρητήρια για τους κατοίκους.

  Ο ποταμός Ντάρρο (Darro) διέρχεται από ένα φαράγγι στα βόρεια και χωρίζει το πλάτωμα από την περιοχή Αλμπαϊσίν (Albaicin) της Γρανάδα. Ομοίως, η κοιλάδα Ασσαμπίκα (valle de la Assabica), η οποία περιλαμβάνει το πάρκο της Αλάμπρα στα δυτικά και στα νότια και, πέρα από την κοιλάδα, η σχεδόν παράλληλη κορυφογραμμή του όρους Μαουρόρ (Monte Mauror), διαχωρίζουν την Αλάμπρα από την περιοχή Αντεκερουέλα (Antequeruela).

Η τέχνη της Αλάμπρα

Η τέχνη μέσα στα διαμερίσματα ενσωμάτωσε το μικρό εναπομείναν ποσοστό της Μαυριτανικής κυριαρχίας στην Ισπανία, συνδυασμένο με την τελευταία σημαντική περίοδο της Ανδαλουσιανής τέχνης, η οποία είχε απομονωθεί μέσα στο μικρόκοσμο της Γρανάδας. Παγιδευμένοι χωρίς τις επιρροές από την Ισλαμική ενδοχώρα, οι καλλιτέχνες αναπαρήγαγαν αδιάκοπα τα ίδια σχέδια και μοτίβα, δημιουργώντας ένα νέο ύφος το οποίο εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Νασριδών. Κολώνες και διακοσμητικά οροφής με τη μορφή σταλαγμιτών εμφανίζονται σε πολλά διαμερίσματα, ενώ το εσωτερικό πολλών παλατιών είναι διακοσμημένο με αραβουργήματα (arabesques) και καλλιγραφίες. Τα αραβουργήματα αποδίδονται, μεταξύ των άλλων βασιλέων, στους Γιουσούφ Α' (Yusef I), τον Μοχάμεντ Ε' (Mohammed V) και τον Ισμαήλ τον Α' (Ismail I).


Μετά την κατάκτηση της πόλης από τους Χριστιανούς, από τον Φερδινάνδο τον Β’ της Αραγονίας και την Ισαβέλλα της Καστίλης, οι κατακτητές άρχισαν να αλλάζουν την Αλάμπρα. Η εξωτερική διακόσμηση ασπρίστηκε, οι ζωγραφιές και οι επιχρυσώσεις αφαιρέθηκαν και τα έπιπλα αφαιρέθηκαν ή καταστράφηκαν. Ο Κάρολος ο Ε’ (Carlos V, 1516 – 1556) ανακατασκεύασε τμήματά της στο αναγεννησιακό ρυθμό της εποχής και κατέστρεψε το μεγαλύτερο τμήμα του χειμερινού παλατιού για να δημιουργήσει χώρο για ένα κτίσμα αναγεννησιακού ρυθμού, που όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ο Φίλιππος ο Ε’ (Felipe V, 1700 – 1746) έδωσε Ιταλικό ρυθμό στα δωμάτια και ολοκλήρωσε το παλάτι του στο μέσο του χώρου όπου βρισκόταν το Μαυριτανικό κτίριο. Δημιούργησε επίσης χωρίσματα τα οποία έφραζαν ολόκληρα διαμερίσματα.


  Τους αιώνες που ακολούθησαν η Μαυριτανική τέχνη καταστράφηκε περαιτέρω από τις Ισπανικές αρχές και το 1812 κάποιοι πύργοι καταστράφηκαν από τους Γάλλους, υπό τον Κόμητα Σεμπαστιάνι (Count Sebastiani), ενώ ολόκληρα κτίρια λίγο έλειψε να έχουν παρόμοια μοίρα. Ο Μέγας Ναπολέων προσπάθησε επίσης να ανατινάξει ολόκληρο το συγκρότημα. Λίγο πριν την εκτέλεση του σχεδίου του όμως ένας στρατιώτης, ο οποίος ήθελε το σχέδιο του διοικητού του να αποτύχει, εξουδετέρωσε τα εκρηκτικά και έτσι έσωσε την Αλάμπρα από τον αφανισμό. Το 1821 ένας σεισμός προκάλεσε περαιτέρω ζημιές. Οι εργασίες αναστύλωσης που άρχισαν το 1828 από τον αρχιτέκτονα Χοσέ Κοντρέρας (Jose Contreras) χρηματοδοτήθηκαν το 1830 από τον Φερδινάνδο τον Ζ’ (Fernando VII). Μετά το θάνατο του Κοντρέρας το 1847, οι εργασίες συνεχίστηκαν από τον γιο του Ραφαέλ και τον εγγονό του.
Περιήγηση στην Αλάμπρα


Η Αλάμπρα μοιάζει με πολλά Χριστιανικά φρούρια με την τριπλή διάταξή της, το κάστρο, το παλάτι και την οικιστική πτέρυγα των υποτελών. Το Αλκαζάμπα (alcazaba) ή φρούριο, το παλαιότερο τμήμα της, είναι κτισμένο στην απομονωμένη και απόκρημνη πλευρά η οποία τερματίζει το πλάτωμα στα βορειοδυτικά. Περιλαμβάνει επιβλητικά εξωτερικά τείχη, πύργους και προμαχώνες. Στον πύργο της, που ονομάζεται Torre de la Vela, ύψους 25 μέτρων, υψώθηκε πρώτη φορά η σημαία του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας στις 2 Ιανουαρίου 1492, σε ένδειξη της κατάκτησης της Γρανάδας από τους Ισπανούς. Τον 18ο αιώνα προστέθηκε ένας πυργίσκος που περιείχε μία μεγάλη καμπάνα, ο οποίος και αναστηλώθηκε το 1881, μετά από ένα χτύπημα κεραυνού. Πέρα από την Αλκαζάμπα βρίσκεται το παλάτι των Μαυριτανών βασιλιάδων, η Αλάμπρα καθεαυτή και στη συνέχεια η Αλάμπρα Άλτα (Alhambra Alta, Πάνω Αλάμπρα), που προοριζόταν για αξιωματούχους και αυλικούς.


  Η πρόσβαση από την πόλη στο πάρκο της Αλάμπρα γίνεται από την Puerta de las Granadas (Πύλη των Ροδιών), μια αψίδα θριάμβου που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα. Η απότομη ανηφορική διαδρομή οδηγεί προς την κύρια πύλη της Αλάμπρα, περνώντας δίπλα από τη Στήλη του Καρόλου Ε’ (Pillar of Charles V), ένα σιντριβάνι που ανεγέρθηκε το 1554. Η πύλη αυτή, που ονομάζεται Puerta Judiciaria (Πύλη της Δικαιοσύνης), μία επιβλητική καμάρα σε σχήμα πέταλου που καλύπτεται από ένα τετράγωνο πύργο, χρησιμοποιήθηκε από τους Μαυριτανούς ως ανεπίσημο δικαστήριο. Το Χέρι της Φατιμά (mano de Fatima), με δάχτυλα τεντωμένα ως φυλακτό ενάντια στο κακό μάτι, είναι χαραγμένο στην εξωτερική πλευρά πάνω από την πύλη. Ένα κλειδί, σύμβολο της εξουσίας, βρίσκεται χαραγμένο στην αντίστοιχη πλευρά στο εσωτερικό. Ένα στενό πέρασμα οδηγεί στην Plaza de los Aljibes (Πλατεία των Δεξαμενών), ένα ανοικτό χώρο που χωρίζει την Αλκαζάμπα από το Μαυριτανικό παλάτι. Στα αριστερά του περάσματος υψώνεται ο Torre del Vino (Πύργος του Κρασιού), κτισμένος το 1345, που χρησιμοποιήθηκε τον 16ο αιώνα ως κελάρι. Στα δεξιά βρίσκεται το παλάτι του Καρόλου του 5ου, ένα μικρότερο Αναγεννησιακό κτίριο.


  Το Βασιλικό Σύμπλεγμα (Complejo real) αποτελείται από τρία κύρια τμήματα. Το Μεχουάρ (Mexuar), το Σεράλλο (Serallo) και το Χαρέμι (Harem). Το Μεχουάρ είναι λιτό σε διακόσμηση και περιελάμβανε τους λειτουργικούς χώρους για τη διεξαγωγή εμπορικών και διοικητικών εργασιών. Τα ταβάνια, τα πατώματα και τα διακοσμητικά είναι φτιαγμένα από σκουρόχρωμο ξύλο και έρχονται σε αντίθεση με τους λευκούς, γύψινους, τοίχους. Το Σεράλλο, κατασκευασμένο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Γιουσούφ του 1ου , τον 14ο αιώνα, περιλαμβάνει το Patio de los Arrayanes. Τέλος, το Χαρέμι είναι εξίσου περίτεχνα διακοσμημένο και περιλαμβάνει τα διαμερίσματα για τις συζύγους και τις ερωμένες των Αράβων μοναρχών. Περιλαμβάνει ένα λουτρό με τρεχούμενο, ζεστό και κρύο, νερό, μπάνια καθώς και νερό υπό πίεση για λούσιμο. Τα λουτρά ήταν ανοικτά στα στοιχεία της φύσης, ώστε να επιτρέπεται ο αέρας και το φως στο χώρο. Το Χαρέμι περιέχει ακόμα αναπαραστάσεις ανθρώπινων μορφών, κάτι το οποίο είναι απαγορευμένο από τον Ισλαμικό νόμο. Κατά πάσα πιθανότητα Χριστιανοί καλλιτέχνες ανέλαβαν να σχεδιάσουν τα έργα που τοποθετήθηκαν στο παλάτι και οι ανεκτικοί Μουσουλμάνοι ηγεμόνες επέτρεψαν την παραμονή των έργων.

 Η σημερινή είσοδος προς το Palacio Arabe, ή Casa Real (Μαυριτανικό παλάτι), είναι μία μικρή πόρτα από την οποία ξεκινά ένας διάδρομος που την συνδέει με το Patio de los Arrayanes (Αίθριο των Μύρτων), το οποίο επίσης ονομάζεται Patio de la Alberca (Αίθριων της Ευλογίας ή Αίθριο της Λίμνης), από την Αραβική λέξη birka, "λιμνούλα". Ο σκοπός της μικρής αυτής λίμνης ήταν αφενός να δροσίσει το παλάτι, αλλά και να λειτουργήσει ως σύμβολο δύναμης. Επειδή υπήρχε συχνά έλλειψη νερού, η τεχνολογία που απαιτήθηκε ώστε οι λίμνες να διατηρούνται γεμάτες ήταν ακριβή και δύσκολη. Ο σκοπός των λιμνών ήταν να δημιουργήσουν στους ανθρώπους την εντύπωση ότι είχαν μαγικές ικανότητες, αφού ποτέ δεν εξατμίζονταν, και τον προδιαθέσουν θετικά για τον ηγέτη τους. Το Αίθριο των Μύρτων έχει 42 μέτρα μήκος και 22 μέτρα πλάτος. Στο κέντρο του βρίσκεται μία μεγάλη λιμνούλα, κατασκευασμένη στο μαρμάρινο δάπεδο, γεμάτη χρυσόψαρα και περιτριγυρισμένη από μυρτιές. Στην βόρεια και τη νότια πλευρά του αίθριου υπάρχουν διάδρομοι. Ο νότιος διάδρομος έχει ύψος επτά μέτρα και στηρίζεται από μία μαρμάρινη κιονοστοιχία. Από το αίθριο αυτό είναι ορατά τα τείχη του Torre de Comares, που υψώνονται πάνω από την οροφή προς το Βορρά και αντανακλώνται στη λίμνη.












2.ΒΕΡΣΑΛΛΙΕΣ


Οι Βερσαλλίες είναι βασιλικό ανάκτορο λίγα χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι, στην ομώνυμη πόλη των Βερσαλλιών. Από το 1682 ως το 1789 οι Βερσαλλίες ήταν πρωτεύουσα της Γαλλίας. Σήμερα αποτελεί ένα από τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.

Ιστορία κατασκευής

Οι Βερσαλλίες ήταν μέχρι το 1660 ένα απλό μικρό παλάτι που χρησίμευε κυρίως ως καταφύγιο κυνηγιού, που ήταν η αγαπημένη ασχολία των βασιλιάδων εκείνης της εποχής. Μετά το 1660 ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ΄ αποφάσισε να επεκτείνει το παλάτι, και όχι να κατεδαφίσει το αρχικό κτίριο, με σκοπό οι Βερσαλλίες να γίνουν βασιλικό ανάκτορο και το πιο λαμπρό παλάτι της Ευρώπης. Οι πρώτες εργασίες διαπλάτυνσης άρχισαν το 1661, ενώ μέχρι το 1685 είχε τελειώσει το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών. Στα τέλη του 18ου αιώνα το ανάκτορο είχε την σημερινή του μορφή. Η συνολική πρόσοψη που κοιτάει στους κήπους έχει μήκος 570 μέτρα. Κατά την διάρκεια των εργασιών εργάζονταν ως και πάνω από 20.000 εργάτες στις Βερσαλλίες, κάτι πρωτάκουστο για την εποχή εκείνη. Αλλά και όταν τελείωσαν οι εξωτερικές εργασίες, πραγματοποιούνταν συνεχώς εσωτερικές αλλαγές, κυρίως στον 18ο αιώνα, όπως αλλαγές δωματίων, αλλαγές στην διακόσμηση, ανάλογα με την μόδα της εποχής.
Το ανάκτορο

Το ανάκτορο αποτελείται από τρία μέρη, το κυρίως μέρος όπου έμενε η βασιλική οικογένεια σε σχήμα U, και άλλες δύο πτέρυγες δεξιά και αριστερά του κυρίως κτιρίου όπου έμεναν οι ευγενείς, ο κλήρος και οι υπουργοί. Άλλα 3 παραπλήσια κτίρια χτίστηκαν για να στεγάσουν το προσωπικό, που αποτελούνταν από χιλιάδες υπηρέτες, τα μαγειρεία, τα εκατοντάδες άλογα μαζί με τις άμαξες τους και όλο τον υπόλοιπο απαραίτητο εξοπλισμό.
Το κέντρο των Βερσαλλιών είναι η Αίθουσα των Καθρεφτών (ή και Αίθουσα των Κατόπτρων), μήκους 70 μέτρων και είναι στολισμένη με πανάκριβα κρύσταλλα, κεριά και καθρέφτες, τους πιο ακριβούς της εποχής εκείνης. Επίσης στο ταβάνι και στους τοίχους δεσπόζουν οι τοιχογραφίες και άλλα διάφορα έργα τέχνης από τους καλύτερους ζωγράφους της Ευρώπης εκείνης της εποχής, με ανεκτίμητη αξία. Παράλληλα, δίπλα στην Αίθουσα των Καθρεφτών βρίσκονται τα βασιλικά διαμερίσματα, με μεγαλύτερο αυτό του βασιλιά, που περιλαμβάνει δεκάδες δωμάτια. Κυρίαρχο στοιχείο σε όλα αυτά τα δωμάτια είναι οι τοιχογραφίες και οι πίνακες ζωγραφικής, εμπνευσμένοι από την ελληνική μυθολογία. Έτσι τα δωμάτια αυτά φέρουν τα ονόματα όπως πχ Δωμάτιο του Ηρακλή, Σαλόνι της Αφροδίτης κτλ. Στο κέντρο της Αίθουσας των Κατόπτρων βρίσκεται η είσοδος για το πολυτελέστατο υπνοδωμάτιο του βασιλιά, με απερίγραπτο πλούτο. Συμβολίζει το κέντρο της δύναμης του απόλυτου μονάρχη, το κέντρο της χώρας υπό τον Λουδοβίκο ΙΔ', που είναι ο θεμελιωτής των Βερσαλλιών. Το 1710 ήταν έτοιμη και η Βασιλική Εκκλησία, ενώ το 1770 και η Βασιλική Όπερα. Συνολικά στο παλάτι υπάρχουν 700 δωμάτια. Πριν χτιστεί η Βασιλική εκκλησία του ανακτόρου, διάφοροι χώροι χρησίμευαν ως χώροι για εκκλησιαστική λειτουργία. Έχει δύο ορόφους, στον δεύτερο παρευρισκόταν ο βασιλιάς μαζί με την βασιλική οικογένεια ενώ στο ισόγειο οι ευγενείς της βασιλικής αυλής. Οι τοιχογραφίες σε όλη την εκκλησία έχουν ως κύριο θέμα το Άγιο Πνεύμα, τον Θεό και τον Χριστό.
Οι κήποι



Παρτέρι με λουλούδια στον κήπο των Βερσαλλιών
Το ανάκτορο των Βερσαλλιών είναι γνωστό και για τους τεράστιους κήπους του μαζί με πολλά συντριβάνια και αγάλματα. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης, με συνολική έκταση που φτάνει τα 800 εκτάρια. Η φυτοκαλυψή του είναι έργο του βασιλικού κηπουρού Αντρέ Λε Νοτρ. Στα συντριβάνια και στα αγάλματα είναι αποτυπωμένη η ελληνική μυθολογία, όπως και στο εσωτερικό του ανακτόρου. Ο συνολικός κήπος των Βερσαλλιών απλώνεται σε τρία επίπεδα πίσω από το παλάτι, και είναι η συνέχιση της αρχιτεκτονικής του παλατιού. Όπως και το ανάκτορο, έτσι και οι κήποι έχουν ως σκοπό να τιμήσουν τον βασιλιά και την χώρα του. Τα μεγάλα ποτάμια της Γαλλίας αντιπροσωπεύονται σαν αγάλματα. Μπροστά από το Μεγάλο Κανάλι, ένα τεράστιο κανάλι σε σχήμα σταυρού, βρίσκεται το συντριβάνι του Απόλλωνα, το πιο μεγαλοπρεπές από όλα τα συντριβάνια των Βερσαλλιών.


Τμήμα του κήπου των Βερσαλλιών
Για την κατασκευή του Μεγάλου Καναλιού πέθαναν χιλιάδες εργάτες, είτε από ατυχήματα είτε από τον ελονοσία. Το Μεγάλο Κανάλι από μόνο του είναι 24 εκτάρια μεγάλο. Για την παροχή νερού για τα συνολικά 55 συντριβάνια χρειάζονταν ένα καλό αρδευτικό σύστημα. Η μηχανή του Μαρλί ήταν ένα τεχνολογικό θαύμα για την εποχή, καθώς διοχέτευε τα νερά του ποταμού Σηκουάνα στους κήπους των Βερσαλλιών. Αλλά πάλι τα συντριβάνια δεν γινόταν να έχουν συνεχώς νερό, καθώς οι ποσότητες δεν επαρκούσαν. Στον κήπο βρίσκονταν και δύο άλλα κτίρια, το Μεγάλο Τριανόν, χτισμένο από πορσελάνη, και το Μικρό Τριανόν. Αυτοί οι χώροι πρόσφεραν στην βασιλική οικογένεια ξεκούραση και χαλάρωση.
Η ζωή στις Βερσαλλίες

Η ζωή στο πιο πολυτελές βασιλικό ανάκτορο της Ευρώπης ήταν για τους Γάλλους βασιλιάδες μαζί με ολόκληρη την βασιλική οικογένεια και τους υπόλοιπους ευγενείς πολύ άνετη. Ζούσαν μια εξαιρετικά πλούσια, γεμάτη χλιδή και τρομερά σπάταλη ζωή. Διάφοροι κανονισμοί και εθιμοτυπικά κανόνιζαν την ζωή εκεί. Στο πρωινό ξύπνημα του βασιλιά μαζευόταν όλη η βασιλική οικογένεια βοηθώντας τον βασιλιά να ντυθεί και γινόταν κάτι σαν μια μικρή τελετή. Στη συνέχεια ακολουθούσε η πρωινή λειτουργία ενώ προς το μεσημέρι ως και το απόγευμα ο βασιλιάς παρακολουθούσε συμβούλια και ύστερα πήγαινε για περίπατο και κυνήγι στους κήπους των Βερσαλλιών. Το απόγευμα συχνά περιελάμβανε κάποια θεατρική παράσταση (κωμωδία κυρίως), ενώ το βράδυ ακολουθούσε τον χειμώνα δεξίωση με πλούσιο μπουφέ στο ανάκτορο των Βερσαλλιών και συγκεκριμένα στο μεγάλο διαμέρισμα του βασιλιά με συνοδεία χορού και μουσικής.
Δεν ήταν σπάνιες και οι οργανωμένες γιορτές στις Βερσαλλίες κατά τον γάμο ή την γέννηση ενός μέλους της βασιλικής οικογένειας, ή ακόμη και για κάποια στρατιωτική νίκη. Τότε φαινόταν όλος ο υπερβολικός πλούτος της γαλλικής μοναρχίας, με πολυτελέστατα γεύματα, χορούς, πλούσιο μπουφέ, θεατρικές παραστάσεις, πυροτεχνήματα (αν και σπάνια) και φυσικά μπιλιάρδο και τζόγος. Τα ποσά που ξοδεύονταν για την ψυχαγωγία της βασιλικής οικογένειας και των ευγενών για τον τζόγο ήταν αστρονομικά.
Κόστος
Όλα τα έξοδα για την ανέγερση αυτού του πολυτελούς ανακτόρου έχουν παραμείνει από την εποχή εκείνη. Συνολικά κόστισε 25.725.839 λίβρες, που σημαίνει 10.500 τόννους ασήμι (1 λίβρα είναι 409 γραμμάρια ασημιού). Σε ευρώ είναι περίπου 2,6 δισεκατομμύρια, ένα τεράστιο ποσό. Αυτός ήταν και ένας έμμεσος λόγος και για την Γαλλική Επανάσταση, καθώς στο τέλος της βασιλείας του Βασιλιά Ήλιου τα ταμεία του κράτους είχαν κυριολεκτικά αδειάσει[εκκρεμεί παραπομπή]. Αν συνυπολογίσουμε και τα παραπλήσια έξοδα, όπως αυτά για το υπηρετικό προσωπικό, για τις συχνές ανακαινίσεις και όλα τα συναφή, ερχόμαστε στο εκπληκτικά υψηλό ποσό των 250 δισεκατομμυρίων. Λίγα είναι τα κτίρια σε όλο τον κόσμο που έχουν κοστίσει τόσο ακριβά.


Τμήμα της αίθουσας των κατόπτρων Μετά την Γαλλική Επανάσταση

Στην Γαλλική Επανάσταση το βασιλικό καθεστώς ανατράπηκε, οπότε οι Βερσαλλίες έπαψαν να είναι βασιλική κατοικία και πρωτεύουσα της Γαλλίας. Αφού είχε τελειώσει η Γαλλική Επανάσταση, το παλάτι μόλις και μετά βίας συντηρούνταν. Αντίθετα κάτω από τον Λουδοβίκο-Φίλιππο ολόκληρο το ανάκτορο ανακαινίσθηκε και δημιουργήθηκε το Μουσείο Γαλλικής Ιστορίας σε μια πτέρυγα των Βερσαλλιών. Το 1871 ανακηρύχτηκε στις Βερσαλλίες η Δεύτερη Γερμανική Αυτοκρατορία, ενώ το 1919 υπογράφηκε η συνθήκη με την οποία τελείωσε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος
Μερικοί αριθμοί

Το ανάκτορο των Βερσαλλιών είναι σήμερα Εθνικό Μουσείο της Γαλλίας, και πραγματικός πόλος έλξης εκατομμυρίων τουριστών κάθε χρόνο. Απασχολεί 900 εργαζόμενους. Κάθε χρόνο δέχεται περίπου 3 εκατομμύρια επισκέπτες στο κτίριο, και άλλα 7 εκατομμύρια στους τεράστιους κήπους. Το 70% των τουριστών είναι ξένοι.
Το ανάκτορο έχει συνολικά 700 δωμάτια, 2.513 παράθυρα, 352 τζάκια, 67 σκάλες, 483 καθρέφτες, και η συνολική του έκταση είναι 67.000 τετραγωνικά μέτρα, από τα οποία τα 50.000 είναι ανοιχτά στους επισκέπτες.
Οι κήποι έχουν έκταση 800 εκταρίων και είναι περιφραγμένοι με 20 χιλιόμετρα τείχους. Στους κήπους βρίσκονται 370 αγάλματα και 42 χιλιόμετρα διαδρόμων.
Ανάμεσα στα 55 συντριβάνια, το Μεγάλο Κανάλι έχει επιφάνεια 24 εκταρίων και χωράει 500.000 κυβικά μέτρα νερού.



















3.ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟ ΠΑΛΑΤΙ ΚΙΝΑΣ


Η Αυτοκρατορική Πόλη οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1406 και 1420 από τον τρίτο αυτοκράτορα της δυναστείας των Μινγκ Γιονγκ – Λο (Yong – Lo, βασ. 1403 – 1424), επισκευάστηκε τον 16ο αιώνα, ενώ ανακατασκευάστηκε και αναστηλώθηκε με μεγάλες προσθήκες από τον 17ο μέχρι τον 19ο αιώνα. Καταλαμβάνει χώρο με πλευρές 961 μέτρα από βορρά προς νότο και 753 μέτρα από ανατολάς προς δυσμάς.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ:
Η Αυτοκρατορική Πόλη χτίστηκε από διακόσιες χιλιάδες εργάτες μέσα σε δεκαέξι χρόνια, καλύπτει μια επιφάνεια περίπου επτά τετραγωνικών χιλιομέτρων και περιβάλλεται από ένα πανύψηλο τείχος με πύλες ύψους δέκα μέτρων, έχοντας τριγύρω μια τάφρο πλάτους 52 μέτρων. Χαριτολογώντας, λέγεται ότι έχει 9.999 ½ δωμάτια, καθόσον 1.000 δωμάτια έχει μόνο ο ουρανός; Στην πραγματικότητα έχει οκτακόσια κτίρια και 8.706 αίθουσες. Εκεί ζούσαν εννιά χιλιάδες παλλακίδες και εκατό χιλιάδες ευνούχοι.



Αρχιτεκτονική:

Καταλαμβάνει χώρο με πλευρές 961 μέτρα από βορρά προς νότο και 753 μέτρα από ανατολάς προς δυσμάς. Η Αυτοκρατορική Πόλη οικοδομήθηκε από διακόσιες χιλιάδες εργάτες μέσα σε δεκαέξι χρόνια, καλύπτει μια επιφάνεια περίπου επτά τετραγωνικών χιλιομέτρων, έχοντας τριγύρω μια τάφρο πλάτους 52 μέτρων. Χαριτολογώντας λέγεται ότι έχει 9.999 ½ δωμάτια, καθώς 100, δωμάτια έχει μόνο ο ουρανός. Στην πραγματικότητα έχει οκτακόσια κτίρια και 8.706 αίθουσες. Εκεί ζούσαν εννιά χιλιάδες παλλακίδες και εκατό χιλιάδες ευνούχοι. Η οικοδόμηση της Αυτοκρατορικής Πόλης με αυστηρά γεωμαντικούς κανόνες, η ρυθμική διευθέτηση των κτιρίων της η ομοιομορφία της αρχιτεκτονικής και η χρωματική ποικιλία, με λευκό στους εξώστες, το κόκκινο στους τοίχους και το κίτρινο στα ευφυαλωμένα κεραμίδια, συνθέτουν ένα εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό σύνολο.

Ορθογώνιος στη μορφή, είναι το παγκόσμιο παλάτι σύνθετο κάλυπτε 720.000 τ.μ. Από έξι μέτρα βαθιά τάφρος και δέκα μέτρα του υψηλού τοίχους είναι πέντε αίθουσες , δεκαεπτά παλάτια και πολυάριθμα άλλα κτίρια, το απαγορευμένο παλάτι είναι φημισμένο για 9.999,5 δωμάτια. Ο τοίχος έχει μια πύλη σε κάθε πλευρά. Στο νότιο τέλος είναι Μεσημβρινή πύλη, στο βορρά είναι η πύλη του θείου. Η απόσταση μεταξύ αυτών των δυο πυλών είναι 960 μέτρα, ενώ η απόσταση μεταξύ των πυλών στους τοίχους ανατολής και δύσης είναι 750 μέτρα. Οι τοίχοι είναι παχιοί και κοντόχοντροι και σχεδιάστηκαν συγκεκριμένα για να αντισταθούν στις επιθέσεις. Υπάρχουν μοναδικοί και ευγενικά δομημένοι πύργοι σε κάθε μια από τις τέσσερις γωνίες του τοίχου κουρτινών. Αυτά αντέχουν  οικονομικά τις απόψεις, και πέρα από το παλάτι και πέρα από την πόλη έξω. Η απαγορευμένη πόλη διαιρείται σε δυο μέρη. Το νότιο τμήμα ή το εξωτερικό δικαστήριο, αποτελείται από πέντε αίθουσες που χρησιμοποιούνται για εθιμοτυπικούς λόγους. Αυτά περιλαμβάνουν την αίθουσα της Ανώτατης Αρμονίας. Το βόρειο τμήμα, ή το εσωτερικό δικαστήριο, ήταν όπου ο αυτοκράτορας συνεργάστηκε  και έζησε με την οικογένειά του. Το συγκρότημα των κτιρίων που χρησιμεύει ως η κινέζικη έδρα για το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, είναι δίπλα στην απαγορευμένη πόλη, και τοποθετημένος στη δυτική πλευρά του. Τοβασιλικό χρώμα ήταν το κίτρινο και εκείνο το χρώμα εξουσιάζει τις στέγες. Σε κάθε γωνία των στεγών υπάρχουν μικρά αγάλματα, ο αριθμός του οποίου υπέδειξε τη δύναμη του προσώπου που ζει μέσα στο κτήριο. Ο αριθμός 9 διατηρήθηκε για τον αυτοκράτορα. Μόνο ένα κτήριο έχει 10 μικρά αγάλματα σε κάθε γωνία. Αυτός ο αριθμός συμβολίζει τον ουρανό και είναι το πιο ιερό κτήριο. 

Ιστορία:

Η Αυτοκρατορική Πόλη οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1406 και 1420 από τον τρίτο αυτοκράτορα της δυναστείας των Μινγκ Γιονγκ – Λο (Yong – Lo, βασ. 1403 – 1424), επισκευάστηκε τον 16ο αιώνα, ενώ ανακατασκευάστηκε και αναστηλώθηκε με μεγάλες προσθήκες από τον 17ο μέχρι τον 19ο αιώνα. Καταλαμβάνει χώρο με πλευρές 961 μέτρα από βορρά προς νότο και 753 μέτρα από ανατολάς προς δυσμάς.








4.ΑΝΑΚΤΟΡΑ ΜΠΑΚΙΓΧΑΜ

.Τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ είναι η έδρα της Βρετανικής μοναρχίας.
Βρίσκονται κοντά στο Σαιντ Τζέιμς Παρκ στο Λονδίνο. Κατασκευάστηκαν το 1703 για λογαριασμό του Σέφιλντ, δούκα του Μπάκιγχαμ, και αγοράστηκαν το 1761 από τον βασιλιά της Αγγλίας, Γεώργιο τον Γ΄. Επι Γεωργίου Δ΄ το κτίριο δέχθηκε αρκετές αλλαγές αφού προστέθηκαν νέες πτέρυγες έτσι ωστε να διοργανώνει εκεί ο Βασιλιάς τις επίσημες δεξιώσεις του. Την επέκταση ανέλαβε ο Τζον Νας ενώ λίγα χρόνια αργότερα, το 1847, προστέθηκε νέα πτέρυγα στην ανατολική πλευρά των ανακτόρων από τον Έντουαρντ Μπλορ.
Τα ανάκτορα διαθέτουν 775 δωμάτια, εκ των οποίων 19 είναι αίθουσες τελετών, 52 βασιλικά δωμάτια και δωμάτια προσκεκλημένων, 188 δωμάτια προσωπικού και 78 μπάνια. Η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ για τον εαυτό της έχει κρατήσει 12 δωμάτια και έτσι οι επισκέπτες έχουν την δυνατότητα να περιηγηθούν στο μεγαλύτερο μέρος των ανακτόρων. Τα δωμάτια και οι αίθουσες κοσμούνται με έργα τέχνης των Ρέμπραντ, Ρούμπενς, Βαττώ, Βαν Ντάικ κ.α. Το μεγαλύτερο δωμάτιο είναι το Ballroom, η αίθουσα των δεξιώσεων, στην οποία πραγματοποιούνται επίσημα δείπνα, συναυλίες και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Οι επίσημες αίθουσες είναι διακοσμημένες με πραγματικούς θησαυρούς, όπως πίνακες του Βαν Ντάικ, του Ρέμπραντ και του Καναλέττο και πορσελάνες Σεβρ. .Τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ άνοιξαν τις πύλες τους για το κοινό το 1993.
Αρχικά είχε χτιστεί για τον δούκα του Μπάκιγχαμ το 1705 και το απέκτησε ο Γεώργιος ΙΙΙ το 1761, αλλά μόνο όταν ανέβηκε στο θρόνο η βασίλισσα Βικτώρια το 1837 έγινε η επίσημη βασιλική κατοικία.
Με μια πρώτη ματιά μπορεί να μην είναι το πιο εντυπωσιακό παλάτι της Ευρώπης, αλλά έχει εκθαμβωτικούς εσωτερικούς χώρους, που είναι διακοσμημένοι με κάποια μοναδικά και πολύ γνωστά έργα τέχνης. Ίσως το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το Μπάκιγχαμ είναι ένα από τα λίγα παλάτια που κατοικείται μέχρι και σήμερα από κάποιον που βρίσκεται  ακόμα στο θρόνο και φιλοξενεί συχνά επίσημες τελετές και επισκέψεις.